Photos: Olga K.
Μετά και από τη χθεσινή βραδιά στο Ρόδον είμαστε πλέον στη θέση να μιλάμε για το πιο επιτυχημένο dark event που διοργανώθηκε ποτέ εν Ελλάδι. Τα δυο προηγούμενα Elfentanz Festivals μπορεί να είχαν μια σχετική επιτυχία αλλά αυτό που συνέβη χθες ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Μιλάμε μάλλον για την πρώτη (και ελπίζουμε όχι τελευταία) sold out συναυλία συγκροτημάτων του ιδιώματος. Εάν δεχθούμε ότι το αθηναϊκό dark κοινό -ακόμα και σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις- αριθμεί περί τα 1.500 άτομα, τότε καταλαβαίνετε ότι αυτό το review δεν έχει ιδιαίτερο νόημα αφού όλοι οι ενδιαφερόμενοι βρέθηκαν χθες στο Ρόδον και είδαν με τα μάτια τους τι συνέβη στη σκηνή. Που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να διαβάσουν καμία κριτική για το γεγονός. Μόνο κάποιοι άτυχοι της τελευταίας στιγμής δεν τα κατάφεραν με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μικροεντάσεις έξω από τα εκδοτήρια που δεν είχαν άλλα εισιτήρια πια να διαθέσουν. 
Σε τι οφειλόταν όμως η τόσο μεγάλη επιτυχία της βραδιάς; Σίγουρα οι Wolfsheim είναι ένα από τα σημαντικότερα ονόματα της electro pop αλλά το γεγονός από μόνο του δεν θα ήταν αρκετό. ‘’Ας είναι καλά οι Schiller’’ που είπε και κάποιος, οι οποίοι έκαναν γνωστό τον κ. Heppner σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό, που έσπευσε να τον δει από κοντά χθες. Ήταν όλοι εκεί: και οι σκληροπυρηνικοί dark-ηδες και οι εναλλακτικοί ροκάδες αλλά (όπως παντού όπου υπάρχει πανηγύρι) και οι άσχετοι.
Το μόνο απρόοπτο της βραδιάς ήταν η ακύρωση της εμφάνισης των Γερμανών industrialers Das Ich για λόγους υγείας που -να σας πω την αλήθεια μου- δε με πολυχάλασε. Η μουσική του είδους ποτέ δεν μου έλεγε πολλά πράγματα και από την άλλη τα καραγκιοζιλίκα του Bruno Kramm δεν είχα καμία όρεξη να τα υποστώ για μια ώρα συναυλίας παραπάνω. Όσοι γέλασαν, γέλασαν φέτος την πρωτοχρονιά. Και σε όσους ίσως έλειψε η μορφή του, ας μην ανησυχούν, θα έχουν την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουν σύντομα σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί, χωρίς να ξαναπληρώσουν, απλά ας κρατήσουν το απόκομμα της χθεσινής συναυλίας.
Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, πέντε ολόκληρα συγκροτήματα σε μια και μόνο μέρα είναι πάρα πολλά. Καλό είναι να καλύπτονται όλα τα γούστα (από new wave εως electro pop και από καθαρό gothic εως future pop και industrial) αλλά και οι αντοχές έχουν τα όρια τους. Απ’ όλα τα παραπάνω πάντως είχε το πρόγραμμα με πρώτους και κύριους τους Έλληνες High Level Static που παρουσίασαν για ένα μισάωρο περίπου, δυο κομμάτια από τον επερχόμενο δεύτερο δίσκο τους, το Ghosts και το Psycho (αν δεν κάνω λάθος), τις επιτυχίες του ντεμπούτο τους, Absence και Breathing Still αλλά και μια beat-άτη διασκευή-έκπληξη στο Pop Corn. Τα παιδιά έδειξαν αισθητή βελτίωση στη σκηνική τους παρουσία: πολύ κεφάτοι και κινητικοί, δεν θύμιζαν σε τίποτα τις περσινές τους εμφανίσεις. Αφήστε δε που ο Στέλιος με τον νέο του cyber punk κούρεμα έχει αρχίσει να αποκτά τις δικές του groupies. Στα καινούργια κομμάτια, αλλά και στα παλιά, ήταν ιδιαίτερα αισθητή η παρουσία vocoder στα φωνητικά, κάτι που όπως μου διευκρίνισαν αργότερα τα παιδιά, έγινε μόνο για τις ανάγκες του συγκεκριμένου live. Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί ήταν ήδη αρκετός για τόσο νωρίς.
Τη σκυτάλη πήραν οι Νορβηγοί Elusive με το σκληρό κιθαριστικό τους gothic, γνήσια τέκνα των Sisters κι αυτοί: δερμάτινα παντελόνια, μαλλί φουντωτό, μυτερές μπότες, ημίψηλα καπέλα και μαύρα γυαλιά, μόνο τα άλογα έλειπαν. Ίσως κι ένα μπάντζο για τον κιθαρίστα στα δεξιά με το άσπρο πουκάμισο και το γιλέκο. Τηρώντας πιστά τις προσταγές του μέντορα τους, κ. Eldritch, δεν έφεραν μπασίστα και ντράμερ παρά μόνο τις δυο κιθάρες τους και παρουσίασαν –για κάτι λιγότερο από μια ώρα- κομμάτια από το, προ τριετίας, ντεμπούτο album τους αλλά και συνθέσεις όπως τα Louise και Suzanne. Ξεχώρισαν τα club hits, Shadow Dance και Circle That Never Ends (στα οποία ξύπνησε κι ο κόσμος) καθώς και η δυνατή διασκευή του Rebel Yell με την οποία έκλεισαν. Ωραία ήταν τα 80’ς κι ο άτιμος ο Billy Idol κι ας τον κοροϊδεύαμε τότε... Απλά συμπαθητικοί οι Elusive αλλά αυτό το look τους ρε παιδάκι μου είναι too much. Άσε που άμα έχεις μπυροκοιλιά δε φοράς κολλητό μπλουζάκι, χάθηκε ένα πουκάμισο βρε αδελφέ;
