Τι έκπληξη και αυτή! Εκεί που σπανίως βλέπαμε έστω και ένα όνομα της ηλεκτρονικής σκηνής να εμφανίζεται στην χώρα μας, να που αποκτήσαμε και κανονικότατο φεστιβάλ του οποίου τόσο το line up όσο και η συνολική διοργάνωση μας άφησε έκθαμβους.

Οι αποθήκες πίσω από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού στέγασαν για άλλη μια φορά τις σύγχρονες καλλιτεχνικές τάσεις, με κύριο άξονα την μουσική αλλά και τη συνοδεία άλλων μορφών τέχνης όπως το cinema (προβολή ταινιών), η γραφιστική (έκθεση εξωφυλλων) και audiovisual arts (το περίφημο Lego_Garden). Τι να πρωτοπείς για την όλη διοργάνωση. Το μόνο σίγουρο είναι οτί χαρακτηριζόταν από την επιθυμία κάποιον ανθρώπων για κάτι διαφορετικό, εναρμονισμένο με το -σίγουρα εξαιρετικό- γούστο τους. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Όπως έλεγε και το logo στο ticket το event θα περιλάμβανε live, exhibition, cinema και installations. To κομμάτι exhibition περιλάμβανε ένα χώρο γεμάτο εξώφυλλα δίσκων τοποθετημένα έτσι ώστε να ακολουθούν την χρονολογική πορεία της ηλεκτρονικής μουσικής, με δίσκους σταθμούς για κάθε χρονιά, αλλά και τμήματα με δίσκους από εταιρίες με χαρακτηριστικό στυλ, όπως η Warp. Στο δωμάτιο που ακολουθούσε βρισκόταν το Lego_Garden, μια δημιουργία των Dimitris Charitos και Coti K, που περιλάμβανε διασκορπισμένα ηχεία και monitors τα οποία γέμιζαν των χώρο με audio και visual effects. Πολύ χαλαρωτικό και ενδιαφέρον ... την επόμενη φορά παρακαλούμε και με περισσότερα μαξιλάρια.

Αυτές οι εκθέσεις, σε συνδυασμό με τις προβολές των ταινιών και τα dj sets στο προαύλιο, λειτουργούσαν και τις δυο προηγούμενες μέρες με free entrance, γεγονός που συμπλήρωνε την φεστιβαλική μορφή του όλου event.

Μετά την απαραίτητη κατατοπιστική βόλτα λοιπόν, γραμμή για την προβολή της πρώτης ταινίας της βραδιάς, του Modulations της Iara Lee. Τα 4 φιλμάκια που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του τριημέρου ήταν το classic Blade Runner, μια από τις καλλίτερες ταινίες ever: το 2001 Space Odyssey σε μια ενδιαφέρουσα αντίστροφη έκδοση (έτσι και αλλιώς την κανονική την έχουμε δει τόσες φορές) και δυο ντοκιμαντέρ της Iara Lee με τα οποία θα ασχοληθούμε στη συνέχεια.

Έχοντας προβληθεί μόνο σε ειδικές προβολές στο παρελθόν, τα Modulations και Synthetic Pleasures ήταν (κατ' εμέ) μια από τις attractions του φεστιβάλ. H θεματολογία τους είναι για το μεν φουτουριστικό Synthetic Pleasures η νέα τεχνολογία και οι προβληματισμοί που αυτή αποφέρει, ενώ για το Modulations η ηλεκτρονική μουσική και η εξέλιξη της. Πολύ καλογυρισμένα και τα δυο, καταγράφουν τις απόψεις των πλέον αρμοδίων, χωρίς να ξεπέφτουν στο ανιαρό ντοκιμαντερίστικο στυλάκι. Ότι καλύτερο για πρώτο πιάτο δηλαδή (φανταστείτε ότι στο Modulations είδαμε να μιλούν και άνθρωποι που στη συνέχεια θα τους βλέπαμε live όπως ο Scanner), οπότε ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο που ήταν βέβαια το live.

Ξεκίνημα με δυο έλληνες (της παρέας των διοργανωτών Biofighters), τον Poptraume και τον Alexis Retsis. Ομολογώ ότι αν και ήταν η πρώτη επαφή μου με τη μουσική τους, μου άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ειδικά ο πρώτος (αν ίσχυσε το πρόγραμμα ο Poptraume) είχε έναν ήχο που με τίποτα δε μαρτυρούσε την ελληνική καταγωγή του και θα είναι κρίμα αν δεν ακουστεί και παρά έξω. Ο Retsis κινήθηκε σε πιο hardcore πλαίσια που δεν είναι και τόσο του γούστου μου, αλλά δεν τα πήγε ούτε αυτός άσχημα.

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured