Οι περιορισμένες live σκηνές, οι οικονομικές δυσκολίες και η συγκέντρωση των περισσότερων μεγάλων συναυλιών στις δύο μεγάλες πόλεις έχουν οδηγήσει σε μια σχετική απομόνωση των μεταλλάδων της περιφέρειας. Το Decibel Rebel Festival έρχεται να αποδείξει πως το metal μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να ανθίσει παντού, δίνοντας στις τοπικές σκηνές την απαραίτητη στήριξη και κίνητρο, ειδικά όταν υπάρχουν τόσοι οπαδοί που διψούν για συναυλιακές εμπειρίες. Το φεστιβάλ έχει πλέον εδραιωθεί ως θεσμός στην ΑΜΘ, και κάθε χρόνο η οργάνωση, η ποιότητα των μπαντών και η προσέλευση του κόσμου το κάνουν ακόμα πιο δυνατό. Με τις πόρτες να ανοίγουν στις 19:00, ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται από νωρίς, δημιουργώντας μια ζεστή και αμιγώς metal ατμόσφαιρα. Πάντα είναι από τις αγαπημένες μου στιγμές αυτή η αναμονή έξω από το venue, όπου συναντάς ξανά ανθρώπους που πολλές φορές τους βλέπεις μόνο σε τέτοια σκηνικά. Το Κατινάρα Live Stage, από πέρυσι αποδείχθηκε πολύ καλός χώρος για τέτοια events, με καλό ήχο και αρκετό χώρο τόσο για τα ασταμάτητα pits όσο και για όσους ήθελαν να απολαύσουν τις μπάντες από απόσταση ασφαλείας. Η όλη διοργάνωση λειτούργησε χωρίς προβλήματα στον ήχο ή καθυστερήσεις, γεγονός που δείχνει πως υπάρχει σοβαρή προσπάθεια πίσω από το event. Με αυτήν την ευκαιρία αξίζει να δοθούν όλα τα μπράβο του κόσμου στο Filthy Ferret Crew. Ο Αποστόλης και ο Νίκος, ενωμένοι από την κοινή τους αγάπη για το μέταλ, κρατούν με νύχια και με δόντια, και με απόλυτη αφοσίωση και επαγγελματισμό την φάση ζωντανή. Αυτοί είναι οι μικροί καθημερινοί ήρωες που δεν αφήνουν τη φλόγα να σβήσει.
Η φετινή σύνθεση του φεστιβάλ ήταν ιδιαίτερα δυνατή, με κάτι για όλα τα γούστα, thrash, heavy, speed και ακραία metal στοιχεία.
Hailsteel
Πρώτοι στη σκηνή, οι Hailsteel από την Αθήνα, οι οποίοι άνοιξαν τη βραδιά με τον πιο εκρηκτικό τρόπο. Γέμισαν το venue με έναν αγνό heavy/speed ήχο που αναβλύζει νεανικότητα, ατίθασο πνεύμα και με μπόλικα punk στοιχεία για τους μύστες. Ανοίξαν με το "Game Over", το οποίο με το φοβερό ρεφραίν του ήταν ένα ιδανικό εναρκτήριο λάκτισμα. Το σετ πέρα από κομμάτια μέσα από τον δίσκο τους, Raw Rapid Aggressive είχε και αρκετά νέα κομμάτια. Δεν κατάφερα να συγκρατήσω ονόματα επ ακριβώς γιατί ζούσα τη στιγμή που λένε και οι ανθυποinfluencers της κακιάς ώρας, αλλά αν θυμάμαι καλά το "Life And Death" είχε ένα πολύ ωραίο μελωδικό τύπου Offspring get-up-and-bro vibe. Ομοίως το "Speed Metal Consumption" ήταν γεμάτο ενέργεια, και αν κατάλαβα καλά τους στίχους είχε και το αντιφασιστικό του μήνυμα που πάντα καλό είναι να υπενθυμίζεται. Κατά τα άλλα, είμαι πολύ ευχαριστημένος που άκουσα το "Warrior of the Sea" με τη νησιώτικη riffάρα, το "Violence of Law" με ένα introductory σύντομο κοινωνικό μήνυμα για τα Τέμπη. Το σετ έκλεισε με το "Raw Rapid Aggresive" και "Hailsteel", με τα saw blades να γυρνάνε σε full motion και τον κόσμο σε παράκρουση.
Slicer
Τη σκυτάλη παίρνουν οι Slicer από τη Ρουμανία, οι οποίοι ανέβασαν τον πήχη ακόμα πιο ψηλά με το black 'n' roll και metalpunk στυλ τους. Ωμή ενέργεια, βρώμικος ήχος και ακραία φωνητικά σε ένα punk-infused black metal πανηγύρι. Το κοινό ανταποκρίθηκε αναλόγως, και τα pits ξεκίνησαν να γίνονται επικίνδυνα στο ήδη ασφυκτικά γεμάτο μαγαζί. Η κοινή ομολογία είναι πως αυτοί οι παλαβοί Καρπάθιοι έχουν πολλά στοιχεία από τους Midnight, από τη σκηνική παρουσία με τις μάσκες (είμαι πεποισμένος βέβαια πως ο κιθαρίστας φορούσε πετσετάκι με τρύπες), μέχρι το επιθετικό μαυροθράς που βγαίνει από τους ενισχυτές τους. Ακούσαμε κομματάρες από τον πρώτο τους δίσκο όπως "Death Rock n' Roll", "Ancient Ones", "From Hell She Came", "My Heart Is Black", "Chapel of Bones" και "Night of the Slicer", "One Way Ticket" όπως επίσης και υλικό από τον επερχόμενό τους δίσκο. Για πολύ κόσμο, ειδικά όσους έχουν κλίση προς το ακραίο φάσμα ήταν το highlight της βραδιάς.
Leatherhead
Οι Leatherhead από τη Λάρισα, έχουν ήδη κάνει μεγάλο ντόρο με το ντεμπούτο άλμπουμ τους, και βλέπουμε αργά και σταθερά πως ανεβαίνουν στα ranks της εγχώριας σκηνής. Από τη στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή και ακούστηκαν οι πρώτες νότες του "Equinox" επιβεβαίωσαν γιατί είναι ένα από τα πιο ανερχόμενα ονόματα στο heavy metal. Ο ήχος τους άψογος, οι κιθάρες δεν έχαναν νότα και στα φωνητικά οι κορώνες ήταν καλύτερες και από το studio. To pit άνοιξε και έμοιαζε σαν να μην έκλεισε ποτέ, κόσμος να βουτάει πάνω στο κοινό και η μπάντα να αγκαλιάζει αυτήν την αποδοχή με τεράστια ζεστασία. Κάποια στιγμή ο frontman μίλησε για το κοινό με αποθέωση και πως «Αυτός ακριβώς είναι ο ρομαντισμός του metal». Ακούστηκε σχεδόν ολόκληρος ο ομότιτλος δίσκος και συνεχίζουν με "Dressed to Kill", "Vampire's Kiss", "Into the Werewolf's Lair" και "Under Your Bed" με μία παύση για το special event της βραδίας. Η διοργάνωση του φεστιβάλ έκανε μια ολιγόλεπτη μνεία και βράβευσε με πλακέτα τον Κώστα Παρασκευά, γνωστό από τους Nemesis, μία από τις πιο κλασσικές heavy metal μπάντες της χώρας, αλλά φυσικά για την προσφορά του στο metal μέσω του Nemesis Guitar School. Ο Κώστας έβγαλε έναν συγκινητικό λόγο, και πέρα από τη μουσική που μας ενώνει, μίλησε για την σημασία του να κυνηγάς και να κατακτάς τα όνειρά σου, όσο μακρινά και αν μοιάζουν. Οι Leatherhead ανεβαίνουν ξανά επί σκηνής και η αυλαία κλείνει με τα "When Death Is Near" και το "Leatherhead", με την μάσκα του Ινδιάνου στο κεφάλι του frontman και δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω τον χαμό που έγινε με λόγια. Μπαντάρα με τα όλα της, ό,τι ακριβώς αγαπάμε στο metal και να τους δείτε με την πρώτη ευκαιρία.
Terravore
Αν μέχρι τώρα το live ήταν ένα καλά οργανωμένο μέταλ πάρτυ, οι Terravore από τη Βουλγαρία ήρθαν να καταστρέψουν ό,τι είχε μείνει όρθιο. Το thrash τους ήταν ωμό, βίαιο και φουλ επιθετικό, με Slayer-ικά riffs, Sodom-ικά γκάζια, μπόλικη death metal αισθητική και μια γενική διάθεση «πάμε να ρίξουμε το venue». Στα πρώτα δύο τραγούδια ο κόσμος ήταν λίγο μουδιασμένος μετά από την επέλαση των Leatherhead, όμως γρήγορα οι ρυθμοί ανέβηκαν μετά από τα τόσα απανωτά και groovάτα riffs που ακούγονταν. Τα mosh pits έγιναν αγώνες επιβίωσης, κάποιος προσγειώθηκε ανάποδα αλλά σηκώθηκε αμέσως, μπύρες στον αέρα και πάνω σε ανθρώπους που για κάποιο λόγο το θεώρησαν καλή ιδέα να περάσουν μέσα από pit με το ποτήρι τους. Το setlist ήταν γεμάτο, και μέσα σε μία ώρα περίπου έκανα πέρασμα από σχεδόν ολόκληρη τη δισκογραφία τους. Ακούστηκαν bangers όπως "Spiral Of Downfall", "Blue Brutality" με τις απαραίτητες αναφορές στην αστυνομική βία που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, "Vespa Crabro", "Poltergeist", "Sleeping Caldera", "Back Tantra" μεταξύ άλλων. Οι Terravore ήταν πάνω κάτω όπως ακριβώς θέλω να ακούγεται μια thrash μπάντα... δηλαδή death metal. Πάνω στη σκηνή ήταν ακόμα καλύτεροι από ότι στο στούντιο, και το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο βαρύ, πράγμα που πάντα εκτιμώ. Ιδανικό κλείσιμο για μια βραδιά που θα μείνει με πολύ γλυκά συναισθήματα στο μυαλό μου για πολλά χρόνια.
Το μεγαλύτερο μήνυμα που αφήνει το Decibel Rebel Festival III είναι πως η επαρχιακή metal σκηνή έχει δύναμη και μέλλον. Τέτοιες διοργανώσεις είναι ζωτικής σημασίας για τη στήριξη νέων συγκροτημάτων, την ανάδειξη ανερχόμενων μπαντών και τη δημιουργία μιας κοινότητας που δεν εξαρτάται μόνο από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Με σωστή οργάνωση, πάθος και στήριξη από τον κόσμο, ακόμα και μικρότερες πόλεις μπορούν να φιλοξενήσουν εκπληκτικά live events. Είναι στο χέρι των fans και των διοργανωτών να συνεχίσουν αυτή την παράδοση, ώστε το metal στην περιφέρεια να μη θεωρείται απλά εναλλακτική, αλλά ισχυρή πραγματικότητα. Τα λέμε του χρόνου!
