“Garage Orgy” ή “Music Alloy Party”
Μου’χει γίνει συνήθεια να δίνω το παρών σε κάθε επίσκεψη των Fuzztones, στα μέρη μας, τα τελευταία χρόνια, όντας fan του garage και ειδικότερα του group. Έτσι και τώρα θα ξαναπερνούσα στην «μουσική πύλη» των 60’ς και θα «κοινωνούσα στην λειτουργία του πάτερ-Protrudi στον περιοδεύοντα ναό της ψυχεδελειας». Αρχικά κάπου απόρησα μαθαίνοντας ότι παρέα θα είναι και οι Bellrays με τους Nashville Pussy. Γούσταρα Bellrays και συμπαθούσα Nashville Pussy, αλλά δεν χαρακτηρίζω τους εν λόγω ως garage μπάντες και σίγουρα θα προτιμούσα την συνοδεία άλλων groups είτε της αλλοδαπής είτε ελληνικών που τιμούν την farfisa και το fuzz, για τον εορτασμό των 25χρονων των Fuzztones! Και κάπου διαφωνώντας μεν με τον χαρακτηρισμό “garage orgy”, πράγματι δε μπάντες των κυβικών ,της ενέργειας, εκρηκτικότητας και της σκηνικής παρουσίας αντίστοιχες του ονόματος των παραπάνω δεν βλέπεις κάθε μέρα. Συμπερασματικά, δεν απολαμβάνεις συχνά αυτό το πλούσιο κράμα μουσικών ήχων για περίπου τεσσερισήμισι ώρες.
…..Κυρίες και κύριοι με την σειρά που εμφανίστηκαν :
The Nashville Pussy
Ώρα 22:00 μ.μ. και οι Nashville Pussy κάνουν την εμφάνιση τους στην σκηνή ενός γεμάτου Gagarin ζεσταίνοντας από την αρχή τον χώρο σερβίροντας ένα δυνατό cocktail «χτυπώντας και κοπανώντας» hard rock, punk metal αλά Motorhead, ACDC στις καλύτερες στιγμές τους με τέρμα τα γκάζια.
Και όλα αυτά συνοδευόμενα με καρύκευμα «southern comfort” αίσθηση, dirty mood, born to be wild ύφος και τα θηλυκά μέρη του group να «κράζουν» ότι είναι κορίτσια για σπίτι, φέρνοντας στο νου την «δυσωδία» που βγάζουν (έβγαζαν ?) οι Cramps.
Ένα δυνατό show για μια περίπου μια ώρα για να περάσουμε σους …
The Bellrays
Είχα ξαναδεί live τους Bellrays και ήταν όπως τους περίμενα. Δυνατός ήχος, πολύ καλή σκηνική παρουσία, χροιές punk, soul, funk, blues συνδυασμένες άψογα σε ένα χαρμάνι –“trademark Bellrays” - με καϊμάκι την πληθωρική φωνή και παρουσία της γνήσιας εκπρόσωπου της μουσικής μαύρης φυλής, Lisa Kekaula. Στην μια περίπου ώρα που έπαιξαν σε δαιμονιώδη φόρμα και γρήγορο ρυθμό το μόνο ίσως που έλειψε ήταν το άκουσμα έστω ενός από εκείνα τα ατμοσφαιρικά blues – μπαλάντες που ξέρουν να φτιάχνουν όπως το ”Blue Cirque”.
…Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, σε ένα ασφυκτικό γεμάτο Gagarin ξεπροβάλλουν ξαφνικά…
Τhe Sound Explosion
Η σπουδαιότερη ίσως «εν ζωή» ελληνική garage band εμφανίστηκαν σαν κομήτες, παίζοντας 3 fuzz hits, αποδίδοντας φόρο τιμής και κάνοντας γέφυρα στους ομοίου δαιμονίου κατόχους επερχόμενους Fuzztones, και η 60’s garage μυρωδιά είχε ήδη να πλανάται στον χώρο.
…Με ανυπομονησία και τους δείκτες του ρολογιού να δείχνουν 00:50 επιτέλους περνάμε στο κυρίως πιάτο του menu…
The Fuzztones
Ο πενηντάρης πλέον Protrudi και η νέας σύνθεσης, παρέα του ανέβασαν για τα καλά το θερμόμετρο πλημμυρίζοντας το χώρο με garage, rock ’n’roll ψυχεδελικούς ήχους για λιγότερο από μιάμιση ώρα, όπως αυτοί ξέρουν να κάνουν.
Γεγονός είναι ότι είχα παραπάνω απαιτήσεις, κάνοντας συγκρίσεις με την εαρινή εμφάνιση του 2003 στον ίδιο χώρο η οποία ήταν ανεπανάληπτη. Η διάρκεια που έπαιξαν μου φάνηκε πολύ μικρή και το set list ολίγον φτωχό. Η μπάντα μου έβγαλε την αίσθηση ότι δεν ήταν «συμπαγής και σφιχτοδεμένη» με το νέο μέλος στην κιθάρα , Vince Dante να υπολείπεται ολίγον των προκάτοχων του Αξιοσημείωτη δε είναι η έλλειψη φυσαρμόνικας (ο Rudi δικαιολογήθηκε ότι την είχε ξεχάσει στο ξενοδοχείο !?) και κατά συνέπεια όλων των άμεσα συνδεδεμένων hits τα οποία δεν παρουσιάστηκαν (χαρακτηριστικό παράδειγμα «1-2-5»).
Όχι βέβαια ότι πέρασα άσχημα αλλά περίμενα πολύ καλύτερα πράγματα από μια μπάντα που ξέρω ότι μπορεί να δώσει παραπάνω όπως έχoυν αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν.
Κάθε εμφάνιση των Fuzztones στην Ελλάδα λόγω της συχνότητας και πυκνότητας τους, 5 τον αριθμό από το 2000, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ρουτίνα» γιατί αποτελεί γεγονός. Αθόρυβα, στα τέλη των 70’ς πήραν ένα «φαινομενικά νεκρό» μουσικό είδος το οποίο χαρακτηριζόταν λόγω της προέλευσης του συνήθους χώρου που αντικαθιστούσε τα studios για πρόβες “Garage”, το μετεξέλιξαν και το ανάστησαν βοηθώντας, αν όχι δημιουργώντας την αναγέννησή του, του “garage revival” ρεύματος των 80’ς και «νέο psych-garage των ημερών μας. Άναψαν την σπίθα και παράλληλα μέσα από τις διασκευές τους έκαναν γνωστά στο ευρύ κοινό αρκετά groups των 60’ς τα οποία θα σίγουρα ανακάλυπταν μόνο οι ψεγμένοι φιλόμουσοι και μουσικολόγοι. Οι Fuzztones γουστάρουν, «το’χουν ακόμα», το αποδίδουν καλά και δίκαια το όνομα τους έχει θέση δίπλα σ’αυτά των θρυλικών groups των 60’ς.
…Και όταν ξαναξεπροβάλλουν στον αττικό ουρανό οι σταυρωτές vox fuzz κιθάρες με την νεκροκεφαλή ξέρετε που θα είμαστε…
