Erase: Σβήνω. Εrrata: Λάθος. Όποιο και από τα δύο να πάρετε, καθορίζει τη συναυλία της Παρασκευής. Το πρώτο γιατί θέλουμε να σβηστεί από τη μνήμη μας και το δεύτερο ...χμ...είναι προφανές. Διότι, ναι καλό και επιθυμητό είναι να βλέπουμε φρεσκότατα Αμερικάνικα ανεξάρτητα groupακια, αλλά θέλουμε και να μας σέβονται όπως τους σεβόμαστε και εμείς. Το show ήταν κοινώς ανούσιο, ενοχλητικό και απελπιστικά εκνευριστικό.
Η ώρα έναρξης του support έγραφε 9:30 το βράδυ. Μπήκαμε στο χώρο του Αν, στις 11:00 και εκείνη την ώρα το support group - οι No Balance - μόλις είχαν ανέβει στη σκηνή έτοιμοι για το σετ τους. Ήδη μιαμιση ώρα πίσω από το πρόγραμμα. Οι No Balance δεν μας ικανοποιήσαν. Ο ήχος ήταν απαράδεκτος. Έπαιξαν περίπου 1 ώρα εξωθώντας τα νεύρα μας στα ύψη μιας και η ταλαιπωρία ήταν ήδη μεγάλη. Το club ήταν σχεδόν μισογεμάτο, γεγονός αναμενόμενο λόγω της μηδαμινής διασημότητας του κυρίως group. Όταν επιτέλους τελείωσαν οι No Balance περιμέναμε να αποζημιωθούμε για τη μέχρι τότε άχρηστη σπατάλη του χρόνου μας.
Oι τέσσερεις κοπέλες από το Oakland της California ανέβηκαν στη σκηνή ντυμένες θεματικά και με ύφος που μας άρεσε. Ετοίμασαν τα όργανα τους και ξεκίνησαν. Ο συνήθης όμως ύποπτος που ακούει στο όνομα "άθλιος ήχος" έκανε την εμφάνιση του και στέρησε από τα κορίτσια αλλά και εμάς ένα συμπαθητικό live.
Ξεπερνώντας τις συνηθισμένες punk συγχορδίες και αφήνοντας κατά μέρος το riot-grrrl genre που πάνε να τους κολλήσουν, η μουσική τους ήταν όμορφη. Μανιασμένη, δυνατή, γεμάτη αυτοσχεδιασμός ήταν ιδανική για να πλαισιώσουν τα φωνητικά που όμως δεν ακούσαμε ποτέ. Εκεί είναι η ένσταση μας. Ένα τραγούδι πέρασε, ακολούθησε δεύτερο και τρίτο. Τι περίμεναν οι ηχολήπτες για να διορθώσουν το πρόβλημα; Γιατί εμείς να στερηθούμε τους στίχους από μία μπάντα που έγινε γνωστή στους μικρούς indie κύκλους της Αμερικής για τα παρανοϊκά της lyrics; Δεν μπορώ να απαντήσω.
Μία ωρίτσα κάθησαν τα κορίτσια στη σκηνή και έκαναν και ένα μικρό encore. Άχρηστο ήταν και αυτό όπως και τα υπόλοιπα. Διότι αν θέλαμε να ακούσουμε τη μουσική τους σίγουρα δε θα πηγαίναμε στη συναυλία. Θέλαμε όλο το πακέτο το οποίο ουδέποτε γευτήκαμε. Και ενώ στην αρχή είχαμε δυσανασχετήσει με την παρουσία τραπεζιών στο χώρο του Αν, τελικά τα τιμήσαμε γιατί είχαμε βαρεθεί τόσο πολύ που δεν μπορούσαμε ούτε να φύγουμε.
Πάντα θα ενισχύουμε όλων τις προθέσεις για να φέρουν να ακούσουμε μπάντες από την Αμερική ή και από αλλού που είναι ανεξάρτητες και το κυριότερο, ολοκαίνουργιες. Το κοινό στο οποίο απευθύνονται είναι ελάχιστο, αυτό είναι δεκτό. Δε σημαίνει όμως ότι είναι ανάξιο σεβασμού. Δε ζητήσαμε πολλά, αξιοπρεπή ήχο. Όλα τα άλλα είναι θέμα γούστου και αυτό το δικαίωμα δεν είχαμε καν την αφορμή να το εξασκήσουμε. Κολλήσαμε στα προκαταρτικά.
