Η νωχελική σαββατιάτικη διάθεση, με δεδομένο ότι είχε προηγηθεί μεγάλη νύχτα την Παρασκευή, είχαν ως αποτέλεσμα να φτάσω στο Brixton Academy αργά, ακριβώς τη στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή οι Von Bondies, στην πραγματικότητα το μόνο από τα συγκροτήματα που ήθελα να δω. Για τους
Οι Von Bondies ήταν άψογοι. Έπαιξαν μόνο δυο κομμάτια από το “Lack Of Communication” και αρκετά από τον καινούριο τους δίσκο, που κυκλοφόρησε στις 9 Φεβρουαρίου. Παραγωγός του οποίου δεν είναι ο Jack White, όπως στον προηγούμενο. Εύλογα μετά το μαλλιοτράβηγμα και καλύτερα νομίζω. Έτσι και αλλιώς, πρέπει να είναι πολύ απασχολημένος ο Jackούλης αυτό τον καιρό, στην προσπάθεια του να ζεστάνει τον κρύο κώλο της Renee Zellweger (και μετά από αυτό το μονόλεπτο indie κατινιάς, επανέρχομαι σε όσα μας ενδιαφέρουν πραγματικά). Οι Von Bondies λοιπόν ήταν απίστευτοι. Με εξαίρεση το πρώτο single “Com’ on Com’ on”, που δεν είναι και κανένα αριστούργημα, απλά είναι αρκετά catchy, τα υπόλοιπα τραγούδια του καινούριου δίσκου είναι σαν κεραυνοί. Τρομερά δεμένη μπάντα, τρομερή σκηνική παρουσία ακόμα και στο χάος του Brixton Academy. Ανυπομονώ να τους δω σε κάποιο μικρό club-άκι. Τώρα γιατί στο τελευταίο κομμάτι κάλεσαν τους Franz Ferdinand πάνω στη σκηνή, θα σας γελάσω. Δεν το έπιασα. Αλλά συμφώνησα με την άποψη του φίλου μου, ότι οι F.F. φαίνονται “… such a bunch of muppets”. Συγκεκριμένα σαν κλώνοι του Βουτσά στο «Νόμο 4000» ήταν.
Μετά ανέβηκαν στη σκηνή οι Rapture, που πολλοί φίλοι, τους είχαν δει τον Νοέμβρη και εκθείαζαν τις επί σκηνής ικανότητες τους. Βαρέθηκα πάρα πολύ, από το πρώτο τραγούδι, αλλά αυτό μάλλον είχε να κάνει καθαρά με την δική μου διάθεση και την γεροντοκορίλα των ημερών. Η φωνή του τραγουδιστή είναι τόσο όμοια με του Robert Smith, που κάπου θυμήθηκα τα σχολικά μου χρόνια και μελαγχόλησα. Επίσης μπερδεύουν μπιτάκια με 80’ς σκοτεινά ριφ, πράγμα που δεν είναι το καλύτερο μου, έτσι και αλλιώς. Ο λαός είχε αντίθετη βέβαια άποψη. Χορός και κακό. Γκομενίτσες να ουρλιάζουν από αγαλλίαση και ζαβά indόπουλα να χορεύουν έξαλλα. Πρέπει να παραδεχτώ πάντως ότι είναι ιδανικοί για μεγάλους χώρους και φεστιβαλική ατμόσφαιρα. Την έβγαλα στον πάγκο με το merchandise και στο μπαρ από ένα σημείο και μετά, περιμένοντας τις φίλες μου.
Με το που τελείωσαν οι Rapture, έγινε μαζική έξοδος. Δεν ξέρω ποιος «σοφός» άνθρωπος εκ των διοργανωτών έβαλε τους σκληρούς Funeral for A friend, headliners. Πάντως το κοινό έκανε κανονικό statement με την αποχώρηση του. Ο χώρος άδειασε κανονικότατα πριν καν βγουν στη σκηνή. Οι περισσότεροι κατευθύνθηκαν προς στο Barfly στο Camden, όπου γινόταν πάρτι με guest djs τον Jason Pierce των Spiritualized (εξαιρετικό σετ, ότι καλύτερο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό), τους Rapture και τους Raveonettes (πολύ καλό σετ επίσης). Αλλά το τι έγινε εκεί είναι μια άλλη ιστορία...
