Η ώρα είναι 9:30. Κόσμος πάει κι έρχεται από το μπαρ με μπύρες στα χέρια. Εχει μαζευτεί εδώ και ένα μισάωρο, και απλά περιμένει την έναρξη - έκρηξη. Σε δυο-τρία λεπτά η σκηνή ανοίγει, η μπάντα μπαίνει και χρώματα κατακλύζουν όλο το χώρο του πανέμορφου Apollo. Η σκηνή μοιάζει με φτηνό τροπικό παράδεισο - παρωδία. Μια ντίσκο-μπάλα, αλά Barbarella, σκορπίζει κόκκινους, άσπρους, κίτρινους και βυσσινί κόκκους σε ένα τεράστιο χώρο.
On stage, μια (εν)δεκάδα αντιπάλου του Ολυμπιακού (με την αποβολή μαζί): Τι horn section, τι dj, τι μαύρες - gospel - τραγουδιάρες... Βάλτε και ένα τρελό μπασίστα με look βγαλμένο από τα 70s, προσθέστε και ένα κιθαρίστα (Lyle Workman) που έχει παίξει με τον Frank Black στο παρελθόν, μην ξεχάσετε (όπως & δήποτε) και τον πρώην drummer του Scott Weiland, Victor Indrizzo, που λατρεύει να τελειώνει ακόμα και funk κομμάτια με stadium rock τρόπο (τρουκ, τουκ, τουκ.... τουμμμμμ... ζζζζζζζ... ντουμ!), για να μη μείνει κανείς παραπονεμένος. Tι χρειαζόμαστε; Το σουρεαλιστικό διάβολο Beck Hansen.
Και το funk party ξεκινάει. Λιγότερο ζορισμένο σε samples, με μια κουταλιά από rock, hip-hop, folk, country, R&B, ρίχτε και banjo, κόφτε και κανά δυο διαστημικούς ήχους για το κολλάζ, αλλά... Αλλά θέλουμε τον Beck στη μέση. Να χορεύει ασταμάτητα, να προσπαθεί ο δυστυχής να συναγωνιστεί το πανηγύρι 9 συντρόφων επί σκηνής με την αδύναμη φωνή του. Να δίνει εξετάσεις στις δύσκολες ασκήσεις παραγωγής του "Midnite Vultures", αλλά και των προκατόχων - πλην του Mutations. Nα παρατά (αναπόφευκτα) το δυνατό του σημείο (και πάλι στις μη Mutations κυκλοφορίες) που είναι οι ήχοι των λέξεων και το δέσιμό τους με τα κόλπα της παραγωγής. Οχι για κακό όμως.
|
Ολο αυτό το συνοθύλευμα τρελών μουσικών επί σκηνής είχε λόγο ύπαρξης - τη live απόδοση του δύσκολου studio ήχου. Τι σαξοφωνιές, τι όμορφα soul φωνητικά από τις δύο κοπελιές, τι τζαμαρίσματα και θόρυβος, όποτε χρειαζόταν.
Για σκεφτείτε. Η ίδια μπάντα να παίζει το tribute στην ομώνυμη προοδευτική βραζιλιάνικη μουσική των 60s και των 70s, το "Tropicalia" και να ταξιδεύεις. Η ίδια να πετάγεται μέχρι τις retro pop αναμνήσεις των 80s. Η ίδια να παίρνει arena rock αέρα στο 'Milk And Honey', ξεσηκώνοντας το κοινό με τον '70s rock ήχο. Η ίδια να παραφορτώνει το hip hop του 'Where It's At' με δυο κιθάρες και μπάσο που ξεσηκώνει ατέλειωτα "jump around". Η ίδια να προκαλεί άλλες αισθήσεις στο sexy "Debra".
Αχ πως με φτιάχνουν τα electro-disco δάνειά του, τα bleep-bloop synthesizers, οι φανκιές, τα ελαστικά grooves, τα πολύχρωμα λαμπάκια από πίσω, η τρέλα του Beck, ακόμα και τα χορευτικά της μπάντας. Τέσσερα άτομα να παίζουν τα όργανά τους και να χορεύουν ταυτόχρονα. Τα σαξόφωνα στο φουλ να παίζουν αλλά και να περιστρέφονται με ρομποτικές, Kraftwerk κινήσεις.
|
Αλλά και τι να πεις και για το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα με τον DJ Swamp, πριν ο Beck βγει για το encore.
Σκυμμένος με τη μύτη κάθετη στα πικάπ να σκρατσάρει electronica, βινύλια της Motown, μέχρι και γηπεδικές ροκιές του στυλ "Eye of the Tiger".
Kαι φυσικά τι να ειπωθεί για το φουτουριστικό encore με το 'Devil's Haircut', τη μπάντα ντυμένη με στολές αστροναυτών ταινίας 16ης κατηγορίας, να κάνει - κυριολεκτικά - του κεφαλιού της, τον Beck να στολίζεται με βάσεις μικροφώνων μεταλλασσόμενος σε ένα μικρό, μηχανιστικό τέρας που κραυγάζει μέσα σε παραμορφώσεις, και σα να πονάει.
Με όλο αυτό το πανδαιμόνιο επί σκηνής, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση το ατύχημα την προηγούμενη νύχτα, στο ανάλογο encore του Λονδίνου.
Φανταστικό Quote #2: "Tώρα, αν είχαμε και καμια άσχημη στιγμή στη μέση, δε χάθηκε κι ο κόσμος βρε αδερφέ. Κατανόηση υπάρχει. Αρκεί ο Beck να μας καταλαβαίνει. Αν δεν μας καταλαβαίνει, να πάει να παίξει σπίτι του. Ωραίος πάντως. Το διασκεδάσαμε"...
Virtual Samples:
"Κοιτάχτε να δείτε... Νομίζω ότι ο Beck είναι ένας υπερεκτιμημένος μουσικός που..."
"Αντε ρε κακομοίρη που θα μας πεις για τον Beck, καημένε, καραγκιόζη".
Σσσ&*%&@@!!ςς...
"Πιστεύω ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη μουσική προσωπικότητα των 90s. Και όποιος δεν το παραδέχεται, είναι όχι μόνο άσχετος, αλλά και επικίνδυνος".
"Ενας τσαρλατάνος της σύγχρονης μουσικής, αλλά έχετε και ακούσματα για να το διαπιστώσετε κακομοίρηδες;"
"Κατά την προσωπική μου άποψη, πάντα, το Mutations ανήκει στα δέκα καλύτερα των 90s και είναι απίστευτο το ότι μερικοί καραγκιόζηδες δημοσιογράφοι δεν..."
Σσσσσσσσσσζ$@ςςςςςΖζζζ$@@!!%ζςς...
"Άιντε ακούστε Beck, κι ότι άλλο σας σερβίρουνε, γεμίστε την αδιάφορη ζωή σας κακομοίρηδες".
"Ο τύπος είναι ιδιοφυία, τελεία και παύλα. Μάθετε επιτέλους ν'ακούτε μουσική".
ΣΣΣΣςςςς... σσσσςς... ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ…
