Λίγο πριν πάω στη συναυλία είχα πει ότι θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν λιγότερο επηρεασμένος θετικά προς τους Madrugada όταν θα έγραφα αυτό το κείμενο. Τελικά, τα πράγματα αντιστράφηκαν και προσπαθώ τώρα να είμαι όσο το δυνατόν λιγότερο αρνητικός σχετικά με την εμφάνιση αυτή.
Οι Madrugada είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και μία συναυλία τους στη Λάρισα σίγουρα μετράει διαφορετικά για μένα. Η πρώτη ψυχρολουσία ήταν όταν έφτασα έξω από το χώρο της συναυλίας και αντίκρισα μόλις 50 άτομα, απογοητευτικός αριθμός, αν σκεφτεί κανείς την προσέλευση κόσμου σε άλλες ανάλογες συναυλίες εδώ. Ευτυχώς όμως μέχρι την έναρξη που καθυστέρησε μία ώρα, ο χώρος γέμισε με περίπου 300 άτομα.
Στις 11 ακριβώς το live set άνοιξε με το Dead Mind και το τραγουδιστή να κάνει παρατηρήσεις για ησυχία σε 5-6 άτομα που μάλλον κατά λάθος βρέθηκαν μπροστά στη σκηνή -ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα ή παρεξήγηση από τη πλευρά του συγκροτήματος. Η πρώτη ώρα πέρασε με αργούς ρυθμούς και κομμάτια κυρίως από το δεύτερο δίσκο τους, κάνοντας έτσι αρκετούς που δεν γνώριζαν το συγκρότημα ή γνώριζαν μόνο τα πολύ γνωστά τους κομμάτια να βαρεθούν.
Στην πρώτη αυτή ώρα ακούστηκαν και δύο κομμάτια που δεν είναι στους δίσκους τους, το Blue River (αν θυμάμαι καλά) από ένα EP που όπως είπαν πιθανόν δε, κυκλοφορεί στη χώρα μας, αλλά και ένα νέο κομμάτι με τίτλο Turn Me Away που δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι το ξεχωριστό, αν και όπως είπαν δεν είναι ακόμη τελειωμένο.
Η ώρα είχε φτάσει πλέον δώδεκα και οι Madrugada, απ’ ότι φαινόταν, άρχιζαν να ανεβάζουν τους ρυθμούς και επιτέλους να αρχίζουν να ηλεκτρίζουν την καταθλιπτική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί από τη πρώτη ώρα. Strange Colour Blue -ήταν το κομμάτι που έκανε την αρχή και όλοι άρχισαν να ελπίζουν για μία συνέχεια αρκετά δυναμική. Aκολούθησε το Vocal, το Two Black Bones σε μία καταπληκτική εκτέλεση και ξαφνικά το συγκρότημα εξαφανίστηκε από τη σκηνή χωρίς να πει ούτε ένα γεια.
Είχε περάσει μόλις μία ώρα και 20 λεπτά από την έναρξη και κανείς δε μπορούσε να φανταστεί ότι το live είχε μόλις τελειώσει, ο κόσμος περίμενε για το encore που σίγουρα θα περιελάμβανε τα Beautyproof, Lucy, Norwegian Hammerworks και άλλα.
Καθώς τα λεπτά περνούσαν γινόταν όλο και πιο αντιληπτό ότι μάλλον η συναυλία είχε τελειώσει μίας και οι τεχνικοί μάζευαν τον εξοπλισμό από τη σκηνή! Όπως καταλαβαίνετε το σοκ ήταν μεγάλο από ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου που είχε έρθει για να ακούσει κάποια συγκεκριμένα κομμάτια και τελικά παρακολούθησε ένα live για φανατικούς μόνο οπαδούς του συγκροτήματος.
Κατά την έξοδο από το Μύλο 1927, αυτό που ακούγονταν περισσότερο ήταν η λέξη "λίγο" και δεν είχαν δίκιο. Για ένα τέτοιο συγκρότημα με τόσα καλά κομμάτια αυτό το live ήταν πολύ λίγο, ενώ κάτι ακόμη που έκανε κακή εντύπωση ήταν η απότομη αποχώρηση του συγκροτήματος που δεν είπε ούτε μία λέξη.
Άσχετα με τη πικρία που ένιωσε ο περισσότερος κόσμος, οι Madrugada έπαιξαν πάρα πολύ καλά και ευχαρίστησαν σίγουρα του φανατικούς οπαδούς τους που ξέρουν να εκτιμούν όλα τα κομμάτια τους. Σίγουρα η συναυλία δεν ήταν αυτό που περίμεναν οι περισσότεροι και αναρωτιέμαι με πιο σκεπτικό αποφάσισαν να παίξουν ένα τέτοιο playlist σε ένα κοινό που στο μεγαλύτερο μέρος του αγνοούσε τη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος.
