Μια αξέχαστη βραδιά για τους φίλους του garage -και όχι μόνο- εκτυλίχθηκε την Παρασκευή στο Gagarin 205. Ένα από τα group που αναβίωσαν το είδος στις αρχές της δεκαετίας του '80 (για πολλούς οι πλέον υπεύθυνοι), οι Fuzztones, παρέσυραν το aθηναϊκό κοινό σε μια συναυλία-ντελίριο psychedelic/garage/rock 'n' roll.
Όλα ξεκίνησαν χαρακτηριστικά αργά, στις 00:30 περίπου, καθότι προηγήθηκαν 2 support groups: οι αρκετά συμπαθητικοί(-ές) Meanie Geanies και οι δυνατοί, αλλά πιο punk Rockin' Bones. Υποθέτουμε ότι η χαρακτηριστική καθυστέρηση μπορεί να οφείλεται και στην παράλληλη εμφάνιση στην Αθήνα (σε άλλο χώρο) του Arthur Lee και των Love, ενός εκ των βασικών παιδικών ινδαλμάτων του κυρίου Protrudi.
Ο πενηντάρης Rudi Protrudi εισήλθε στην σκηνή αμέσως μετά το δυνατό cover του "Blues Theme", συνήθους εναρκτήριου κομματιού της μπάντας, φορώντας μαύρα γυαλιά και κρατώντας μια φυσαρμόνικα. Ακολούθησε το ενθουσιαστικά διαχρονικό "1-2-5" και το κοινό ήδη είχε αρχίσει να κουνάει τους γοφούς στους ρυθμούς του fuzz. Με υπερβολική ενέργεια για την ηλικία του, ο γερόλυκος- μα πάντα έφηβος- Rudi και η παρέα του συνέχισε με τα "In Heat", "Highway 69" κ.α. παρασύροντας μαζί του το κοινό σε ένα κυριολεκτικά μουσικό ψυχεδελικό trip που σε έστελνε κατευθείαν πίσω στα '60s.
Τα πλήκτρα της Deb Ο'Nair είχαν πάρει φωτιά δίνοντας ένα ήχο που θα έκανε περήφανο τον Ray Manzarek. Τα ανατριχιαστικά riff του κιθαρίστα Βatlord, ήταν βγαλμένα κατευθείαν από b-movie τρόμου των '50s, το μπάσο του Hammond κάτι παραπάνω από διαπεραστικό και τα drums του έκτακτου αντικαταστάτη της Κusten, στο ύψος των περιστάσεων. Ο Rudi Protrudi συνέχιζε πάντα στο δικό του ρυθμό, απογειώνοντας άλλοτε με την φυσαρμόνικα κομμάτια όπως το 'Αction' και άλλοτε πιάνοντας στην κιθάρα του solos χρησιμοποιώντας τα δόντια, στην παράδοση του ανεπανάληπτου Jimmy Hendrix. Η φωνή του πολλές στιγμές θύμιζε την χαρακτηριστική σεξουαλική φωνή του Jim Morrison, η σκηνική του παρουσία τους Arthur Lee, Beatles, Robert Plant και άλλους γνήσιους πρεσβευτές των '60ς rock r'n'roll, r'n'b'. Κυριολεκτικά μπορούμε να πούμε ότι το αθηναϊκό κοινό απογειώθηκε και βίωσε μια εμπειρία που θα την θυμάται για καιρό.
Μεταξύ των κομματιών που παρουσίασε η μπάντα, αναφέρουμε τα: "Don't blow your mind", "Third time's a charm", "Brand new man", "Bad news travel fast", "Action woman", "Livin' sickness", "7 and 7 is", "She's wicked" το οποίο προς στιγμήν διακόπηκε (ευτυχώς μόνο φωνητικά) από ακροατή που ούρλιαζε "stop the war" αρπάζοντας ευκαιριακά το μικρόφωνο από τον φανερά ενοχλημένο Rudi. Η μπάντα, κατόπιν ολιγολέπτου διαλείμματος, επέστρεψε, με το κοινό να φωνάζει το, μάλλον, άσχετο με τα της συναυλίας "L.A. …F..k the U.S.A.", καθώς οι Fuzztones ναι μεν μένουν στο L.A., αλλά κατάγονται από τη Nέα Υόρκη και ουδέποτε δήλωσαν μπάντα με πολιτικοποιημένο στίχο. Βάζοντας τα πράγματα στην θέση τους και εκτονώνοντας την σύντομη "παρεξήγηση" με μερικές κάπως πολιτικοποιημένες απόψεις, ο Rudi και η παρέα του συνέχισαν το "ΜΑΚΕ FUZZ, NOT WAR" show με τα ΘΡΥΛΙΚΑ "STRYCHNINE" και"CINDERELLA" στην κορυφαία στιγμή του show, με το κοινό να παραληρεί και να δονείται προς όλες τις κατευθύνσεις στον ασφυκτικά γεμάτο χώρο του Gagarin 205.
Οι ανασταλτικές σκέψεις που είχαμε πριν την συναυλία λόγω του μη ικανοποιητικού ήχου στην προηγούμενη εμφάνισή τους και λόγω της ταυτόχρονης εμφάνισης του Arthur Lee με τους Love, εξανεμίστηκαν σχεδόν με το ξεκίνημα της συναυλίας. H μόνη μας νέα σκέψη έχει να κάνει με το πότε οι Fuzztones θα ξαναπεράσουν από την Αθήνα.
Συμπερασματικά, αν και δεν δηλώνουμε garage-maniacs, χαρακτηρίζουμε το προχθεσινό show ως εξαιρετικό και τον Protrudi ως έναν παρά πολύ καλό performer επί σκηνής.
Αφήνοντας τον χώρο του Gagarin 205 κατά τις 02:30 κάναμε συνειρμούς σχετικούς με τις επιρροές groups, όχι αμιγώς garage, όπως είναι οι Inspiral Carpets, οι Charlatans, οι Nirvana και πολλών άλλων και με το ποίοι είναι ίσως οι κύριοι υπεύθυνοι για την εμφάνιση νέο-psychedelic, νέο-garage groups το …σωτήριο έτος 2003.
