Σάββατο απόγευμα που δίνει αργά αργά τη θέση του στο Σάββατο βράδι. Ο ήλιος πέφτει πάνω από τις γραμμές του τρένου που ενώνουν τον Περισσό με τα Πατήσια, από ένα στα δύο αμάξια που περνάνε από τη μικρή γέφυρα του συνόρου των δύο γειτονιών ακούγεται κάποιο κομμάτι του Millenials. Στον παράδρομο της γέφυρας που οδηγεί στο Γήπεδο του Απόλλωνα -που φέτος το καλοκαίρι έχει μετατραπεί στο φρούριο των μεγάλων ραπ live- ήδη δεν πέφτει καρφίτσα, μια θάλασσα από μπλουζάκια με το σήμα του Εθισμού κατευθύνεται προς την είσοδο.
Μέσα το στάδιο όλο και γεμίζει, οι ουρές στο merch και στις μπίρες αποτρεπτικές -δεν πειράζει ας αράξουμε λίγο στο γρασίδι και πάμε μετά-, στις ήδη γεμάτες κερκίδες, κάτω από ένα πανό με ένα σύνθημα για ενωμένες πλατείες και γειτονιές σε δύσκολες εποχές, πιτσιρίκια δοκιμάζουν εθισμένες σημαίες, έτοιμες να ανεμίσουν στο πρώτο beat. Όλα ταιριάζουν.
Το φως της ημέρας χάνεται, τα φώτα του σταδίου ανάβουν. Στις γιγαντοοθόνες παίζει ένα making of video από το Millenials – ο Εθισμός, ο Melow και η παρέα τους διηγούνται τις προσωπικές ιστορίες που τους έφεραν μέχρι εδώ, ιστορίες με τις οποίες οι περισσότεροι από τους χιλιάδες millennials που χειροκροτούν από κάτω ανυπομονώντας να αρχίσει το live μπορούν να ταυτιστούν. Υπαρξιακά, αβεβαιότητα, ανεργία, εξαρτήσεις, η ζωή που θες να ζήσεις vs η μόνη ζωή που μπορείς να ζήσεις; Και μετά τι;
Η απάντηση για απόψε είναι η έξοδος του Εθισμού στη σκηνή και τον Melow να δίνει για intro «την πιο ωραία μελωδία», το πρώτο track από το Millennials, «Η Ευκαιρία Μου» - έτσι κι αλλιώς το Millennials ήταν η απάντηση του Εθισμού στην ερώτηση για τη δικιά του επόμενη μέρα, για το δικό του μέλλον, ή μάλλον η επιβεβαίωση ότι η απάντηση που έδωσε με το Made In Athens πήγε καλά, και ότι και από εδώ και πέρα τα πράγματα κάπως έτσι θα συνεχίσουν. Καπνογόνα ανάβουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, οι κερκίδες κατακόκκινες, οι εθισμένοι Μillennials βάζουν φωτιά στη νύχτα. Συνέχεια συμβολική με το πρώτο track από το Made In Athens, το «Γέννημα Θρέμμα» και για τις επόμενες δύο ώρες και κάτι θα πάει κάπως έτσι, με εναλλαγές μεταξύ των δύο δίσκων που έφεραν τον Εθισμό μέχρι εδώ, με «μαζί του όλη την Ελλάδα». Παρότι το Millennials έχει την τιμητική του ως ο δίσκος που παρουσιάζεται απόψε και ο δίσκος που αποκρυσταλλώνει την επίσημη είσοδο του Εθισμού στην πρώτη τάξη του εγχώριου ραπ και hip hop δίπλα σε «ιερά τέρατα» με πολύ περισσότερα χιλιόμετρα και ρίμες πίσω τους, στο setlist μπλέκονται όμορφα και συγκινητικά όλα τα οροσηματικά στιγμιότυπα της καριέρας του – είναι περισσότερο σαν να παρουσιάζει τον οδικό χάρτη που τον έφερε απόψε στη Ριζούπολη παρά τον τελευταίο του δίσκο.
Φυσικά και υπάρχει θέση και για τη συνεργασία με τον Beats Pliz στο Arte Povera και το “Recital In D# Minor” -ένα από τα ωραιότερα tracks του δίσκου- ενώ λίγο μετά έρχεται η ώρα για το ιντερμέδιο highlight των guests με τη σκηνή να καταλαμβάνεται από τον Νέγρο του Μοριά και τον συνήθη ύποπτο Buzz αλλά και τη νέα φουρνιά των Half Quickie, Reflex και Cego Menz. Αν και θα είναι το κυρίως guest στιγμιότυπο της βραδιάς -μαζί με το πολύ πιο προσωπικό κάλεσμα «έκπληξη» στον Golden Child λίγο μετά και σε αντίθεση με άλλα μεγάλα hip hop lives που τα guest acts είναι ένας πολύ πιο ενισχυμένος άξονας του set- είναι ιδιαίτερα χορταστικό και επιτυχημένο, ό, τι ακριβώς χρειάζεται για την παραδοσιακή μνεία στην κουλτούρα του crew και του συνεργατικού hip hop, για λίγη εκτόνωση με το «Μπλόκο» και το “Face Control” πριν η βραδιά περιστραφεί πάλι γύρω από τον δικαιωματικό, διαφορετικό πρωταγωνιστή της.
Ο Εθισμός είναι ένας διαφορετικός ραπ performer και αυτό φάνηκε έντονα στο μεγάλο αυτό live της Ριζούπολης, ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, που έχει δώσει ποτέ. Συνεσταλμένος αλλά και σταθερός, συγκινημένος αλλά άχαστος και με εκείνο το άδολο τρακ που συγγενεύει με αυτό που είχαμε δει στα μάτια του ΛΕΞ στο κορυφαίο ραπ live των τελευταίων χρόνων, στο γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη, ο Εθισμός κατέκτησε με τον δικό του τρόπο το γήπεδο, το κοινό του και την επιτυχία της βραδιάς, έναν τρόπο που αναδύθηκε από ένα μίγμα ειλικρινούς, αφοπλιστικής εσωστρέφειας και αψεγάδιαστου, στιβαρού, σχεδόν τελειομανούς flow. Αφήνοντας τους στίχους ανενόχλητους να ζωγραφίσουν με τη χαρακτηριστική διακριτική ωμότητά τους -μια ωμότητα που δεν βασίζεται τόσο στην ποίηση, ούτε όμως και την απαρνιέται- τις εικόνες τους στον ουρανό του γηπέδου, σε μια ζωοφόρο με σκηνές από αθηναϊκές γειτονιές και πλατείες, αγώνες που έδωσε ο καθένας μόνος του και ταυτόχρονα μαζί με τους άλλους, στιγμές που καθόρισαν μια ολόκληρη γενιά μέσα από τις τηλεοράσεις και κάτω στους δρόμους, κλικ από την καθημερινότητά μας.
Σπέκια στον Bloody Hawk, «να μας ακούσουν μέχρι τη Θεσσαλονίκη» και ένα «Ευχαριστώ» για το τέλος. Πάλι εδώ σαν να μην πέρασε μια μέρα, στη new era του ο Εθισμός δικαίωσε ξανά την ευκαιρία του. Και οι χιλιάδες «Εθισμένων» γύρισαν σπίτι τους, όπως ήρθαν, με τον δίσκο μες στα ακουστικά.
