Οι live συναυλίες που έχουν ένα χαρακτήρα μικρού πάρτυ της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής και αποτελούν αφορμή για τη συσπείρωση μουσικών που πέραν του ότι παίζουν σε κάποια μπάντα, μεταξύ τους είναι και φίλοι αποτελούν μια αγαπημένη βραδινή εξόρμηση για εμένα. Αυτήν την ανάγκη, ήρθε να καλύψει και το “Faith In The City” που έγινε στο Arch, την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου, υπό την αιγίδα και τη φροντίδα της Bitter Tea.
Είναι δύσκολο να βγάλουμε ένα ακέραιο συμπέρασμα, αναφορικά με το ποιος ήταν ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, σίγουρα όμως κάθε μπάντα που ανέβηκε on stage, έδωσε για μια ακόμη φορά το δικό της μοναδικό show, γεμάτο ενέργεια και αυθεντικότητα.
Ξεκινάμε, με τους αγαπημένους indie rockers XOAN. Τα αγόρια κατακτούν τη σκηνή και μοιράζουν απλόχερα τη ζωντάνια τους από το εναρκτήριο κιόλας track "Cobwebs". Ακούμε μεταξύ άλλων, τα "Down In The Gutter", "Numbers", "False Alarms" και "Dirt". Απολαμβάνουμε τη χημεία τους, τα επικοινωνιακά παιχνίδια με το κοινό και τη διάθεση που πάντα κουβαλούν μαζί τους. Η εξέλιξη τους στα μάτια μου από την τελευταία φορά που τους είχα δει στα πλαίσια του In Orbit είναι φανερή. Πρόκειται για μια περίπτωση μπάντας, που έχει επιτύχει μια πολύ καλή σκηνική παρουσία σε συνδυασμό με ανεβαστικά κομμάτια, που διαπνέονται από μια δική τους indie ταυτότητα. Κι αν ακούγοντάς τους μπορεί αρχικά να σκεφτείς ότι το ηχόχρωμα που τους χαρακτηρίζει έχει ξανακουστεί σε κερδίζουν πραγματικά με το show και το παίξιμό τους, κάθε φορά όλο και παραπάνω.
Επόμενοι στη σειρά, οι The Steams, που πέραν του ότι τους θεωρώ επαγγελματίες «παίκτες», διαθέτουν το χάρισμα με το που πατούν το πόδι τους στη σκηνή να σε παρασύρουν απευθείας, σχεδόν παθητικά στη δική τους ηχητική δίνη. Το Mild Conquest ήταν για εμένα μία από τα εγχώριες κυκλοφορίες που ξεχώρισα κυρίως για το βάθος σύλληψης και ενορχήστρωσης κάποιων κομματιών του, και κάθε φορά που τους βλέπω σε κάποιο live αυτή η πρώτη κι αρχική εντύπωση που σχημάτισα ακούγοντας το άλμπουμ δικαιώνεται ολοκληρωτικά. Επέλεξαν ένα γνωστό σε εμάς setlist αλλά συμπεριέλαβαν και δύο εκπλήξεις προς το τέλος της εμφάνισής τους, καθώς μας παρουσίασαν υλικό από τον επερχόμενο τρίτο τους δίσκο. Το “The Horror” έδωσε τη σκυτάλη σε μια αλλεπάλληλη σειρά χειμαρρώδους ροής με τα “The Union”, “The Harvest”, “The Lament”, και κάπου εκεί συνέβη κάτι απροσδόκητο. Η ψυχεδέλεια των The Steams, ενώθηκε με ένα funky και dance στοιχείο στ’ αυτιά μας διατηρώντας ωστόσο και μια εμφανή ανατολίτικη επιρροή στο background, με την εμφάνιση του νέου κομματιού τους “Arcadia”, ένα κουπλέ του οποίου μας βύθισε σε αρκετές σκέψεις αναφορικά με το που θέλουν να το πάνε. Άκουσα το σχόλιο ενός φίλου και το μεταφέρω εδώ, όσο παρόμοια το βίωσα κι εγώ: «Λοιπόν αυτό το κομμάτι ή θα πάει τέρμα, ή θα πατώσει». Οι πειραματισμοί στον ήχο των The Steams είναι πράγματι κάτι που θέλουμε πολύ να δούμε κι έχοντας ένα πλούσιο μουσικό βιογραφικό στις πλάτες τους, είμαι σίγουρη ότι θα τους βγει.
Τελευταίοι και καλύτεροι, που λένε, οι Deaf Radio ξεκίνησαν το performance τους, ένα συγκρότημα που χαίρομαι κάθε φορά να βλέπω καθώς τους παρακολουθώ κυριολεκτικά από την αρχή τους. Η τετράδα αυτή, δε σταματά να πειραματίζεται, να εξερευνά τις ηχητικές της προοπτικές γύρω από το φάσμα του alternative rock, εμποτίζοντάς το και με διαφορετικές προεκτάσεις και παράλληλα διατηρούν μεταξύ τους μια ανεπηρέαστη επαφή κι επικοινωνία που μεταφέρεται και στο κοινό. Μας μύησαν στο δικό τους σύμπαν με το εναρκτήριο “Lisbon” και συνέχισαν τη δική τους alt-rock τελετουργία ντύνοντάς την και με το new wave στοιχείο του τελευταίου τους άλμπουμ Arsenal Of Hope, παίζοντάς μας μεταξύ άλλων τα “Supersonic”, “Crystal Fears” και “Model Society”. Οι Deaf Radio συγκροτούν ένα παράδειγμα μπάντας που καταπιάνεται με ευαίσθητα ζητήματα της ανθρώπινης ψυχής και τα προβάλλει μέσα από κιθαριστικά ξεσπάσματα και λυρισμό. Μας αρέσουν και πάντα θα διατηρούν μια σημαντική θέση στις εγχώριες μουσικές μας προτιμήσεις.
Στον απόηχο ενός τέτοιου φεστιβάλ, αξίζει να σημειώσουμε πως καθώς η εγχώρια εναλλακτική σκηνή είναι αρκετά «κλειστή», η προβολή της μέσα από οποιαδήποτε τέτοια πρωτοβουλία μοιάζει παραπάνω από επιθυμητή στο πλαίσιο της σημερινής εποχής.
