Music 4 the Masses
Το γκρίζο περιθωριακό τοπίο της βιομηχανικής περιοχής του Ταύρου, ανέλαβε να φιλοξενήσει το πρώτο μεγάλο dance event της χρονιάς και αποδείχτηκε σχετικά καλή επιλογή (άνετος χώρος από κάθε άποψη, απομακρυσμένος από κάθε περιοριστική αρχή), χωρίς φυσικά να λείπουν και αδύναμα σημεία που θα αντιπαρατεθούν στη συνέχεια. Πλησιάζοντας από μακριά το θηριώδες δονούμενο υπόστεγο, κάθε σκέψη αποβάλλεται σα περιττό βάρος, ελευθερώνοντας το σώμα που μοιάζει σαν θήραμα κουρασμένο, έτοιμο να παραδοθεί στην καταιγίδα των bpm.
Μπαίνοντας στον αχανή χώρο η ματιά ταξιδεύει πάνω από την κινούμενη μάζα που σχηματίζουν τα κορμιά, για να συναντήσει ακριβώς απέναντι το άκρως επιβλητικό και μεγαλοπρεπές βάθρο που φιλοξενεί τα decks. Κάπου εκείνη τη στιγμή, γίνεται και η αλλαγή, με τον σουηδό Dj Ticon να αναλαμβάνει την οριστική πλέον προθέρμανση που θα οδηγούσε στο κυρίως μενού. Η ερώτηση παρευρισκόμενου, “μα καλά δεν ήταν αυτός ο Tiesto;” -όταν ο δεύτερος κάνει την εμφάνιση του επί σκηνής, εκτός ότι του ότι έφτιαξε τη διάθεση, ενδεχομένως μπορεί να ληφθεί άκρως θετικά, δεδομένου ότι ως προκαταρτικό ζέσταμα ήταν καλούτσικο, αν και φυσικά αποτελούσε μόνο μια μικρή υποψία του τι θα ακούγαμε στη συνέχεια...
Ο φημισμένος αουτσάιντερ της dance σκηνής Tijs Verwest, καταφθάνει γύρω στις 3:20, συντροφιά με δυο μεταλλικούς “ασκούς”, γεμάτους με μαύρες δωδεκάιντσες καλλονές και το Magik Journey από το προσωπικό του album, μπαίνει στο πλατό, ανοίγοντας χαλαρά το set. Όπως ήταν αναμενόμενο, δε χρειάστηκε και πολύ χρόνο για να κάνει όσους διατηρούσαν μια στοιχειώδη επαφή με το πάτωμα, να τη χάσουν. Κινούμενος σε ένα κατεξοχήν uplifting / progressive trance πρόγραμμα με κατά συρροή εναλλαγή epic κομματιών, κατάφερε να κάνει τη μουσική ένα ατελείωτο κύμα που δεν άφηνε κανένα ακίνητο σε κάθε του πέρασμα. Αν και δικαιολογημένα κάποιος θα μπορούσε να πει πως οι επιλογές του δεν ήταν παρακινδυνευμένες –κομμάτια όπως το Die another day, Staring at the sun, Age of love που ακούστηκαν, αποτελούν εύκολες λύσεις, πέραν φυσικά των αρκετών δικών του (Obsession, Lethal Industry, Flight 643) αλλά και αρκετών δοκιμασμένων παραγωγών, περίμενα αυτό το κάτι ξεχωριστό για να ολοκληρωθεί η εικόνα.
Όταν λίγο μετά τις 6:00 άρχισε να φτάνει στα αυτιά η εισαγωγή του Southern Sun, σηματοδοτώντας τη ζώνη της ανατολής και προκαλώντας ένα πλήθος να απλώνει τα χέρια να τον αγγίξει, δεν μπορούσα να φανταστώ το τι θα επακολουθούσε. Σε μια μη αναστρέψιμη ανεξέλεγκτη πορεία προς την απογείωση, ακολούθησαν αλλεπάλληλοι uplifting ρυθμοί που πραγματικά κανένας δεν ξέρει που θα έφταναν αν δεν προέκυπτε το μοιραίο.
Γύρω στις 7, κάποιο κομμάτι έμεινε να στριφογυρίζει στο πλατό μόνο από την κεκτημένη του ταχύτητα, κάνοντας τον Tiesto να κοιτάζει το deck απορημένος. Παρά τους τεχνικούς που μαζευτήκαν γύρω του να συσκεφθούν χαμηλοφώνως, όταν δυο λεπτά μετά ξεκίνησε να ακούγεται το Suburban Train το οποίο κόπηκε με παρόμοιο τρόπο, ο Ολλανδός Dj βρέθηκε να κοιτάζει ξανά απορημένος, αυτή τη φορά τους τεχνικούς με μάλλον απογοητευμένο ύφος, οπότε και εγκατέλειψε την σκηνή.
Αν και σίγουρα στα θετικά της οργάνωσης θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς στην underground διάσταση του event που διαφύλαξε το JUNGLE team του Χρήστου Καλόπιτα, θα περιμέναμε από μια ομάδα με τόσο μακρόχρονη εμπειρία, τον ελάχιστο επαγγελματισμό, κατά τον οποίο κάποια πράγματα -όπως για παράδειγμα η παρουσία τριών deck, θεωρούνται αυτονόητα. Το αν ο Dj Eyal Barkan συνέχισε παίζοντας μόνο από cd, είναι ένα θέμα που ουδόλως με απασχόλησε προσωπικά, αφού μετά από το συμβάν, η βραδιά έμεινε μάλλον ανολοκλήρωτη. Πέραν αυτού, θα περίμενε κανείς σε ένα τέτοιο event, κάτι παραπάνω από την σπαρτιάτικη εικόνα με την οποία ήρθαμε αντιμέτωποι μπαίνοντας στον χώρο. Κανένα laser show, κανένα video projection, καμιά χορεύτρια βρε αδελφέ. Να σημειωθεί τέλος ότι πληροφορίες από την εταιρία διοργάνωσης μιλάνε για 3200 εισιτήρια, ποσό το οποίο μπορεί να προσαυξηθεί αρκετά όσον αφορά τον πληθυσμό που πέρασε από το κατώφλι του Nr.6
Μολαταύτα, κάπου εκεί βρεθήκαμε να αποχωρούμε, με τον ουρανό να γλυκοχαράζει, στην αναζήτηση ενός ζεστού πυτόγυρου, με μια κασέτα να παίζει ανελέητα endless wave…
