Φέτος τα ξωτικά είχαν ραντεβού 3 μέρες νωρίτερα από ότι συνήθως, όχι τα Χριστούγεννα αλλά στις 22 του Δεκεμβρίου. Μαζεύτηκαν λοιπόν και χόρεψαν πάνω από την πόλη, μαγεμένα από τις μελαγχολικές μελωδίες των Deine Lakaien.
Ηταν μια ξεχωριστή βραδιά για τους φίλους της dark μουσικής, αυτή της Κυριακής. Εκπληκτική! Ίσως οι λέξεις να μην μπορούν ακριβώς να αποδόσουν τα συναισθήματα που ένοιωσαν αρκετοί από μας σε κάποιες στιγμές.
Όμως στο festival υπήρχαν κι άλλοι... Οι Έλληνες Defile des ames άνοιξαν την αυλαία παίζοντας ένα μίγμα από μουσικές και ήχους ετερόκλητους -σίγουρα ενδιαφέροντες- προετοιμάζοντας το έδαφος.
Ακολούθησαν οι πολλά υποσχόμενοι Ivory Frequency με καθαρά ηλεκτρονικούς ήχους. Η μπάντα του Γιώργου Ρόμπου, η οποία έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έξω από την χώρα μας, πραγματοποίησε την παρθενική της εμφάνιση παρουσιάζοντας ένα δεμένο set, με πολύ καλές συνθέσεις που έκαναν πολλούς θεατές να κουνήσουν το κορμί τους. Μην ξεχνάμε ότι ο Ronnan Harris των VNV Nation τους εμπιστεύτηκε για ένα remix του Genesis, κάτι το οποίο μόνο τυχαίο δεν είναι.
Σειρά είχε το βελγικό τρίο των Suicide Commando που μπήκε δυνατά ξεκινώντας με το See You In Hell και συνέχισε στους ίδιους καταιγιστικούς electro-industrial ρυθμούς. Θορυβώδεις και ακραίοι (το video projector έδειχνε ακρωτηριασμένα πτώματα, αυτόχειρες και άλλα καλά) ξεκίνησαν με πολύ κέφι και διάθεση να ταρακουνήσουν το κοινό, το οποίο για κάποιο λόγο (όχι και τόσο ανεξήγητο μιας και τουλάχιστον το 80% αυτού περίμενε υπομονετικά την εντελώς διαφορετικής υφής παράσταση των Deine Lakaien) δεν ανταποκρινόταν αρκετά. Οι Commando προσπάθησαν πολύ αλλά η κατάσταση δεν άλλαξε ιδιαίτερα παρά μόνο στο τέλος του set τους με το γνωστό club hit Hellraiser. Μέσα σε αυτό το κλίμα, τα δυο encore φάνταζαν κάπως υπερβολικά. Ελπίζουμε πάντως να τους ξαναδούμε σύντομα και με λίγο πιο "ογκώδη" ήχο...
Η ώρα πλησιάζει 10.30 και το Ρόδον είναι πλέον γεμάτο από κόσμο. Τα φώτα σβήνουν, στη σκηνή υπάρχει μόνο ένα πιάνο κι ένα μικρόφωνο έτοιμα να υποδεχτούν ένα σπάνιο ακουστικό set από τους Γερμανούς Deine Lakaien. Το ντουέτο βγαίνει μέσα από το σκοτάδι και το κοινό ξεσπάει σε χειροκροτήματα. Ακούγονται οι πρώτες νότες από το θρυλικό Love Me To The End. Το ταξίδι έχει αρχίσει...
Μέσα σε μια υποβλητική ατμόσφαιρα πρωτοφανούς ηρεμίας για τα συναυλιακά δεδομένα, ο Alexander Veljanov καλησπερίζει το κοινό στα ελληνικά και δηλώνει πόσο ευχαριστημένοι είναι που παίζουν για πρώτη φορά στην "όμορφη χώρα μας". Ο κόσμος, εκστατικός, παρακολουθεί τη συνέχεια της παράστασης. Η μεγαλοπρεπής φωνή του Veljanov πραγματικά συνεπαίρνει το κοινό, ενώ στο πιάνο ο Ernst Horn δίνει τον καλύτερο εαυτό του, άλλοτε χαρίζοντας αργόσυρτες μελωδίες και άλλοτε ταράζοντας την ηρεμία με εκρηκτικά ξεσπάσματα. Υπήρξαν στιγμές που πραγματικά νοιώσαμε ότι ταξιδεύαμε όπως στα Return και Where You Are. Έκλεισαν εκρηκτικά με το Dark Star μέσα σε αποθέωση. Υπήρξαν στιγμές που το κοινό χειροκροτούσε για τόση πολύ ώρα ώστε οι δυο Γερμανοί έδειχναν συγκινημένοι από την θέρμη του κόσμου και συνεχώς τον ευχαριστούσαν. Στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα γερμανικά. Τους ευχαριστούμε κι εμείς για τη μαγική βραδιά που μας χάρισαν.
Κλείνοντας, θα μπορούσαμε να πούμε πως το Elfentanz festival σημείωσε σημαντική επιτυχία και ήταν άψογα οργανωμένο. Όλες οι μπάντες ξεκίνησαν στην ώρα τους χωρίς καθυστερήσεις και ταλαιπωρίες, υπήρχε ικανοποιητικό merchandise με ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο t-shirt του festival, καλός ήχος και πάνω από όλα, πολύς κόσμος. Κάποιοι άνθρωποι ρισκάρισαν αρκέτα πράγματα για να το διοργανώσουν και σίγουρα πρέπει να ένοιωσαν ανακουφισμένοι και χαρούμενοι μετά το τέλος του. Αξιέπαινη πρωτοβουλία, ελπίζουμε να δούμε παρόμοιες και στο μέλλον.
Σιγά σιγά τα φώτα έσβησαν και τα ξωτικά χάθηκαν ξανά στα στενά της πόλης μέχρι το επόμενο ραντεβού...
