Τους Bonnie Nettles, τους παρακολουθώ στενά από το 2020. Την πρώτη Παρασκευή του παγωμένου αυτού Φλεβάρη απέδειξαν με πατημένα τα γκάζια, πως τα χιλιόμετρα που έχουν διαγράψει εντός κι εκτός αθηναϊκού εδάφους, μαρτυρούν πλέον μια εγχώρια μπάντα τόσο καλοδουλεμένη που παραδίδει live σταδιακού χαρακτήρα κι απευθύνεται με απίστευτη ευθύτητα σε ένα διεθνές κοινό, έχοντας αποτάξει κάθε αίσθηση στασιμότητας και φόβου.
Πριν ανατρέξω στις μνήμες της βραδιάς, οφείλω να ξεκινήσω από το κάπως αχρείαστο μπέρδεμα της τελευταίας στιγμής με την αλλαγή χώρου διεξαγωγής του live... Προσωπικά δε με χάλασε διότι η διαρρύθμιση του ARCH όταν είναι sold out δε σε βοηθά να ευχαριστηθείς πραγματικά μια συναυλία, εκτός αν είσαι απ’ τους πλέον τυχερούς που βρίσκονται στις 20 πρώτες σειρές ή έχεις προκαταβολικά κατεβάσει 5-6 μπίρες για να χαλαρώσεις και να μην τεστάρεις τα όρια της κλειστοφοβίας σου.
Για να μη μακρηγορώ... Ξεπερνώντας λοιπόν, την όποια αποδιοργάνωση δημιουργήθηκε στο μυαλό και στα σχέδια πολλών από εμάς, ανασκουμπωθήκαμε γρήγορα-γρήγορα και βρεθήκαμε στο AUX όταν οι HEX κατέλαβαν τη σκηνή με μια εκρηκτική ενέργεια που ανέβλυζε κάπου ανάμεσα σε λαδί πουκάμισα, μαύρα hoody καπέλα, τσιτωμένες κιθάρες και μια φρέσκια, νεοκυκλοφόρητη δισκογραφική δουλειά με surf-garage αέρα που αν μη τι άλλο διαθέτει μια μοναδικότητα, την οποία οι HEX μας την παρουσιάζουν όλο και πιο ζυμωμένη σε κάθε τους εμφάνιση. Η μοναδικότητα; Το ότι φτιάχνουν ξανά και ξανά μια πολύ δελεαστική συνταγή γύρω απ΄ την γκαραζο-pop πατέντα που τους έχουμε συνηθίσει, χωρίς να ψαρώνουν από τις τάσεις του τώρα και τον «φασεϊσμό» της στιγμής. Έχουν δοκιμάσει κάτι που τους πάει και με αυτό συνεχίζουν. Προθέρμαναν εξαιρετικά την πιο κουραστική μέρα της εβδομάδος, παίζοντας μερικά, αγαπημένα hits για τους λάτρεις του είδους όπως τo “Burn Your House” και το “Wasted” αλλά και bangers του νέου δίσκου ("Shoelaces", "Dogs"). Με τους HEX on stage μπορείς να εκτιμήσεις τη χαμένη surf-ίλα στον χάρτη του μουσικού χωροχρόνου, που στη δική τους περίπτωση δεν απαιτεί ιδιαίτερες συστάσεις, μονάχα άπλετη διάθεση κι όρεξη για χορό με εκείνους να δίνουν το σύνθημα.
Όταν έφτασε η ώρα των Bonnie απ’ τα πρώτα κιόλας λεπτά της εμφάνισής τους, όπου και οι 7 πήραν τη θέση τους σε μια σκηνή που ίσα-ίσα χωρούσαν δημιούργησαν μια απολαυστική new age ψυχεδέλεια, κάπου χαμένοι ανάμεσα στην ντελικάτη indie τους, στη ζωγραφισμένη περηφάνια της παρουσίασης ενός νέου άλμπουμ να διαγράφεται στα φωτισμένα τους πρόσωπα και σε ένα γυαλισμένο performance άψογου συγχρονισμού και παιξίματος -συμπέρασμα ότι οι 24 ευρωπαϊκοί σταθμοί απ’ τους οποίους πέρασαν προπόνησαν κάθε ίχνος της ύπαρξής τους για να επιδοθούν με όλη τους την ψυχή στον μεγάλο αγώνα, ανεβάζοντας το σκορ με κάθε νέο κομμάτι.
Στακάτη σκηνική παρουσία, νεύρο, λίγη μυσταγωγία, ύφος μπλαζέ, πηγαίο coolness και χαβαλέ από τον Διονύση, έναν frontman που έδειχνε να έχει τον απόλυτο έλεγχο του κοινού του, κάνοντας μας νεύματα με το χέρι στο αυτί τύπου «ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΚΟΥΩ», για να γίνει από κάτω το σώσε. Οι Βοnnie, σε έναν φλογερό διάλογο με τον κόσμο, να περιστοιχίζουν ο ένας τον άλλον παίζοντας ακέραια κάθε παραμικρή νότα και προσκαλώντας τους παρευρισκόμενους σε ένα εθιστικό τζαμάρισμα, ανά φάσεις στο τελευταίο κουπλέ κομματιών όπως το “Different Sides”. Κρατώντας μας σε συνεχή εγρήγορση, για ακόμη μία φορά συνδύασαν ευρηματικά την πανδαισία μουσικών οργάνων που τους χαρακτηρίζει: το ντέφι του Βαγγέλη, τα τσιτάτα στις κιθάρες και το μπάσο, τις γρήγορες εναλλαγές στα τύμπανα και τα bongos που χτυπούσε ανά σημεία ο Διονύσης. Σε αυτή τους την εμφάνιση αναδύθηκαν μέσα από ένα DIY curation, όλα τα μεγάλα πλεονεκτήματά τους.
Έστησαν ένα δικό τους show κατακτώντας τις παρυφές της μοντέρνας indie, βγάζοντας γούστα και προωθώντας τη σχεδόν οργανική εξέλιξη του ήχου τους χωρίς καμία επιτηδευμένη διάθεση, αλλά με ψυχεδελική ένταση και μια δόση θράσους του «Ξέρουμε ποιοι είμαστε και πλέον ξέρετε κι εσείς». Με συνέπεια και πόρωση ξεδίπλωσαν τη δική τους αλήθεια που έβαλε το ένα τικ μετά το άλλο σε όλα τα κουτάκια του ιδανικού live release ενός νέου άλμπουμ.
Ακούστε επίσης:
Συνέντευξη - Podcast: The Bonnie Nettles
