Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το αντίστροφο της έκφρασης που συνδέει τα πολλά κεράσια με το μικρό καλάθι αλλά όσοι γνώριζαν, εκ των προτέρων, τα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν το βράδυ της Πέμπτης στο Gagarin, σίγουρα αποτέλεσαν κύριους εκφραστές του υποτιθέμενου αντιστρόφου της παραπάνω έκφρασης.
Το Βρετανικό Συμβούλιο και η Astra παρουσίασαν τρία από τα πιο φρέσκα ονόματα της Domino Records και κάτι τέτοιο από μόνο του αποτελεί μεγάλη συναυλιακή επιτυχία. Ξέχωρα από το υπερβολικό hype που ακολουθεί, εδώ και μερικούς μήνες, τη μπάντα των Sons And Daughters, «εφόδιο» που απεκόμισαν μετά την τουρνέ με τους Franz Ferdinand, ξέχωρα από το ότι η μουσική του Yorkston απαιτεί πιο ζεστούς συναυλιακούς χώρους και ότι οι Archie δεν κατάφεραν να με συγκινήσουν με το περσινό ντεμπούτο τους, το συνολικό πακέτο τελικά ήταν ανώτερο του αναμενόμενου, κάνοντας θαυμάσια τη βραδιά…
Η αρχή έγινε με τον James Yorkston και τους Αθλητές που παρουσίασαν αυτό που αναμενόταν… και κάτι παραπάνω! Αποτύπωσαν δηλαδή στο έπακρο την «αμερικάνικη προέλευσή» τους, με μία κιθάρα, ένα αρκοντεόν, ένα κοντραμπάσο, λίγα drums και ενίοτε μία φυσαρμόνικα. Επικεντρώνοντας το set τους στο “Just beyond the river” κέρδισαν με σχετική άνεση το αυθόρμητο χειροκρότημα του κοινού και πήγαν λίγο πιο πέρα με το ξέσπασμα του τελευταίου τραγουδιού, όπου το πειραγμένο ταμπούρο ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Τώρα όσο αναφορά τους Archie Bronson Outfit κατάφεραν να ξεπεράσουν την καλουπωμένη και στενόμακρη παραγωγή που είχε το περσινό “Fur” (για την οποία ήταν υπεύθυνος ο Hotel των labelmates Kills) και να ακουστούν λιγότερο μονότονοι και αρκούντως δυναμικοί. Το δεύτερο μελλοντικό τους έργο μπορεί να κρύβει εκπλήξεις, άρα ας τους έχουμε σε κάποια γωνιά του εγκεφάλου μας…
Το φαινόμενο Sons And Daughters ήταν εκείνο που έκλεισε τη βραδιά. Φαινόμενο για το λόγο ότι το κουαρτέτο κατάφερε, μέσω κάποιων συγκυριών, να γίνει πασίγνωστο έχοντας μόλις ένα mini lp στο βιογραφικό του. Μια τα κολλητιλίκια με τους Franz Ferdinand, μια η ευγενική υποστήριξη από πλευράς του μουσικού τύπου και να πως δημιουργείται το πρόσφορο έδαφος σε ένα συγκρότημα. Γεγονός είναι ότι η μπάντα έχει τις προδιαγραφές να κάνει μεγάλα πράγματα και κάτι τέτοιο διαφάνηκε την Πέμπτη το βράδυ αλλά και είχε γίνει κατανοητό μέσα από τα εφτά τραγούδια του προπέρσινου πρώτου βήματός της (να θυμίσω ότι το “Love the cup” κυκλοφόρησε το ’03 από την Ba Da Bing και πέρυσι από την Domino). Οι «κούφιες» του Scott Paterson, η ηγετική φυσιογνωμία της Adele Bethel, το μαντολίνο που επιστράτευε ανά στιγμές η Ailidh Lennon καθώς και η δεμένη rhythm section ήταν μερικά από τα πράγματα της εμφάνισης των Sons And Daughters που άξιζαν προσοχής.
Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος έφυγε αρκετά ικανοποιημένος και το ρίσκο των promoters θα έχει μακροπρόθεσμο κέρδος. Μπορεί στο Gagarin να μαζεύτηκαν γύρω στα 200 άτομα αλλά με μεγάλη βεβαιότητα σε μια ανάλογη συναυλιακή στιγμή στο μέλλον θα μαζευτούν ακόμα περισσότερα.
