Να σας πω κάτι, τώρα που δεν μας ακούει κανείς;
Ξέρετε ποιους μου θυμίζουν οι Fun Lovin’ Criminals, ειδικά έχοντας δει δύο πλέον συναυλιακές τους παρουσίες; Κάτι τύπους, σαν κάποιους συμμετέχοντες σε reality τηλεπαιχνίδια, λέμε τώρα, που ενώ στην πραγματικότητα, δεν έχουν κανένα σχεδόν ταλέντο, γνωρίζουν πολύ καλά τι πρέπει να κάνουν, τι να προσφέρουν και πότε, στο αδηφαγο φιλοθεάμον κοινό, για να ικανοποιηθεί. Είναι και τυχεροί άνθρωποι. Από το πουθενά, βρέθηκαν να «θαυμάζονται» από έναν μεγάλο αριθμό συνανθρώπων τους. Ίσως και ο ίδιος ο Huey μερικές φορές να μην μπορεί να πιστέψει το παιχνίδι που του έπαιξε η τύχη εκεί στα μέσα της περασμένης δεκαετίας, και πως καταφέρνει να συντηρείται ακόμα σε μία semi-superstar κατάσταση και να είναι σε θέση να ανοίγει Ιταλικά εστιατόρια σε πόλεις σε όλο τον κόσμο.
Δεν είναι εγκληματίες, όχι. Μικροί απατεωνίσκοι είναι, οι οποίοι γουστάρουν το χαβαλέ, την διασκέδαση και την καλοπέραση, οι οποίες έννοιες για αυτούς, εμπεριέχουν όμορφες γυναίκες, αλκοόλ, γρήγορα αμάξια, κότερα, πανάκριβα ρούχα, και καμία... γραμμή, αλλά μην το πείτε πουθενά. Κάποτε ήταν cool, πίσω στα χρόνια όμως που θεωρούσαμε τον Quentin Tarantino τον καλύτερο σκηνοθέτη μίας δεκαετίας. Πλέον όμως, είναι απλά kitch διασκεδαστές.
“I wear Giorgio Armani, and I feed my dog salami!”, από τους χαρακτηριστικούς στίχους της σχολής Huey, οι οποίοι στις ζωντανές εμφανίσεις των FLC, ερμηνεύονται με αυτό το ξερό και χωρίς διακυμάνσεις ιδιόμορφο rapping, αποτέλεσμα περισσότερο της ανικανότητας του ερμηνευτή να κάνει διαφορετικά, παρά κάποιας καλλιτεχνικής έμπνευσης.
Ώς απατεωνίσκοι, οι FLC δεν ντρέπονται να ξεπατηκώσουν και να χρησιμοποιούν προς όφελος τους δημιουργίες άλλων, και πάνω σε αυτό έχουν στηρίξει και πολύ παραπάνω από τα μισά τραγούδια της καριέρας τους. Χρησιμοποιούν επιτυχημένα το γνώριμο και σίγουρα εύκολα αναγνωρίσιμο προς τέρψην των ακροατών τους, οι οποίοι γιατί άλλωστε όχι, θέλουν απλά να διασκεδάσουν. Αν κάποιος αποκαλέσει ένα live των FLC αυθεντικό και εγκεφαλικό, για κοιτάξτε αν το παρακολούθησε ή αν ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Η ψεύτικη kitch γκλαμουριά και η χαζοχαρούμενη ηλιθιότητα ήταν αυτά που χαρακτήρισαν την βραδιά στον πανέμορφο χώρο του Σινε Κεραμικός, και γιατί όχι, αυτό είναι το «προϊόν» και αρέσει!
Για να μην παρεξηγηθούμε. Καλά κάνουν οι Huey, Fast και Mackie. Τους χρειάζομαστε τους FLC, όπως χρειαζόμαστε να παρακολουθούμε που και που και καμμία κινηματογραφική ταινία από την σειρά των “Police Academy” ή νεανικές αμερικανιές όπως το “Roadtrip”. Άλλωστε, μέσα σε όλα αυτά τα ενοχλητικά και κουραστικά, υπερβολικά 80’s hard rock (μπλιαχ!) περάσματα, που αν δεν ήταν αυτά τα πράγματα θα ήταν πάρα πολύ καλύτερα πιστέψτε με, μένουν τα sexy vibes ενός “Love Unlimited”, τα κλασικό βέβαια “Scooby Snacks” και “King of New York”, o ύμνος τους “Fun Lovin’ Criminal”, και τα άλλα επιτυχημένα singles τους τα οποία ακόμα και με την φτωχή και επαγγελματική, μέσα στην υποτιθέμενη χαλαρή και φιλική, σκηνική τους παρουσία, διασκεδάζουν το κοινό τους, το οποίο και εχτές το βράδυ ήπιε τις τεκίλες και τα μαρτινάκια του, χόρεψε και κούνησε τον πισινό του χαμογελώντας και τραγουδώντας τους ανόητους στίχους των FLC.
Αφήστε με να γκρινιάζω και μην μου δίνετε σημασία, καθώς απομακρύνομαι από την γειτονιά του Κεραμικού, και μονολογώ ότι περιμένω άλλες «ποιοτικά» καλύτερες και μουσικά πιο ενδιαφέρουσες συναυλίες... Οι περισσότεροι από εσάς που παρακολουθήσατε τους τρεις απατεώνες από την Νέα Υόρκη, που θα ήθελαν πολύ να είναι βασιλιάδες της, περάσατε καλά, ξεχαστήκατε, γελάσατε, και θυμηθήκατε το αμαρτωλό hard rock/metal παρελθόν σας ανάμεσα στο sexy lounge mainstream pop/rock του εστιάτορα και της παρέας του.
Κάποιες άλλες στιγμές για να μην ξεχνιόμαστε:
- Καθυστέρηση στην άφιξη από Θεσσαλονίκη των ηχητικών εγκαταστάσεων και των μουσικών οργάνων των FLC, τεχνικά προβλήματα και προβλήματα... επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων του Σινε Κεραμικός και του Νέου Ρεύματος είχε ως αποτέλεσμα την, με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, έναρξη προσέλευσης του κοινού μέσα στον συναυλιακό χώρο, γεγονός που προκάλεσε μικρές στιγμές έντασης έως ότου ανοίξουν οι πόρτες.
- Η καθυστέρηση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την ματαίωση της εμφάνισης του opening act που είχε ανακοινωθεί αρχικά, των Μπλε. Αν σας πω, ότι δεν συμφωνώ απόλυτα με όσους, πάρα πολλούς μάλιστα, χάρηκαν και πανηγύριζαν, όταν εκ των διαργανωτών ανακοινώθηκε ότι δεν θα εμφανιστεί τελικά το ελληνικό συγκρότημα με την frontwoman Giorgia που έχει πάρει σβάρνα τα πρωινάδικα, θα ήμουν πολύ μεγάλος ψεύτης. Όσοι βέβαια θέλετε, περί ορέξεως...κολοκυθόπιτα που λένε, με τα αποκόμματα των χθεσινών εισιτηρίων, θα μπορέσετε να παρακολουθήσετε, σε μειωμένη τιμή, μελλοντική συναυλία των Μπλε, η οποία και θα ανακοινωθεί.
- Άσχετο: Μου αρέσει που ψηφίστηκε πριν από λίγο καιρό νόμος που απαγορεύει το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους και εκδηλώσεις! Ως μόνιμος παθητικός καπνιστής έχω το δικαίωμα να γκρινιάξω, ας μου το επιτρέψετε, αν και δεν είμαι και απόλυτα υπέρ αυτής απαγόρευσης, μόνο και μόνο λόγω των δημοκρατικών μου αντανακλαστικών. Θα επαναπαυθώ στην όποια ευαισθησία της πλειοψηφίας... Όμως, εχτές, καταλαβαίνω, οι FLC πραγματικά σήκωναν τσιγάρο ορισμένες στιγμές...
