Όπως λένε, η πρώτη φορά είναι αυτή που μένει πάντα χαραγμένη στη μνήμη, όμως θα ήταν πάρα πολύ κρίμα να αδικήσουμε με αυτό τον τρόπο την δεύτερη επίσκεψη της κολλεκτίβας από τον Καναδά στην χώρα μας. Οι GY!BE σίγουρα ικανοποίησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους πολυάριθμους φίλους τους, οι οποίοι γέμισαν για δύο συνεχόμενες νύχτες το Gagarin 205, όπως είχε γίνει και στο Ρόδον πέρυσι, έστω και αν η προσμονή του πρωτόγνωρου και το στοιχείο της έκπληξης είχαν πλέον εκλείψει.
Όμως τελικά έκπληξη υπήρξε, και αυτή άκουγε στο όνομα Hangedup, το support act που ήρθε να προστεθεί λίγες μέρες πριν στις όμορφες βραδιές που ακολούθησαν. Το ντουέτο από το Montreal, μας άφησε πραγματικά με το στόμα ανοιχτό, χωρίς πολλές υπερβολές. Δύσκολα μπορούσε να φανταστεί το Αθηναϊκό κοινό ότι ένα τόσο εντυπωσιακό και γεμάτο 45λεπτο ταξίδι στο βασίλειο του θορύβου και της αλλόκοτης μελωδίας θα ήταν παράγωγο της συνεργασίας ενός μόνου βιολιού και ενός σετ κρουστών. Στα χέρια της συμπαθέστατης Geneviene και του Erik αντίστοιχα, το minimal μετατρέπεται σε ένα εκωφαντικό έπος, και το avant-garde συναντάει το πειραματικό instrumental punk, ως διάθεση ηχητικής παρέμβασεις στα τετριμμένα. Διότι για σκεφτείτε το, από την πολυάριθμη ομάδα των GY!BE που ακολούθησε είναι λογικό να απολαύσετε τον βομβαρδισμό ερεθισμάτων που δεχθήκατε, όμως από το αθώο, στην αρχή, φαινομενικά ντουέτο; Κάποιοι στην Constellation τρίβουν τα χέρια τους, αλλά καλά θα κάνουν είναι να εισαγάγουν τους Hangedup στην γνώση των απανταχού φίλων της μουσικής πρωτοπορίας το ταχύτερο δυνατόν.
H συνέχεια, και εν μέσω ιδιαίτερου ενθουσιασμού, μας παρείχε την δυνατότητα να αφεθούμε για άλλη μία φορά στο οπτικοακουστικό ευγενικό βιασμό του pop εαυτού μας. Όσοι είχαμε την τύχη να έχουμε παρακολουθήσει τους GY!BE, το καλύτερο θα ήταν να αποφεύγαμε τις όποιες συγκρίσεις και τα συμπεράσματα του τύπου «μία από τα ίδια έκαναν, πάρε παράδειγμα την περιφορά τους στο τέλος με τα διάφορα κρουστά ανάμεσα από το κοινό». Μάλιστα, το επανέλαβαν, αλλά ουδόλως πρέπει να πείραξε κάποιον που άφησε τις αισθήσεις του να δεχθεί όλα τα ερεθίσματα αλλά και τα μηνύματα που εκτοξεύθηκαν σαν τα βέλη ενός ακτιβιστή Θεού που θέλει να αφυπνίσει το υποσυνείδητο του ξεχωριστού ατόμου, έστω και με μηνύματα, ας με συγχωρέσετε, κλισέ της εποχής.
Μπορεί τα σχόλια περί crowd pleaser επιλογών και εμμονή στις μεγάλες επιτυχίες που μουρμουρίζαμε μεταξύ σε μία προσπάθεια προσγείωσης να άνηκαν στη σφαίρα του αστεϊσμού, όμως ίσως και να μην απήχαν πολύ από την αλήθεια, αφού ρυθμοί και ηχητικά ταξίδια με τα οποία ξεφύγαμε στις προσωπικές σπιτικές ακροάσεις ζωντάνευσαν, έστω και παραλλαγμένα, από τους εννέα μουσικούς.
Αυτό που πρέπει να σημειωθεί ως απρόσμενα άξιο λόγου είναι ο ήχος που έβγαινε ως αποτέλεσμα της συνεύρεσης των εννέα μουσικών, σε ένα Gagarin που στο τέλος της παρθενικής του χρονιάς στα συναυλιακά δρώμενα της πόλης, γεύθηκε και μας πρόσφερε την ποιοτικά ηχητική τελειότητα.
Αυτο έχει όμως μικρή σημασία μπροστά στο γεγονός ότι τελικά οι παρθένοι ακροατές στην ζωντανή εμπειρία των GY!BE αποχώρησαν από τη Λιοσίων μαγεμένοι, όπως ακριβώς οι υπόλοιποι, έμπειροι, εκείνο το βράδυ από την Μάρνης. Ας είναι λοιπόν αυτή η πρώτη φορά που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη τους. Και ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά που θα περάσουν ξανά από τα μέρη μας, θα είναι ακόμα περισσότεροι όσοι γευθούν την δική τους πρώτη φορά...
