Αν και ο μουσικός μαραθώνιος της Αθήνας, όπως και αυτοί της Θεσσαλονίκης έχει ηθική και όχι καλλιτεχνική αξία, εμείς θα επιχειρήσουμε να ξεχωρίσουμε κάποια μικρά spots που δίνουν το μουσικό στίγμα της Κυριακής. Για όλα τα άλλα, τα είπαμε αναλυτικά και θα τα λέμε συνέχεια. Ας κάνουμε ένα διάλειμμα και για το μουσικό κομμάτι:
+ Η ατμόσφαιρα στα ενδότερα... Στα ιδιαίτερα καμαρίνια, οι κεραίες μας έπιασαν πολλές συνομιλίες μεταξύ μελών των group που βρέθηκαν εκεί. Πετύχαμε τους Earthbound σε ένα από τα δωμάτια να παίζουν για τους ίδιους με τραγουδιστή τον... Θάνο Ανεστόπουλο των Διάφανων Κρίνων, group να ανταλάσσουν τηλέφωνα για συνεργασίες, να δανείζουν κιθάρες, να κάνουν πλάκα μεταξύ τους, να σχολιάζουν θετικά και να επιδοκιμάζουν τους υπόλοιπους, και γενικά μια ατμόσφαιρα "εσωτερικού forum του ελληνικού rock" που δεν είχαμε ξαναδεί. Ειδικά κάποιες στιγμές νιώσαμε σαν να βρισκόμαστε σε private party μουσικών. Ελλείψει παρουσίας κόσμου...
+ Ο Βασίλης Λέκκας που τραγούδησε a capella, με συγκινητική ερμηνεία και έντονη θεατρικότητα "Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ"
+ Ο Coti K. Εντυπωσιακός όπως πάντα, ασύμμετρος, με αιχμηρούς electronica ήχους. Μαζί με τον Grammofonove, μας άφησαν άφωνους. Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε από πίσω του την ώρα που με το laptop του έβγαζε live ηλεκτρονική μουσική, όσο κι αν ο όρος φαίνεται αδόκιμος.
+ Οι Earthbound: Διασκεύασαν Love με τρομερό κέφι.
+ Οι Φίλμ: Η αποκάλυψη από τα αδισκογράφητα groups!
+ Οι πρώην Ονειροπαγίδα: Μπορεί να μην είχαν όνομα, είχαν όμως δύο super νέα κομμάτια να μας παίξουν. Ειδικά το δεύτερο...
+ Τα Διάφανα Κρίνα: Ηχητικές ασέλγειες επί σκηνής στον "Μπλε Χειμώνα". Ατάκα Θάνου: "Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα κανάλια γαμιούνται. Επικεντρώθηκαν στον πόνο της μάνας και όχι στις συναυλίες που θα βοηθούσαν το ίδιο το παιδί", δικαιολογώντας εν μέρει την απουσία του κόσμου.
+ Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης: Μεγάλος καλλιτέχνης και άνθρωπος. Βοήθησε με πολλούς τρόπους.
+ Ο Απόστολος Ρίζος: Μελωδία για κλειστά φώτα και μια μεγάλη αγκαλιά για τους λίγους.
+ Ο Γιώργης Χριστοδούλου: Για την κατανόησή του.
+ Ο Κωνσταντίνος Βήτα: Το "παζλ στον αέρα" με μια κιθάρα. Highlight της βραδιάς (του είπα, χαριτολογώντας, ότι θα το κυκλοφορήσουμε σε bootleg!), όπως και η ερμηνεία του "Μια ευχή" με τη Δήμητρα Γαλάνη.
+ Ο Μανώλης Φάμελλος: Ακουστική ευτυχία.
+ Οι Raining Pleasure: Χωρίς γιατί. Τρία κομμάτια, χωρίς ψεγάδι.
+ Όλη η indie / ελληνόφωνη-αγγλόφωνη rock / έντεχνη σκηνή που βρέθηκε εκεί και έδωσε τον καλύτερο εαυτό της, παρά το άγχος για να μη βγούμε εκτός προγράμματος. Κάποιοι αναγκάστηκαν να παίξουν και ένα κομμάτι -και ομολογουμένως προλάβαμε στο τσακ όλους.
+ Η σκηνική παρουσία του Άγγελου Μουρβάτη.
+ Οι Koolians: Η επιτομή του χαβαλέ. Από άλλο κόσμο!
+ Οι Αέρα Πατέρα: Τα κατάφεραν και βρέθηκαν και στις 3 συναυλίες!
+ Ο Κώστας Βάμβουκας (ηχολήπτης των Διάφανων Κρίνων): Ανάλαβε ένα μεγάλο μέρος του ρόλου του ηχολήπτη, χωρίς να του έχει ζητηθεί.
+ Όλοι οι υπόλοιποι που ήταν εκεί και έπαιξαν με περίσσειο πάθος για τον Χρύσανθο, αφιερώνοντάς του κομμάτια ειδικά για την περίσταση... Με 36 σχήματα και καλλιτέχνες, τι highlights να βγάλει κανείς...
- Ο κόσμος: Απών... Από την άλλη, οι παρευρισκόμενοι -ακόμα και οι εθελοντές- αγόρασαν πολλά εισιτήρια. Κάποιοι αγόρασαν και δεν παρακολούθησαν καν τη συναυλία. Τα χρήματα όμως δεν μαζεύτηκαν.
- Ο ηλεκτρολόγος του γηπέδου: Εκτός... Γενικώς...
- Υπάλληλος συναυλιακής εταιρίας ο οποίος δεν "άφηνε" μπάντα να εμφανιστεί στον μουσικό μαραθώνιο. Δεν θα του κάνουμε τη χάρη να τον κάνουμε γνωστό, ούτε και ζημιά στην εταιρία του θα κάνουμε, αφού και το "ναι" ήρθε από αλλού και η εταιρία του βοήθησε και με άλλους τρόπους.
- Οι "Πράσσειν Άλογα". Αν και ουδεμία σχέση έχουν με το μουσικό μαραθώνιο της Αθήνας, αξίζει κανείς να μάθει γιατί δεν έπαιξαν στην Θεσσαλονίκη: Απαίτησαν να παίξουν προτελευταίοι, πριν Τα Ξύλινα Σπαθιά, εκβιάζοντας μάλιστα για την ίδια τους τη συμμετοχή. Εκτός τόπου, χρόνου και -κυρίως- σκοπού. Κίνηση που καταδικάστηκε από όλα τα ελληνικά rock σχήματα που την πληροφορήθηκαν, αλλά και από ανθρώπους του χώρου. Πραγματικά, δυσάρεστη έκπληξη. Συμβαίνουν όμως κι αυτά στο μίζερο κομμάτι του ελληνικού rock.
- Αρκετά με τα πλην, δεν νομίζετε;
