Sola Luna Festival – Δημοτικό Camping Σαμοθράκης
31/8 – 3/9
Το πολυαναμενόμενο Sola Luna Festival που έγινε μεταξύ 31 Αυγούστου και 3 Σεπτεμβρίου στη Σαμοθράκη, ήταν αναμφίβολα ένα event χωρίς προηγούμενο στη χώρα μας, τουλάχιστον όσον αφορά τη συγκεκριμένη σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής. Αυτό που είδαν τα μάτια μου (στο τι άκουσαν τα αυτιά μου θα αναφερθώ αργότερα) ήταν η πολυσυλλεκτικότερη και μακράν η πιο... ethnic συγκέντρωση νέων ανθρώπων που έλαβε ποτέ χώρα εντός ελληνικών συνόρων. Οι διοργανωτές μίλησαν για περίπου 6000 άτομα, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην τους πιστέψουμε εμείς, αφού στο “ήσυχο και απομακρυσμένο” μέρος που έστησα τη σκηνή μου 3 μέρες πριν την επίσημη έναρξη του festival υπήρχαν την Παρασκευή 31 Αυγούστου περίπου 12 άλλες σκηνές σε απόσταση αναπνοής!
Άνθρωποι όλων των φυλών, αποχρώσεων και ενδυματολογικών προτιμήσεων αντάλλαξαν εμπειρίες, απόψεις και... μυρωδιές σε έναν περιβάλλοντα χώρο όπως η Σαμοθράκη που ούτως ή άλλως αποτελεί πόλο έλξης από μόνος του. Ολίγη φυσιολατρεία, ολίγη οικολογία, μπόλικη φιλολογία γύρω από αύρες και “ενέργειες του σύμπαντος” και έτσι πρόχειρα σας ετοίμασα το προφίλ μιας μεγάλης μερίδας των ανθρώπων που κυκλοφορούσαν το τριήμερο αυτό στους χώρους του δημοτικού camping της Σαμοθράκης. Κι επειδή ακριβώς υπήρχε πολλή “ενέργεια” συσσωρευμένη, από τη μια λόγω του νησιού και των Μεγάλων Θεών του, από την άλλη λόγω της trance μουσικής και κουλτούρας των 6000 πρόσθετων επισκεπτών, φρόντισαν οι διοργανωτές για την εκτόνωση της ενέργειας αυτής διπλασιάζοντας των αριθμό των WC στο camping ακριβώς 1 μέρα πριν αρχίσουν οι μουσικές!
Από τα μάτια και τις μύτες, φτάσαμε επιτέλους και στα αυτιά και είναι μια καλή ώρα να αναφερθώ επιγραμματικά στο τι ακούσαμε επί 3 ημέρες στα πλαίσια του Sola Luna Festival! Ο χώρος είχε μοιραστεί σε 2 stage, όπου στο πρώτο το μεγάλο κυριαρχούσαν οι ήχοι της χορευτικής (χορευτικότατης) trance, ενώ στο μικρότερο δεύτερο stage ακούσαμε από house, ethnic, ambient, freestyle μέχρι reggae ακούσματα. Περιττό να πώ πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προτιμούσε καθημερινά το 1o stage, ενώ το 2o φιλοξενούσε συνήθως περίπου 100 με 150 από τους συνολικά 6000 φιλόμουσους νέους! Αυτό μου φάνηκε εμένα προσωπικά εξαιρετικά άδικο, και εμπιστευόμενος το γούστο της μειοψηφίας κατέληξα να γίνω την Παρασκευή ένας από τους 100 γραφικούς θαμώνες του μικρού stage. Και δεν μπορώ να πω πως το μετάνιωσα, αφού άκουσα από μιξαρισμένους Bob Marley και House Of Pain μέχρι Propellerheads και ένιωσα πολύ ευτυχισμένος που βρήκα κι εγώ έναν λόγο να λυγίσω τη μέση και να κουνήσω τους γοφούς μου όπως οι χιλιάδες “συνάδελφοι” του μεγάλου stage. Εν ολίγοις, πολύ καλές εντυπώσεις μου αφήσαν οι dj’s Pale Penguin, Eddie Piller και Danny de Courtelle, ενώ στην εμφάνιση των Άβατον ομολογώ πως βαρέθηκα λίγο και έκανα μια βολτίτσα από το άλλο stage που είχε αρχίσει να ξεπερνάει σιγά σιγά τα αρχικά προβλήματα ήχου και να δυναμώνει τα beats με το πέρασμα της ώρας. Δεν είμαι καθόλου αρμόδιος να σας διαφωτίσω για την ποιότητα της μουσικής σε αυτό το stage, μιας και η trance μουσική και τα παρακλάδια της δεν συμπεριλαμβάνεται στα προσωπικά μου γούστα, αλλά αν κρίνω από τον αριθμό και τον παλμό του κοινού, μάλλον ήταν τα πράγματα αρκετά καλά και εκεί.
Κάπου εδώ πρέπει να σας πω ότι η μουσική στο μικρό stage ήταν non-stop καθόλη τη διάρκεια του τριημέρου, πράγμα που σημαίνει ότι θα ήταν φύσει αδύνατο για κάποιον (ακόμη και για έναν γραφικό θαμώνα) να παρακολουθήσει το σύνολο των groups και dj’s. Θα ήθελα όμως να κάνω στους Red Seal που ήταν άψογοι για το πρωινό της Κυριακής με το free style reggae τους, ο Mindfield ήταν εξίσου καλός με το εγκεφαλικό του ambient, ενώ ο dj Stavros που έπαιξε νωρίτερα μας κούρασε λίγο με την περιορισμένη ποικοιλία του σε sound samples, ήτοι οι ίδιες μπότες και τα ίδια πιατίνια σε όλη τη διάρκεια του set.
Στα παραλειπόμενα του event η διακριτική παρουσία του John των Ozric Tentacles, τον οποίο πέτυχα τις μικρές ώρες από Σάββατο προς Κυριακή να κοιμάται κομματιασμένος στην παραλία, αλλά λειτουργώντας ως άνθρωπος και όχι ως δημοσιογράφος (συγγνώμη κ. Αρχισυντάκτα) τον άφησα να συνεχίσει τον ύπνο του χωρίς να του αποσπάσω κάποια δήλωση. (Σιγά μη μου μιλούσε κιόλας!) 
Κατά τα άλλα, παντού όμορφα θεάματα, ροφήματα, αφεψήματα και... ανομήματα! Η παρουσία της Αστυνομίας ήταν διακριτικότατη (απλά ρύθμιζε την κυκλοφορία έξω από το camping), η παρουσία της Interpol μάλλον ήταν από την αρχή ράδιο αρβύλα, κι έτσι εντός του camping με τη χαλαρή επιτήρηση των ανθρώπων της security σίγουρα κανείς δεν πρέπει να ένιωσε καταπιεσμένος! Πολλά συγχαρητήρια αξίζουν λοιπόν στην ομάδα security και φυσικά σε όλη την οργανωτική ομάδα του Sola Luna Festival, για τον άψογο τρόπο που οργάνωσε το event και υποδέχθηκε τόσο κόσμο σε ένα μέρος που ποτέ στο παρελθόν δε γνώρισε τέτοια κοσμοσυρροή. Κλέινοντας οφείλω να παρατηρήσω πως όποια ανθρώπινη δραστηριότητα και να γίνεται στη Σαμοθράκη, πάντα το νησί θα κλέβει την παράσταση. Αν τυχόν δεν το έχετε επισκεφθεί ως τώρα και αν δε φοβάστε το περπάτημα, βάλτε το από τώρα στους μελλοντικούς σας προορισμούς!
Γιώργος Γερασιμίδης, από τα γραφεία του avopolis στη Σαμοθράκη!(a taste of gothic humour…)
