Ρυθμός, μελωδία και χορός. Το τρίπτυχο επιτυχίας για κάθε λάτιν συγκρότημα. Και η χθεσινή λατινοαμερικάνικη βραδιά στο θέατρο του Λυκαβηττού που μας προσέφεραν οι Mercadonegro μαζί με τον Efrain 'Frankie' Morales ανήκει στην κατηγορία εκείνων των συναυλιών που προσέφεραν στους θεατές που έσπευσαν να την δούν από κοντά, ό,τι εξαρχής προσδοκούσαν. Η χθεσινή συναυλία αποτελεί και το πρελούδιο αναφορικά με τις λάτιν συναυλίες για το φετινό πλούσιο μουσικό καλοκαίρι.
Λίγα λόγια για την χθεσινή συναυλία που έλαβε χώρα στον χώρο του θεάτρου του Λυκαβηττού. Οι Mercadonegro ανέβηκαν στην σκηνή λίγα λεπτά μετά τις 10 και φρόντισαν να ζεστάνουν το σχετικά περιορισμένο - για μια τέτοια συναυλία - κοινό που ανταποκρίθηκε στο κέφι και το πάθος της 12μελούς ορχήστρας. Τα μέλη του συγκροτήματος είναι από διάφορες χώρες της Ν.Αμερικής όπως το Περού (Cesar Correa), η Βραζιλία (Eduardo Penz), η Κολομβία (Rodrigo Rodriguez) και η Αργεντινή (Alejandro Paneta) δίχως να απουσιάζει και η Κούβα (Armando Miranda) επιβεβαιώνοντας έτσι τον μύθο που λέει ότι κάθε λάτιν γκρούπ οφείλει να έχει και τον Κουβανό του! Αυτό που προέκυψε μέσα από μια τέτοια συνεργασία ήταν ένα μουσικό αμάλγαμα από όλα τα ακούσματα, τους ρυθμούς και τους ήχους των χωρών των μελών του γκρουπ. Όχι βέβαια τόσο χαρμάνι, όσο θαυμασμός και γνώση των ομοιοτήτων τους. Περιττό δε να σημειώσουμε ότι με την έναρξη κατέβηκαν στην πλατεία ζευγάρια που λες και περίμεναν τον "σφύριγμα" για να επιδείξουν τις συνήθεις φιγούρες, αλλά και το πραγματικό πάθος για το χορό, στοιχείο που μπορεί μεν να φαίνεται ελαφρώς καλτ στην περιγραφή, πιστέψτε μας, όμως, αυτό αποτέλεσε σημαντική πλευρά του συνολικού feeling (απόδειξη δεν θα μπορούσε να είναι, γιατί οι συγκεκριμένοι μάλλον πήγαν ΓΙΑ να χορέψουν).
Οι Mercadonegro πάντως δεν είναι μια οποιοδήποτε περίπτωση, ούτε κάποια δόση αρπαχτής κουβαλούν. Αφού συναντήθηκαν τυχαία κάπου στην Ευρώπη, αποφάσισαν να διαδόσουν το πνεύμα και το πάθος της μουσικής παράδοσης των χωρών της Λατινικής Αμερικής μαζί με νέους ενδιαφέροντες ρυθμούς. Κρατούν και το μουσικό τους διαβατήριο - που είναι εξαιρετικά χρήσιμο τυπικά και ουσιαστικά -, δηλαδή τις πολύ δυνατές μουσικά συνεργασίες τους με κολοσσούς της λατινικής μουσικής όπως οι Celia Cruz, Carlos Santana και Cheo Feliciano και πάρα πολλούς άλλους. Η 12μελής ορχήστρα τους βρισκόταν σε πλήρη …παράταξη από έγχορδα πνευστά και κρουστά και σκόρπισε απλόχερα salsa, bolero, monga meringue, mambo και rumba ρυθμούς. Οχι άδικα λοιπόν βάπτισαν το πρώτο τους cd "Bailalo!", δηλαδή χόρεψέ το. Και αυτό έκανε χθες ένα σημαντικό κομμάτι του κοινού, όχι όμως ο γράφων που περιορίστηκε στο χώρο της καρέκλας, προσπαθώντας παράλληλα να αποφύγει να μπει στη διαδικασία της αποκρυπτογράφησης αυτού που προσπαθούν να εξάγουν οι ίδιοι από αυτό το έτσι κι αλλιώς διασκεδαστικό ανακάτεμα.
Ο Efrain 'Frankie' Morales, που πήρε τη σκυτάλη, είναι ένας από τους πλέον τυχερούς -μουσικά- ανθρώπους διότι συνεργάστηκε με τον μύθο που ακούει στο όνομα του -El Rey del Timbal- Ernest 'Tito' Puente, κάτι που αναπόφευκτα καθόρισε την μετέπειτα πορεία του. Με πλούσιο μουσικό παρελθόν -καταξιωμένος πλέον διεθνώς- αλλά και παρόν, κατά την τέταρτη επίσκεψή του στην Ελλάδα, ανέβηκε στην σκηνή λίγο μετά τις 11.30 και μας παρουσίασε τραγούδια από το τρίτο άλμπουμ του Mambo of the Times και μας μετέφερε νοερά στις παλιές καλές ημέρες που μεσουρανούσε το Palladium και ο μεγάλος λάτιν μαέστρος Τίτο Πουέντε. Στον τελευταίο, που ήταν ο άτυπος τιμούμενος της βραδιάς- αφιέρωσε το τελευταίο τραγούδι του λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το Ya se nos Fue (Ήδη μας άφησε).
Εις το επανιδείν, λοιπόν, σε παρόμοιες αξιόλογες βραδιές, που παρουσιάζουν κομμάτια της αληθινής λατινοαμερικάνικης μουσικής.
