Η μοναδική έκφραση που μπορεί να χαρακτηρίσει την συναυλία αυτή είναι ..."έτσι, έτσι, έτσι". Δεν νομίζω ότι χρειάζονται επεξηγήσεις για αυτή την μπάντα που θεωρείται μια από τις πιο κλασικές του χώρου της. Αν σκεφτείτε ότι για κάποια εποχή ήταν η session μπάντα του Studio One νομίζω ότι καταλαβαίνετε την σημαντικότητα της μουσικής της. Έτσι κατηφόρισα και εγώ για να δω τους παππούδες στο Gagarin και τελικά ανακάλυψα αυτό που υποψιαζόμουν εδώ και καιρό. Όταν κάποιοι άνθρωποι φέρνουν κάτι που το ελληνικό κοινό δεν έχει δει ποτέ, πάντα θα υπάρξουν οι «διψασμένοι» για να σιγουρέψουν την επιτυχία του event. Έτσι αυτή η συναυλία θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα στις μελλοντικές επιλογές των εκάστοτε promoters που νομίζουν ότι το να επιλέξουν ξαναδοκιμασμένα πράγματα θα σιγουρέψει τις οικονομικές τους απολαβές.
Το Gagarin ήταν ασφυκτικά γεμάτο και το θετικό της υπόθεσης ήταν ότι είχε πλημμυρίσει από χαμόγελα. Ta dreadlocks είχαν αρχίσει να κινούνται ρυθμικά στους ήχους των warm up bands, τα smokers delight sessions έδιναν και έπαιρναν καθώς όπως και να το κάνεις ganja και straight out off Kingston bass sounds πάνε μαζί.
Η παρέα μου έπαιζε στοιχήματα για το playlist ενώ γνωστό ρεμάλι από τους Palyrria ευχαριστούσε τον Jah αυτή την συναυλία.Όταν τελικά οι Skatalites βγήκαν στην σκηνή νομίζω ότι έτρεμε to club από τα χειροκροτήματα, καθώς το ελληνικό κοινό έδειξε για άλλη μια φορά γιατί θεωρείται από τα πιο ένθερμα στον κόσμο (we rule, ok?). Αυτό που ακολούθησε ήταν κάτι πολύ κοντά σε σεξουαλική εμπειρία. Η original rhythm section είχε πάρει φωτιά με ένα drummer που σε δωδεκάλεπτες εκτελέσεις είχε να δείξει μια πολυρυθμικότητα που σε άφηνε με το σαγόνι να καθαρίζει το πάτωμα. Οι basslines χτυπούσαν κατευθείαν στο στομάχι και οι πρώτοι ξέφρενοι χοροί είχαν αρχίσει. Rock steady ρυθμοί εναλλάσσονταν με ακραία ska grooves από μια μπάντα που το ήξερε πότε πρέπει να αφαιρεί και πότε πρέπει να προσθέτει κάποια στοιχεία στην μίξη. Έτσι εκεί που άκουγες πολλές μελωδίες και το party mood ήταν στα πάνω του, οι Skatalites αφαιρούσαν την horn section και γινόντουσαν deep down and dirty.
Τα πρώτα ακόρντα από τα Παιδιά του Πειραιά έστειλαν τα θετικά vibes στο κοινό, η εκτέλεση του Simmer Down του Bob Marley δίδαξε σε ότι αφορά το dance reggae feeling, ενώ το Occupation έκανε το προαναφερόμενο ρεμάλι των Palyrria να χορεύει εναλλακτικά ζειμπέκικα.
Το μοναδικό αρνητικό της συναυλίας πιστεύω ότι ήταν ο ήχος. Η μουσική που παίχτηκε δεν ήταν ροκ κύριοι για αυτό την επόμενη φορά παρακαλούμε να αλλάξει λίγο το set up. Όλες οι μουσικές δεν είναι ίδιες. Επίσης απογοητεύτηκα που το κοινό της Θεσσαλονίκης δεν θα έχει αυτή την εμπειρία αλλά όπως μας είπε ο μοναδικός λευκός της μπάντας (ο συμπαθέστατος keyboard player) τα σώματα ασφαλείας έκλεισαν τον χώρο που θα γινόταν η συναυλία. Shit Happens.To Rivers of Babylon μας αποτελείωσε με το κοινό να έχει μετατρέψει μια τυπική συναυλία σε ένα πανηγύρι που επικρατούσαν τα ωραία χαμόγελα, the smell of ganja και ο χορός μέχρι θανάτου. Εδώ θα ήθελα να δώσω μεγάλα big ups στην ξανθιά barwoman του Gagarin που εξυπηρετούσε από χιλιόμετρα χωρίς να χρειάζεσε να φωνάξεις και να δηλώσω «τιμή και δόξα στην μπύρα Pils Hellas» που αποτελούσε την εναλλακτική λύση όταν τελείωσαν τα βαρέλια κάποιας άλλης εταιρείας.Χαιρέτισα τους φίλους μου, χάζεψα κάποιες πανέμορφες παρουσίες που βρίσκονταν στον χώρο και πήρα τα πονεμένα μου πόδια για να φθάσω στο σπίτι μου. Η βραδιά ήταν τέλεια για τους ανθρώπους που διψούσαν για αληθινή μουσική και όπως έλεγε και ο μπασίστας της μπάντα: JAAAAAAAAH Rastafariiiii.
