Κείμενο: Θάνος Παπαθανασίου
Words Are very unnecessary... they can only do harm... Ήταν μια πραγματικά ξεχωριστή βραδιά αυτή της 28ης Οκτωβρίου, μια βραδιά που αρκετοί από τους 15.000 περίπου θεατών περίμεναν ίσως ανυπόμονα για περίπου 15 χρόνια. Οι Depeche Mode ζωντανοί μπροστά μας! 
Στις 9:20 (10 λεπτά πριν τη προγραμματισμένη ώρα) εμφανίστηκαν στη σκηνή - προκαλώντας έκπληξη σε όλους αφού ως συνήθως τρώμε αρκετό στήσιμο κατά καιρούς στα διάφορα live - παίζοντας το Dream On Instrumental μέχρι που εμφανίστηκε στη σκηνή και ο David Gahan. Ο άνθρωπος φαινόμενο - που κάπου στο τέλος των 80’s και αρχές 90’s οι περισσότεροι το μόνο που περίμεναν να ακούσουν σχετικά με το όνομα του ήταν η αναγγελία του θανάτου του από ναρκωτικά - ήταν εδώ μπροστά μας ζωντανός, εκρηκτικός και ακούραστος καθ’ όλη τη διάρκεια του Show τραγουδώντας με πάθος παλιά και νέα κομμάτια και με τη φωνή του να μην έχει αλλάξει καθόλου. 
The Dead Of Night και The Sweetest Condition αποτέλεσαν το "ζέσταμα" για τα highlights που θα ακολουθούσαν σε λίγο. Ο David τραγουδάει και κινείται ασταμάτητα σε όλη την εξέδρα, ενώ όταν δεν τραγουδά, επιδίδεται σε εντυπωσιακές και μοναδικές χορευτικές φιγούρες υπό τις επευφημίες του κοινού που πλέον έχει παραδοθεί σε ένα party -τέτοια ενέργεια επί σκηνής μόνο στους Stones και τον John Spencer έχω δει.
Τα Walking In My Shoes και Dream On καταφέρνουν να σηκώσουν και τους πρώτους θεατές από τις εξέδρες ενώ από τις πρώτες κιόλας νότες του Enjoy The Silence ο χώρος παίρνει φωτιά -είναι νομίζω περιττό να πω ότι ο Dave δε τραγούδησε ούτε μία φορά το ρεφρέν μιας και 15.000 άτομα είχαν αναλάβει αυτό το ρόλο. 
Στο video wall προβάλλονταν διάφορα βίντεο και animation με κορυφαίο αυτό κατά τη διάρκεια του In Your Room, όπου ένα εικονικό ενυδρείο με χρυσόψαρα και έναν καρχαρία έκοβε βόλτες πάνω από τα κεφάλια των Depeche Mode, προβάλλονταν στην οθόνη. Μαζί με το συγκρότημα επάνω στη σκηνή υπήρχαν και δύο μελαμψές -b vocals- τραγουδίστριες που είχαν παρασυρθεί και αυτές στους ξέφρενους ρυθμούς του Dave, ενώ καθώς περνούσε η ώρα όλο και πιο πολύ τον κυρίευε η τρέλα του Strip Dancer, οτιδήποτε και αν έκανε, ο κόσμος επαναλάμβανε, πότε κάνοντας όλο το γήπεδο να χειροκροτεί ρυθμικά και πότε να κουνά το σώμα του αριστερά δεξιά με τα χέρια υψωμένα. 
Waiting For The Night To Fall, Breathe, Freelove, I Feel You, It's No Good, Personal Jesus ήταν κομμάτια που συμπλήρωσαν το set μέχρι να αποσυρθούν για λίγο. Στο encore έπαιξαν 4 κομμάτια κλείνοντας με Black Celebration, Never Let Me Down Again επιβεβαιώνοντας έτσι για ακόμη μία φορά ότι το playlist για όλους τους σταθμούς της Exciter Tour είναι σε γενικές γραμμές ίδιο.
Συνολικά δύο ώρες και 20 κομμάτια ήταν το live παρουσιάζοντάς μας τραγούδια από το δεύτερο μισό της καριέρας τους, απογοητεύοντας πιθανόν τους αρκετούς thirty something που βρέθηκαν εκεί, αν και η προσωπική μου γνώμη είναι ότι κανένας δεν έφυγε ανικανοποίητος. Έστω και αν δεν ακούστηκαν τα κλασσικά 80’s electro pop, οι παλαιότεροι φίλοι του group θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι αφού και μετά από τόσα χρόνια οι Depeche καταφέρνουν να ξεσηκώνουν τον κόσμο, να προσθέτουν νέους οπαδούς στο Fan Club τους και να ακούγονται τόσο νέοι και ενεργητικοί λες και δεν έχουν περάσει 20 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση τους, ενώ αν προσθέσουμε και το ότι πριν έρθουν Ελλάδα έχουν δώσει αρκετές συναυλίες σε όλο τον κόσμο ξεκινώντας πριν το καλοκαίρι, τότε καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα πραγματικά μεγάλο group με άψογη επαγγελματική συνείδηση που φαίνεται κατά τη διάρκεια του live.
Αυτό που μας έμεινε από την εμφάνισή τους ήταν η σκέψη για το αν άραγε μετά από 15-20 χρόνια θα έχουμε τη χαρά να βλέπουμε μερικά από τα σημερινά συγκροτήματα να μεγαλουργούν και να καταφέρνουν να εκπέμπουν μία ζωντάνια, την οποία δεν έχουν καν τώρα. Έστω κι αν φαίνεται υπερβολικό με δυσκολία μπορώ να φανταστώ groups των 90’s που να προδιαθέτουν ότι μετά από αρκετά χρόνια θα κάνουν μια τέτοια τεράστια και επιτυχημένη tour.
Πηγή βασικής φωτογραφίας:
https://www.facebook.com/depechemode/photos/10157496234625329
