Οι διθύραμβοι και τα επαινετικά σχόλια που συνοδεύουν τις ανά τον κόσμο ζωντανές εμφανίσεις των Lali Puna, επαναλήφθηκαν και στην εμφάνιση τους που έλαβε χώρα στα μέρη μας το βράδυ της Παρασκευής. Η συναυλία του κουαρτέτου αποτέλεσε το καλύτερο αντίδοτο στη «νόσο» του Rockwave, που και φέτος έπληξε θανατηφόρα αρκετούς από εμάς.
Παρά τη ταυτόχρονη εμφάνιση, στον άλλο μεγάλο συναυλιακό χώρο της πόλης το Gagarin των Raveonettes , η παράσταση των Lali Puna κατάφερε να μαζέψει αρκετό κόσμο (τόσο ώστε να γεμίσει ο χώρος τουλάχιστον), αποδεικνύοντας έτσι ότι η επιλογή του Αν ήταν η καλύτερη δυνατή που θα μπορούσε να κάνει η διοργανώτρια εταιρεία.
Δυστυχώς η καθυστερημένη μου άφιξη, δεν μου επέτρεψε να παρακολουθήσω τους «δικούς μας» My Wet Calvin, των οποίων το σετ (τέσσερα τραγούδια) άνοιξε τη βραδιά, όπως πληροφορήθηκα όμως αργότερα άφησαν μια ιδιαίτερα καλή εντύπωση στο κόσμο. Έχοντας πάρει, πάντως, μια μικρή γεύση του πρώτου demo των παιδιών, η οποία παρεπιμπτόντως μου άφησε πολλά θετικά στοιχεία, νομίζω και ‘γω ότι δεν θα άφηναν μια τέτοια ευκαιρία να πήγαινε χαμένη. Επιφυλάσσομαι, όμως μέχρι την επόμενη φορά….
Όλα λοιπόν ήταν έτοιμα για την παρθενική εμφάνιση των τεσσάρων συμπαθέστατων φιγούρων από τη Γερμανία. Εμφανιζόμενοι στη σκηνή λίγο μετά τις 10:30 παρέα με τον πλούσιο εξοπλισμό τους (κανονικά κρουστά & ηλεκτρονικά, πλήθος synths, laptop και ένα μπάσσο) μας εισήγαγαν στην ηλεκτρονική τους πραγματικότητα με το “Faking The Books”, το εναρκτήριο κομμάτι από τον ομότιτλο τελευταίο δίσκο τους. Η χαμηλών τόνων παρουσία της ηγετικής μορφής της μπάντας Valerie ήταν αυτή που καθοδηγούσε και τους υπόλοιπους και παρά το αρχικό της εμφανές άγχος στη συνέχεια μας παρουσίασε ένας μέρος του πραγματικού της εαυτού. Η μοναδική της ίσως παρασπονδία, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, ήταν μια αρκετά χαμηλότερη του αναμενομένου απόδοση στα φωνητικά της καθήκοντα, καθώς προσωπικά (και κατά το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης του συγκροτήματος) η συγκεκριμένη παρουσία μου άφησε μια εικόνα άχρωμη και χωρίς το απαιτούμενο συναίσθημα.
Συναίσθημα και δυναμισμός χαρακτήριζαν όμως με το παραπάνω τα υπόλοιπα μέλη των Lali Puna. O μπασίστας βρισκόταν σε μία διαρκή διέγερση με τις κιθαριστικές μελωδίες που ξεπηδούσαν από το «πειραγμένο» του μπάσο, ο ντράμερ μία από τα ίδια και όσο για τον κυρίως υπεύθυνο για το πολύχρωμο αυτό κολάζ που μας πρόσφεραν οι Puna, τον άνθρωπο που βρισκόταν πίσω από τα synths, αυτός βρισκόταν στην καλύτερη διάθεση απ’ όλους με ένα μόνιμα ζωγραφισμένο χαμόγελο στα χείλη του.
Τα “Call 1-800-fear”, “Micronomic” , “B-Movie” και “Left-Handed”, ήταν μερικά ακόμα κομμάτια που μας παρουσίασαν από την πρόσφατη δισκογραφική τους δημιουργία, με το τελευταίο να αποτελεί και την αρχή ενός τεράστιου πειραματικού κρεσέντου, το οποίο και ανέδειξε τη ξεχωριστή ευχέρεια του συγκροτήματος να πειραματίζεται πάνω στη σκηνή με ήχους και μελωδίες.
Χωρίς να λησμονήσει το πλούσιο παρελθόν του (Nim-Com-Pop,Bi-Pet, 50 Faces Of, Don’t Think) το συγκρότημα μας αποχαιρέτησε με δύο encore, απόδειξη του πόσο ευχάριστα πέρασε και το ίδιο την πρωταπριλιάτικη αυτή νύχτα της Παρασκευής.
