Ήταν αναμενόμενο πως η πολλαπλή επιλογή του συναυλιακού θαμώνα την προηγούμενη Παρασκευή θα λειτουργούσε εις βάρος των ίδιων των συναυλιών. Τρία συγκροτήματα έπαιζαν live την πρωταπριλιά (οποίο οξύμωρο) εκ των οποίων τα δύο άγγιζαν ελαφρώς το ίδιο περίπου κοινό ενώ το τρίο βρισκόταν στη δική του σφαίρα. Οι Lali Puna γέμισαν μέχρι αηδίας το Αν Club, γεγονός όχι και ιδιαίτερα δύσκολο. Το να γεμίσεις το Gagarin όμως δεν είναι παιχνιδάκι και άσχετα αν εμείς ήμασταν πρώτη σειρά, στα μετόπισθεν του club επικρατούσαν ουκ ολίγα κενά. Δε νομίζω όμως να ακούσετε ούτε έναν από τους 400 περίπου ανθρώπους που βρέθηκαν εκεί την Παρασκευή να πουν οτιδήποτε κακό για μία έξοχη rock’n’roll συναυλία.
Λίγο πριν τις 10, οι Stereo Shortcuts ανέβηκαν για άλλη μία φορά στη σκηνή και απέδειξαν ότι οι συνεχείς εμφανίσεις μόνο προς όφελος τους λειτουργούν. Μοναδικό παράπονο η μικρή διάρκεια του σετ τους, αυτό όμως διορθώνεται, θα τους δούμε πολλές φορές ακόμα. Τους Raveonettes όμως δεν ξέρουμε αν θα τους ξαναδούμε ποτέ και γι’αυτό φρόντισαν να μας σερβίρουν μία χορταστικότατη μερίδα rock’n’roll με όλα τα θορυβώδη παρελκόμενα που προβλέπονται. Τρεις κιθάρες, ένα μπάσο και drums. Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί που στιγμάτισαν την ακοή μας την οποία εξώθησαν σε ακόμα-να-σπάσουν-τα-τύμπανα; καταστάσεις.
Το σετ τους ήταν αρκετό και όμορφα επιμελημένο, κινούμενο ανάμεσα σε παλιά και ολοκαίνουργια κομμάτια από το δίσκο που θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο που μας έρχεται. Οι γνωστοί δυναμίτες “Heartbreak Stroll”, “Attack of the Ghost Riders”, “The Great Love Sound” και “Beat City” μας έκαναν όλουν να κουνηθούμε ενώ οι διάφορες εκπλήξεις της μπάντας μας χαροποίησαν ιδιαίτερα. «Παρούσες» ήταν δύο μεγάλες μορφές του γυναικείου rock’n’roll, η Moe Tucker (Velvet Underground) και η Ronnie Spector (The Ronettes). H πρώτη με ηχογραφημένα drums και η δεύτερη με ηχογραφημένη τη φωνή της, μας χάρισαν δύο εξαιρετικά τραγούδια ενώ καταπληκτική ήταν η διασκευή στο “My Boyfriend’s Back” (Τhe Angels), τραγούδι που είχε γράψει φυσικά ο παραγωγός τους στα 60’s.
Όσον αφορά το κεφάλαιο Shareen, δε νομίζω να έφυγε κανείς αρσενικός απ’το Gagarin και να ξέχασε να την ερωτευτεί. Οι γάμπες της είναι ικανές να αναστήσουν ακόμα και τον Bunuel για να της κάνει ταινία, ενώ η φωνή της απλά υπέροχη. H ίδια ήταν εμφανώς ενθουσιασμένη τόσο από την προσέλευση του κόσμου όσο και από την ανταπόκριση που έλαβε, όπως ήταν άλλωστε και όλη η υπόλοιπη μπάντα. Περίμεναν 20 άτομα όπως είπαν να εμφανιστούν οπότε αντιλαμβάνεστε την έκπληξη τους. Αν πρόκεται να ξανάρθουν, θα έχουν τουλάχιστον σίγουρη την επιτυχία.
