Μανώλης Φάμελλος... folk, pop, rock, μελαγχολικός, καταβλητικός, ονειροπόλος, ερμηνευτής, στιχουργός, παραγωγός, τραγουδοποιός, απλά... χαρισματικός. Πάνε δυο χρόνια από μια υπέροχη βραδιά που μας χάρισε στο ΡΟΔΟΝ και αν υπάρχει κάτι να ευχηθούμε αυτό είναι να μην τον βλέπουμε μόνο κάθε φορά που βγάζει δίσκο. Όπως είναι αυτονόητο από αυτή την ξεχωριστή συναυλία – γιορτή δεν θα μπορούσαν να λείπουν ονόματα φίλων - ή μήπως καλύτερα μουσικών συνοδοιπόρων; όπως ο Νίκος Ζιώγαλας και ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο οποίος συμμετέχει ερμηνευτικά και σε ένα κομμάτι του δίσκου. Αντίστοιχη η αιτιολόγηση και της παρουσίας της Δήμητρας Γαλάνη -συνερμηνεύτρια “Στη μεγάλη πόλη” που ακούγεται κατά κόρον από τα ραδιόφωνα, ενώ η παρουσία του Γιάννη Κότσιρα συμπλήρωνε το πολυποίκιλο πρόγραμμα.
Σ’ ένα μουσικό του ύψους του αρμόζουν πολλά και σίγουρα το ν’ αντικρίσει ένα κατάμεστο Club 22 βγαίνοντας στη σκηνή να τον περιμένει είναι ένας από λόγους που έκαναν τα μάτια του να αστράψουν. Κοντά του ο Πάνος Τόλιος, κρυμμένος πίσω από το φρούριο του και ο Στάθης Δρογώσης επί των πλήκτρων, ανάμεσα στους συντελεστές μιας παρέας που εξαρχής σε προϊδέαζε για το καλύτερο άκουσμα, ενώ το σχήμα πλαισίωνε και ένα κουαρτέτο εγχόρδων με αποστολή να χρωματίζει ακόμα πιο έντονα τα μελωδικά περάσματα που γεμίζουν τις συνθέσεις του.
Ανοίγοντας τη βραδιά με μια χαλαρή εκτέλεση του Χαρταετού, στην πρώτη ευκαιρία, έσπασε τον πάγο για να νιώσει και ο ίδιος πιο άνετα. “Αυτή η βραδιά είχε σα κύριο concept την παρουσίαση του νέου μου δίσκου που κυκλοφορεί αύριο, αλλά στην πορεία άλλαξα γνώμη... θα δείτε”. To “Γράμμα από το μεγάλο πουθενά” σε μια υπέροχη εκτέλεση, αναλαμβάνει να αποδείξει του λόγου το αληθές, βρίσκοντας άμεση ανταπόκριση και ανεβάζοντας τις θερμοκρασίες στα ύψη, ενώ μάλλον απέδειξε πως η παρουσία της κοπελίτσας στα φωνητικά πέρα από το να ομορφαίνει τη σκηνή δεν θα πρόσθετε τίποτα στο υπόλοιπο της βραδιάς. Ο καταιγισμός των αναμνήσεων από το παρελθόν ήταν ακατάπαυστος και τα λιγοστά καινούργια κομμάτια είχαν ανάγκη την προσφώνηση... Η παρουσία του Νίκου Ζιώγαλα που μας χάρισε το “πόσα μου φύλαγες” συνεχίζοντας σε ντουέτα ήταν άκρως θετική, ενώ η εμφάνιση και μόνο του Νίκου Πορτοκάλογλου στη σκηνή ήταν αρκετή για να δημιουργήσει ένα εκτενές παραλήρημα. Η Δήμητρα Γαλάνη περαστική, εμφανίστηκε μόνο για το –χλιαρό; (sic)- ντουέτο με το οποίο συμμετέχει στο album, δίνοντας ευχές για καλή επιτυχία, ενώ μάλλον τυπική ήταν και η παρουσία του Γιάννη Κότσιρα.
Η μαυροφορεμένη φιγούρα του Φάμελλου, όπως ήταν αναμενόμενο μονοπώλησε την βραδιά, ξεπερνώντας τον εαυτό του. Ξεκινώντας μάλλον σφιγμένος, σύντομα αφέθηκε χαλαρώνοντας και αφήνοντας τη βραδιά να κυλήσει από μόνη της. Αληθινός κάθε στιγμή, πότε σαν αυτοσαρκαζόμενος star, πότε με δικούς του ανθρώπους να μοιράζεται μαζί μας τη βραδιά και πότε αφηρημένος να αφήνει να ξεπηδούν ατάκες, έδειξε πως η βραδιά κάθε άλλο παρά τυπική ήταν γι αυτόν. Δεν είναι τυχαίο ότι, πλησιάζοντας πλέον τις 3 ώρες πάνω στη σκηνή, έψαχνε το Ζιώγαλα και τον Πορτοκάλογλου για να τραγουδήσουν αγκαλιασμένοι μαζί “Βασιλική” και “Νέα Σμύρνη ’78...” στον Άσωτο Υιό. Για το καινούργιο album μάλλον θα τα πούμε καλύτερα κάποια άλλη στιγμή, γιατί αν έμεινε κάτι από αυτή τη βραδιά, ήταν η ανάγκη για μια ζεστή γιορτή. Κάτι πήγε να πει ο ίδιος κάποια στιγμή για μια επετειακή συναυλία των 10 + 1 χρόνων του στη δισκογραφία, κανένας δεν κατάλαβε τι ακριβώς εννοούσε και εμείς απλά του ευχόμαστε να τα χιλιάσει, μιας και είναι από τους ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν σε πολλά επίπεδα για να πάει σ’ αυτόν τον τόπο η μουσική, ένα βηματάκι πιο μπροστά.
