Ανηφορίζοντας χθες νωρίς το βραδάκι στο Μετς για να δω και να ακούσω από κοντά την τραγουδίστρια που θα φιλοξενεί στην μουσική σκηνή του το Half Note αυτή την εβδομάδα, ομολογώ ότι ήμουν περίεργος αλλά και ενθουσιασμένος για διάφορους λόγους.Η Janice de Rosa είναι μια ξεχωριστή μορφή στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Είναι μια λευκή τραγουδίστρια που η φωνή της (αν όχι και η ύπαρξή της) ανήκει καθαρά στην αφροαμερικάνικη μουσική παράδοση. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, μεγάλωσε στο Χάρλεμ, άκουσε πολλή σόουλ, έμαθε πιάνο και κιθάρα και έφτιαξε το δικό της γκρουπ – με το οποίο βγήκε σε κοινές περιοδείες με τους Talking Heads και τις B52’s.
Έχοντας γεννηθεί στο Harlem η de Rosa μεγάλωσε μέσα στις μελωδίες και την κουλτούρα της jazz σκηνής, και έκανε τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα στα jazz club της Νέας Υόρκης. Ώσπου την μάγεψε το Παρίσι και ο κόσμος των blues… Και καθώς η Janice γινόταν μέρα με τη μέρα ένας ζωντανός θρύλος των blues και τ' όνομά της κατακτούσε μια λαμπρή θέση δίπλα σ' εκείνο της Janice Joplin, βρέθηκε στο δρόμο της ο διάσημος μουσικός Djeli Moussa Diawara. Η συνάντηση αυτή στάθηκε ορόσημο για την καριέρα της Janice, καθώς της άνοιξε ένα νέο μουσικό δρόμο για τα blues, που περνούσε μέσα από την εξωτική Αφρική και την πλούσια μουσική της παράδοση.
Μέχρι χθες δεν την είχα ακούσει από κοντά και ανυπομονούσα να διαπιστώσω ο ίδιος αν ο μύθος που την συνοδεύει είναι αλήθεια, αν δηλαδή η φωνή της είναι αυθεντική ή εν τέλει μιμείται την αξεπέραστη Janis Joplin. Όταν όμως ανέβηκε στην σκηνή οι όποιοι ενδοιασμοί μου ξεθώριασαν αμέσως.
Η φωνή της είναι αυθεντικότατη και είναι από τις καλύτερες γυναικείες φωνές που εγώ προσωπικά έχω απολαύσει από κοντά! Είναι ένα ιδανικό απόσταγμα των καλύτερων μουσικών υλικών: της ρυθμ εντ μπλουζ, της αφροαμερικάνικης παράδοσης αλλά και μιας άκρως moody και αισθησιακής ροκ χροιάς που θυμίζει όπως είπαμε-δίχως να μιμείται- κάτι από την Janis Joplin.
Το χθεσινοβραδινό ρεπερτόριο είχε από όλα: άφθονη μπλουζ ροκ, τζαζ στιγμές, funky feeling καθώς και πετυχημένες μπλουζ διασκευές πασίγνωστων τραγουδιών όπως μεταξύ άλλων το Billy Jean (!) αλλά και το Pappa Was a Rolling Stone.
Πάνω από όλα ωστόσο απολαύσαμε μια καλή μπάντα που πλαισίωνε την ξεχωριστή φωνή της Νεοϋορκέζας. Ο Marten Ingle στο μπάσο, ο Paul Breslin στην κιθάρα, ο Pierre -Valery Lobe στα ντραμς, και ο συμπαθέστατος Jean Alain Roussel στα πλήκτρα και το όργανο, συνέθεσαν ένα πολύ καλό μουσικό σύνολο που με το κέφι και την ζωντάνια τους ενθουσίασαν το ακροατήριο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα τους να συμμετάσχουν ενεργά στο μουσικό σόου.
Αν κάτι μου έμεινε ανεξίτηλο από τα χθεσινό live δεν είναι τίποτα άλλο παρά η φωνάρα της Janice de Rosa η οποία χρωμάτισε με την αυθεντική black χροιά της το νωχελικό κυριακάτικο βράδυ μας. Μέχρι την Πέμπτη 4/11 θα βρίσκεται στο κλαμπάκι της Τριβωνιανού 17, όσοι πιστοί της μπλουζ λοιπόν προσέλθετε!
