Στο άκουσμα της - τρίτης μέσα σε πέντε χρόνια - έλευσης των Seeds και όντας θαυμαστές τής μπάντας και γενικότερα των μουσικών ιδιωμάτων που αποκαλούνται garage και psychedelia, πήραμε το μονοπάτι για το Gagarin την Παρασκευή το βράδυ με μια υποβόσκουσα δίψα για να αφουγκραστούμε ξανά τον ήχο του συγκεκριμένου είδους και ειδικά του αρμονίου μετά τα τελευταία σχετικά lives (βλέπε συναυλία Yardbirds και Greek Garage Festival No.2).
Εκτός των παραπάνω το δόλωμα ήταν και η παρουσία των Fleshtones οι οποίοι ξεκίνησαν κατά τις 23:00μ.μ. ανεβάζοντας σταδιακά στροφές σε μια εκρηκτική παράσταση «αλά τσίρκο Μedrano», πότε με τον Zaremba να σκαρφαλώνει και να χορεύει πάνω στα ηχεία και πότε με τον μπασίστα του group να τζαμάρει ακροβατώντας κυριολεκτικά πάνω στα drums.
Προσωπική άποψη και γούστο είναι το γεγονός ότι περίμενα ένα ολίγον διαφορετικό και πιο πλούσιο set των εν λόγω πενηντάρηδων (Fleshtones), με προσωπικά τους hits αλλά και covers πιο κοντά στο ύφος των 60’s και 50’s, παρά την κυρίως παρουσίαση του τελευταίου τους album. Βεβαία, οι περί ου ο λόγος ουδέποτε δήλωσαν αμιγώς καθαρόαιμη garage μπάντα, αλλά garage punk και όχι μόνο.
Tα προαναφερόμενα, όμως, να θεωρηθούν αυστηρά σαν μια απλούστατη παρένθεση, καθώς οι Νέο-Υορκέζοι μάς παρουσίασαν την πιο punk ή απλά rock’n’roll φύση τους, ακριβώς στο ύφος και τον παλμό των θρυλικών Ramones.
Το ξέφρενο “recital” των Fleshtones κράτησε συνολικά περίπου 75 λεπτά, αφού πρώτα είχαν δώσει ότι προλάβαιναν: από stage-dive του τραγουδιστή Peter Zaremba μέχρι το κλείσιμο με την διασκευή του κλασσικού mod hit των 60’s “Sha-la-la-la-lee” (κάνοντας τέλεια μουσική γέφυρα για το επερχόμενο ήχο των Seeds) τζαμάροντας ανάμεσα στο ακροατήριο και διασχίζοντας το μισό Gagarin παίζοντας…
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα μπήκαμε στο κυρίως μενού της συναυλίας με την εμφάνιση των Seeds, χωρίς να έχουμε την παραμικρή υποψία για το ό,τι θα επακολουθούσε, κάνοντας ατυχείς όπως αποδείχθηκε συγκρίσεις με την τελευταία επίσκεψη της μπάντας πέρυσι τον Μάιο στον ίδιο χώρο.Η εμφάνιση των Seeds ήταν κάτι παραπάνω από εκπληκτική, με τον 65άρη Sky Saxon σε μεγάλη φόρμα να δίνει και το παραπάνω στην σκηνή, λες και ήθελε να πάρει ρεβάνς για την τελευταία κάπως νωχελική και μικρή, σε διάρκεια, επίσκεψή του στην Αθήνα.
Το set που παρουσιάστηκε ήταν πλούσιο και εκρηκτικό, περιλαμβάνοντας κλασσικά hits όχι μόνο της μπάντας ( “Pushing too hard”, “Evil Hoodoo”, “Up on her room”, “Tripmaker”, “Try to understand”, “Can’t seem to make you mine” κ.τ.λ.) αλλά και πολλές διασκευές ψυχεδελικών και garage κομματιών, με όλα τα όργανα και κυρίως τα πλήκτρα να δίνουν με το παραπάνω την χροιά και το άρωμα των 60’s. Πρώτα από όλα, οι Seeds έπαιξαν επειδή το ένιωθαν και όσο το ακροατήριο «γούσταρε», τόσο αυτοί «γούσταραν» περισσότερο.
Η μπάντα έπαιξε για περίπου δύο ώρες και σίγουρα, ο γερόλυκος Sky Saxon «το είχε» και με το παραπάνω. Το μουσικό “trip” έλαβε τέλος γύρω στις 2:00 π.μ. με μια συμβολική κίνηση που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την ατμόσφαιρα του live: τον Rick Nelson να κομματιάζει το μπάσο του επί σκηνής!!
Δεν μάθαμε τι έγινε στην έμφάνιση του group στην Θεσσαλονίκη το επόμενο βράδυ και αν ο Nelson βρήκε μπάσο να παίξει, αλλά γεγονός είναι ότι το βράδυ της Παρασκευής μάς επιφύλαξε το καλύτερο live που έλαβε χώρα στο Gagarin μαζί με την περσινή εαρινή εμφάνιση των Fuzztones και σίγουρα ένα από τα live της χρονιάς.
Υ.Γ. Λόγω αυξημένης κίνησης στους δρόμους δυστυχώς δεν προλάβαμε να δούμε τους Rockin’ Bones παρέα με τον Αλέξη Καλοφωλιά των πάλαι ποτέ θρυλικών Last Drive.
