Τρίτη φορά για τους Archive που έπαιξαν μπροστά στο Αθηναικό κοινό, τρίτη φορά και για μένα που με μεγάλη χαρά, αν και με μεγάλη επιφύλαξη ταυτόχρονα, αποφάσισα να τους δω και να τους ακούσω ζωντανά, το Σάββατο που μας πέρασε.
Οι δύο προηγούμενες εμφανίσεις τους δεν είχαν και την καλύτερη τύχη, η κάθε μιά φυσικά, για το δικό της λόγο. Η πρώτη φορά είχε την ατυχία λανθασμένης επιλογής του χώρου. Έτσι, στη μουσική μπουζουκοσκηνή «Φως», έμελλε να είναι και η πρώτη συναυλία του συγκροτήματος που αν και παίξανε εκπληκτικά, ελαχίστων, σε σχέση με το πλήθος, το βλέμμα κατάφερε να βρει τη σκηνή. Η δεύτερη, ενώ είχε όλα εκείνα τα στοιχεία – χώρος, διοργάνωση, περιβάλλον – για να είναι μια εξαιρετική συναυλία, δεν υποστηρίχθηκε, κατ’εμέ, από το συγκρότημα, καθώς αρκετά ήταν τα λάθη και πολύ παραπάνω τα προηχογραφημένα κομμάτια, με τους 7 μουσικούς επί σκηνής σαν ξενέρωτες μαριονέτες. Παρόλ’αυτά είχα υποσχεθεί πως θα πήγαινα να τους ξαναδώ στην επόμενη εμφάνιση, με την ελπίδα να λειτουργήσουν όλα τέλεια.
Αν και η αποχώρηση του Walker με είχε «χαλάσει» κατά κάποιο τρόπο στην αρχή, η συμμετοχή των David Pen και Maria Q έφερε τα πράγματα στη θέση τους αλλά και την ελπίδα (για πολλοστή φορά) ότι μπορεί και να ακούσουμε και κάτι από τις πρώτες δύο δουλειές τους. Έτσι ελπιδοφόρα ξεκίνησε αυτή η συναυλία αλλά και πάλι με τη χαρά μείναμε. Σ’ένα Gagarin ασφυκτικά γεμάτο οι Archive εμφανίστηκαν επάνω στη σκηνή ξεκινώντας με το “You make me feel” και τη Maria Q στα φωνητικά να το σκίζει με την καλή έννοια, βάζοντας μας αμέσως στο κλίμα. Δυστυχώς, ήταν και το μοναδικό παλιό κομμάτι που ακούσαμε. Το set list ήταν αναμενόμενο και δίχως ιδιαίτερες εκπλήξεις, πέρα από την συμμετοχή των δύο νέων φωνών. Ακούστηκαν κομμάτια, όπως το Get Out, So Hard, Fool, και άλλα από τις τελευταίες τους δουλειές με τα hit Again και Fuck U να έχουν τον πρώτο λόγο, για το κοινό που φαινότανε να απολαμβάνει αρκετά αυτό το live, παρόλη τη ζέστη.
Για να μην μακρυγορούμε όμως, το ευτυχές μεν της συναυλίας ήταν ότι πωλήθηκαν όλα τα εισιτήρια, αλλά με τέτοια ζέστη έξω και τόσο πολύ κόσμο μέσα, η παραμονή στο χώρο γινότανε βασανιστική μερικές στιγμές - κάτι που μας έκανε να χάσουμε και 10 λεπτά από τη συναυλία για να μπορέσουμε να πάρουμε λίγο καθαρό αέρα, συνεχίζοντας να ακούμε τους Archive για λίγο από το φουαγιέ. Επιπλέον, για άλλη μια φορά δεν κατάφερα να έχω μια καλή και πλήρη εικόνα του τι συνέβαινε στη σκηνή καθ’όλη τη διάρκεια της συναυλίας, μιας και δεν κατάφερα να φτάσω και πολύ μπροστά αλλά και επειδή το ύψος μου δε βοήθησε ιδιαίτερα. Ευτυχώς όμως πατώντας στις μύτες των ποδιών, μετακινούμενη σε κάθε ευκαρία, με χαρά είδα τους Archive πολύ πιο ενεργούς στη σκηνή, σε σχέση με την προηγούμενη συναυλία τους. Το προηχογραφημένα ήταν όπως πάντα αρκετά, αλλά τουλάχιστον στο αρκετά καλό ηχητικό αποτέλεσμα συνέβαλαν επί σκηνής και οι ίδιοι οι μουσικοί. Η προσθήκη των δύο νέων τραγουδιστών αλλά και η συνεύρεσή τους αποδείχθηκε ιδανική όσον αφορά το μουσικό μέρος, μιας και εικόνα τους δεν έμοιαζε απόλυτα αρμονική σε σχέση με τους υπόλοιπους κουστουμαρισμένους του συγκροτήματος, όπως παρατήρησε ένας φίλος και με βρήκε σχεδόν σύμφωνη.
Συμπέρασμα: Αν είχαν παίξει έτσι πέρυσι στο Λυκαβηττό, θα μιλούσαμε για μια σχεδόν εκπληκτική συναυλία. Οι συνθήκες αυτή τη φορά δε βοήθησαν όσο θα πρεπε, αλλά ας χαρούμε το γεγονός ότι επιτέλους μετά από καιρό έγινε και μια συναυλία sold out (και τις δύο μέρες). Το σίγουρο είναι ότι και στην επόμενη συναυλία τους πάλι εκεί θα μαι...και όχι μόνο εγώ, κρίνοντας από το πόσο ζεστά ο κόσμος τους αγκάλιασε και σε αυτό το live.
