Photos: LiveAlive Pictures / Kissadjekian
Η κλασική ατάκα του Mr. Editor είναι «Gizmo κόψε τα βιωματικά, γράψε για την μουσική». Το πρωινό είναι βαρύ από την χθεσινή συναυλία και νομίζω ότι ήδη ακούω την φωνή του. Έτσι περιορίζομαι στα στοιχεία. Όχι δεν θα περιοριστώ στα στοιχεία. Τσαντίστηκα.
Η ουρά στο An Club ήταν τεράστια και χωρίζονταν σε δυο στρατόπεδα. Στους ανθρώπους που είχαν έρθει για τον Mike Patton, μια από τις μεγαλύτερες φωνές της ροκ μουσικής και το human beat box που λέγεταί Rahzel. Έτσι μπορούσες να δεις πιτσιρίκια με Faith No More t-shirts ανάμεσα σε πιο urban τύπους που μάλιστα είχαν αρχίσει τα αυτοσχέδια beatboxing. Αυτό με ευχαρίστησε γιατί δεν υπάρχει καλύτερο κοινό όταν υπάρχει πολυσυλλεκτικότητα. Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες καθώς οι Faith No More και οι Roots είναι αγαπημένα συγκροτήματα στην χώρα μας. Ίσως η ατάκα του φίλου μου του Χρήστου περιέγραφε καλύτερα την κατάσταση. "Αυτή η συναυλία ή θα είναι η απόλυτη φόλα ή θα παρακολουθήσουμε τη συναυλία της χρονιάς".
Η είσοδος στο χώρο της συναυλίας μας προετοίμασε για το λουτρό ιδρώτα που θα επακολουθούσε. Το club ήταν γεμάτο και το περίεργο ήταν ότι έξω περίμεναν γύρω στα 50 άτομα που δεν απέκτησαν τα μαγικά χαρτάκια. Άναψα ένα τσιγάρο και σκέφτηκα ότι κάποιες φορές το ελληνικό κοινό χρειάζεται κάποια αλλαγή καθώς παρατηρείται μια στατικότητα στα ονόματα που καλούνται από τις εταιρείες. Η κοπέλα που καθόταν δίπλα μου αποτελούσε ένα από τα πιο γλυκά πλάσματα που είχα γνωρίσει μέχρι που κατάλαβα ότι ήταν η Μαρκέλλα που μας προμηθεύει την μηνιαία «δόση» manga και μουσικών dvd’s στο μαγαζάκι της Clip Art. Χαμογέλασα και την χαιρέτισα αλλά η απάντηση που πήρα ήταν «ετοιμάσου για τρελό πειραματισμό mr. Gizmo».
 Η συναυλία άρχισε με την είσοδο του Rahzel και τα πρώτα χειροκροτήματα έδειξαν ότι όλοι ήταν έτοιμοι για ένα μεγάλο ξέσπασμα. Ήταν σαν μια αρνητική αύρα να υπήρχε στην πόλη και αυτή η συναυλία θα ήταν η απόλυτη λύτρωση. Η είσοδος του Mike Patton αποτέλεσε και την στιγμή που το σαγόνι μου άρχισε να σκουπίζει το πάτωμα. Ο frontman των Faith No More έμοιαζε περισσότερο στον Νίκο Βουρλιώτη. Αυτό που είδα μπροστά μου ήταν το απόλυτο παράδειγμα του Winger (wannabe nigger). Όμως όταν ο κύριος Patton έπιασε στα χέρια τα δύο μικρόφωνα νομίζω ότι καταλάβαμε ότι η βραδιά θα ήταν μαγική. Ο εξοπλισμός που υπήρχε ήταν απόλυτα minimal. Τρία μικρόφωνα, ένα pedal, ένα module συνδεδεμένο με το sampler και ένα ……τρανζιστοράκι.
|
