Οι Chumbawamba δυστυχώς, δεν αντιμετωπίστηκαν όπως οι φίλτατοι Σκωτσέζοι, την προηγούμενη μέρα. Δεν κατάφεραν να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κοινού. Δεν γνωρίζω τι προηγήθηκε, αν όντως ο περισσότερος κόσμος παραβρέθηκε για να τιμήσει τις Ρόδες, όπως ακούστηκε, ή αν απλά περίμενε κάτι διαφορετικό.
Όπως και να χει, το ακουστικό set που ακολούθησε, θύμιζε περισσότερο παραδοσιακό folk με κελτικές επιρροές... Παρόλαυτα, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, χωρίς drums, με κιθάρες και αρκοντεόν. Μάλλον πρέπει να έσπασαν το ρεκόρ περισσοτέρων a cappela εκτελέσεων, που έχουν γίνει ποτέ σε ελληνικό festival. Ξεκίνησαν με το ‘’Jacobs Ladder’’, για να συνεχίσουν με τα ‘’Ηomophobia’’ και ‘’Τimebomb’’. Αφιέρωσαν το ‘’Βankrobber’’ στον άνθρωπο που το έκανε ευρέως γνωστό, τον Joe Strummer. Στην συνεχεία διηγήθηκαν την ιστορία του μοναχικού punk Patrick Fitzgerald, και διασκεύασαν το ‘’ Safety Pin Stuck In My Heart’’, όπως και το ιταλικό ‘’Bella Ciao’’! 
Δεν έδωσαν την ευκαιρία στο κοινό, σκόπιμα ίσως, να χοροπηδήσει με το ‘’Tubthumbing’’. Αλλά ούτε και να σιγοτραγουδήσει κανένα από τα hit τους, αν μπορεί να θεωρηθεί ότι ένα group σαν τους Chumbawamba, διαθέτει τέτοια.
Με την ακουστική μεταμόρφωση, δύσκολα αναγνώριζε κανείς ακόμα και το ‘’On eBay’’, που τα ελληνικά ραδιόφωνα είχαν τίμησαν δεόντως, τον προηγούμενο χειμώνα. Όμως όποιος επιθυμούσε, μπορούσε να προσέξει τους πανέξυπνα πολιτικοποιημένους στίχους τους, που ακούγονταν ξεκάθαρα στις ακουστικές εκτελέσεις των τραγουδιών. 
Το ζήτημα δεν είναι, αν το κοινό ευχαριστήθηκε την συναυλία, αλλά πόσο σχετικό ήταν με την μπάντα. Η οποία έχει συνεργαστεί με τους Ολλανδούς Ex, συνεχίζει να λειτουργεί σαν ακτιβιστική κολεκτίβα και δεν έχει χάσει την κοινωνική συνείδηση της, την εποχή που αυτή η έννοια φαίνεται, τουλάχιστον, γραφική. Οι Chumbawamba θα ταίριαζαν σίγουρα περισσότερο σε ένα κλειστό χώρο, όπου ελπίζουμε να τους δούμε την επόμενη φορά!
