Ο τελευταίος μήνας λειτουργίας του πολύ αγαπημένου μας «Ρόδον», ενός χώρου που έχουν εκτυλιχθεί πολλά από τα σημαντικότερα συναυλιακά happenings στη χώρα μας, είναι ιδιαίτερα θερμός από πλευράς εκδηλώσεων. Κάθε εβδομάδα είναι γεμάτη από εκδηλώσεις και συμμετοχές από ονόματα που τουλάχιστον χαρακτηρίζονται ενδιαφέροντα. Ένα από αυτά είναι και οι Morcheeba που είχαμε τη χαρά να (ξανά) παρακολουθήσουμε.
Αν και η συναυλία ήταν ικανοποιητική, παρόλο που η μουσική των Morcheeba ενδείκνυται περισσότερο για ανοιχτούς χώρους, (όπως συνέβη τις προηγούμενες φορές που έχουν εμφανιστεί στη χώρα μας), δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός της- για άλλη μια φορά- εκνευριστικά μικρής διάρκειας της συναυλίας. Αυτό σε συνδυασμό με την απουσία support ή opening act, μας άφησε με την εντύπωση μιας λειψής βραδιάς. Όταν πληρώνεις 35 € για εισιτήριο δεν περιμένεις να ακούσεις μόνο 13 κομμάτια και αυτό πρέπει να το έχουν υπ’ όψιν τους οι διοργανωτές, ειδικότερα αυτό το καλοκαίρι που υπάρχουν τόσα πράγματα να δούμε από συναυλίες. Το εισόδημα όλων πιέζεται από παντού και δεν είναι δυνατό για μια συναυλία μιάμισης ώρας, μαζί με μια μπύρα ή ένα ποτό να χρειάζεσαι 40€. Αν δεν ληφθούν κάποια μέτρα ενδεχομένως σε λίγο καιρό οι διοργανωτές να ψάχνουν για ακροατήριο με τα κιάλια, ειδικά σε ονόματα που έχουν ξαναέρθει στη χώρα μας.
Ας ασχοληθούμε και με τα μουσικά πράγματα τώρα… Οι Morcheeba έχουν νέα τραγούδια και καινούρια τραγουδίστρια, την Daisy Martey, η όποια αντικατέστησε την Skye Edwards. Δεν μπορούμε ακόμα να κρίνουμε αν θα μπορέσει να αναπληρώσει το κενό που οπωσδήποτε άφησε η Skye, καθώς ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής του group ως τώρα ήταν τα βελούδινα φωνητικά της. Οι περισσότερες συνθέσεις του group στηρίζονταν στη φωνή της και έχουμε συνδυάσει στο μυαλό μας τα αγαπημένα μας τραγούδια με τα περάσματα της φωνής της. Είναι αναμενόμενο όταν ακούς αυτά τα κομμάτια από μια διαφορετική φωνή από αυτή με την οποία τα έχεις μάθει, να σου φαίνεται περίεργο. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η Daisy δεν έχει δυνατότητες ή ότι φωνή της είναι αμελητέα. Για αυτό εκεί που θα πρέπει να την κρίνουμε είναι τα τραγούδια που περιέχονται στο καινούριο album, στα οποία μπορούμε να πούμε ότι τα πάει πολύ καλά.
Εκεί, πάντως, που μπορούμε να πούμε ότι υστερεί σε σχέση με την προκάτοχό της είναι η σκηνική παρουσία. Η Skye ήταν πραγματικά η κυρίαρχος της σκηνής και δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της, ενώ η αντικαταστάτρια της ήταν σε κάποιες στιγμές νωχελική και σε άλλες εμφανώς τρακαρισμένη. Ας ελπίσουμε την επόμενη φορά η Daisy να έχει κάνει πρόοδο στο συγκεκριμένο θέμα… 
Όσον αφορά τις καινούριες συνθέσεις, το πρώτο single, που έχουμε ακούσει ως τώρα, μας ακούγεται πολύ καλό. Στα υπόλοιπα 4 καινούρια τραγούδια που ακούσαμε παρατηρούμε πιο funky και bluesy ατμόσφαιρα. Είναι φανερή η διάθεσή των αδερφών Ross να χρησιμοποιήσουν περισσότερες κιθάρες σε αυτό το album. Βέβαια, περισσότερα συμπεράσματα θα βγάλουμε αφού ακούσουμε το καινούριο album ολοκληρωμένα.
Αν θέλει κανείς να ξεχωρίσει κάποιες στιγμές, αυτές ήταν σίγουρα το “Blindfold” με την εκτεταμένη εκτέλεση, το ιδιαίτερα χορευτικό “Be yourself” και το “Rome wasn’t built in a day” με το οποίο αποχαιρέτησαν το κοινό για τελευταία φορά, παρόλο που εκείνο είχε ζεσταθεί για τα καλά και περίμενε να ακούσει περισσότερα...
