Raining Pleasure, Serpentine

avopolis.team

Share this

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΑ

To Spotify χρησιμοποιεί «καλλιτέχνες-φαντάσματα» για να μειώσει τα κόστη από τα πνευματικά δικαιώματα των πραγματικών καλλιτεχνών

Στις 10 ακριβώς, φτάνω στο Telonio, το μαγαζί που θα γίνει σε λίγο το live. Ως χώρος κάθε άλλο παρά συναυλιακός είναι, κάτι που θα είναι μείον πάνω από όλα για το ίδιο το συγκρότημα. Μετά από μια ώρα αργοπορίας στην σκηνή ανεβαίνουν οι Serpentine, που αποτελούν και το support group. Ο ήχος του live αρχικά είναι άσχημος αλλά αργότερα διορθώνεται αισθητά. Οι Serpentine (λόγω ονόματος μάλλον αγαπούν πολύ τους Deus) είναι ένα συγκρότημα που έχει το ύφος της μουσικής των Raining Pleasure. Τα τραγούδια τους έχουν αυτή την νεανική σπιρτάδα, αλλά χρειάζονται αρκετό δούλεμα και δεν αποκλείεται με πολλή προσπάθεια να πετύχουν αυτά που επιθυμούν. Όλοι κάπως έτσι δεν ξεκίνησαν; Μου αρέσει αρκετά, θα έλεγα, το 4ο τραγούδι (ο στίχος αγγλικός). Η δεύτερη παρατήρηση μου για το συγκρότημα αυτό είναι ότι εκτός από την επιτήδευση του ήχου τους, θα πρέπει οργανικά, πάντα, να σταματήσουν να επηρεάζονται από groups που πιθανόν αγαπούν (στο 2ο τραγούδι η γραμμή του μπάσου έμοιαζε αρκετά με αυτή που ακολουθούν οι Blur στο Parklife).

Τα παιδιά παίζουν περίπου 45 λεπτά όλο το κοινό περιμένει να δει επιτέλους το μεγάλο πατρινό συγκρότημα, το οποίο αργεί αισθητά να ανέβει στην σκηνή, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον κανονισμό των live. Η δυναμική του κοινού με το που ακούγονται οι πρώτες νότες του Approaching of the hour εκτοξεύεται. Εκπληκτική εκτέλεση… Όλοι βέβαια περιμένουν τα Capricorn, Fake, Is that you? για να φτάσουν σε ανώτερα επίπεδα. Το 1ο δεν αργεί, αν και παίζεται εντελώς αλλαγμένο. Εμένα προσωπικά αυτή η εκτέλεση δεν μου αρέσει και τόσο πολύ, για τον απλό λόγο ότι η αισθητική του τραγουδιού βρίσκεται ακριβώς σε αλλο επίπεδο.

Από το σύνολο του live θα έλεγα ότι καλύτερα μου άρεσαν οι αποδόσεις στα Only through you, Sacrifice, All this beauty, Romance και εκτός από το Capricorn απογοητεύτηκα από το πώς έπαιξαν τα Waiting for the bell to ring, Free! (ειδικά το τελευταίο μόνο και μόνο γιατί μπορούσαν να ακουστούν πάνω στην σκηνή λες και ήταν πνευματικά παιδιά των Sonic Youth, αλλά αρκέστηκαν σε μια μάλλον συντηρητική εκτέλεση).

Εκτός από τα τραγούδια τους έπαιξαν και διασκευασμένα τα Superstar, Interlude, You are my destiny, κομμάτια που αγαπήθηκαν από τις εκτελέσεις των Carpenters, Siouxsie+Morrissey και Paul Anka.

Τώρα στο «εν κατακλείδι» της προχθεσινής βραδιάς. Οι Raining Pleasure άρεσαν αρκετά στο κοινό, αλλά εγώ δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα αρκετά. Ίσως γιατί περίμενα πολύ περισσότερα πράγματα. Περίμενα ένα live, καθαρό δυναμίτη. Είδα απλά ένα μέτριο live. Επιφυλάσσομαι για την επόμενη φορά σε ένα χώρο με καλύτερη ηχητική ποιότητα και έχω την εντύπωση ότι δεν θα απογοητεύσουν. Γιατί είναι ένα πολύ σπουδαίο ελληνικό συγκρότημα που δεν έχει τίποτα, μα απολύτως τίποτα, να ζηλέψει από ξένα ονόματα του ίδιου μουσικού στερεώματος.

Υ.Γ.: Όταν είχα δει τους Spiritualized στο Rockwave το καλοκαίρι του ΄99 (στον Αγ.Κοσμά) δεν μου άρεσαν και τόσο, αν και το Ladies and gentlemen… με είχε τρελάνει. Λίγους μήνες μετά στο Ρόδον ένιωσα λες και είχα έρθει σε επαφή με εξωγήινους...

PLAYLIST:

• Approaching
• Winters of waiting
• Breathe in-breathe out
• Capricorn
• Ride-a-loop
• Free!
• I won’t hurt you
• Another song
• Improving
• Superstar
• All time beauty
• Song of the wolf
• Fake
• Only through you
• Dilly’s hard laid
• Is that you?
• 2U
• Romance
• Sacrifice
• Interlude
• Eyes on the wall
• You are my destiny