Η Παρασκευή 3 Μαρτίου ήταν μια μέρα ιδιαίτερα φορτισμένη, με την τραγωδία των Τεμπών να είναι ακόμη πολύ πρόσφατη και το μούδιασμα και σοκ όλων να μην αφήνει πολλά περιθώρια για την απαραίτητη αποφόρτιση της εβδομάδας, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ένα live στο σβήσιμό της στα πέριξ της πλατείας Εξαρχείων. Το σχήμα των Callas, έχοντας πρώτα πραγματοποιήσει μια μίνι περιοδεία στην Ελλάδα, εκκινώντας από τα Τρίκαλα και συνεχίζοντας σε πόλεις όπως ο Βόλος, η Λάρισα και η Θεσσαλονίκη, θα επέστρεφαν ωστόσο σε ένα γνώριμο για τους ίδιους venue, αυτό του An Club, για να ολοκληρώσουν το tour τους. Το Avopolis βρέθηκε στη συναυλία και αυτές ήταν οι εντυπώσεις του.
Opening στους Callas έκανε η Bipolia, ένα νέο μουσικό entry της εγχώριας σκηνής, που «μετά από ενάμιση χρόνο στους δρόμους της Αθήνας, κατέβηκε κάτω από αυτούς» για να μας βρει στο υπόγειο του An. Ανεβαίνοντας δειλά στο stage, η συμπαθέστατη και εμφανώς αγχωμένη Bipolia καλησπέρισε το κοινό λιτά, χωρίς η ίδια να επιθυμεί να πει πολλά πράγματα και σεβόμενη το μουδιασμένο κλίμα που επικρατούσε στον χώρο – ο οποίος ομολογουμένως είχε ελάχιστο κόσμο την ώρα που η ίδια εμφανιζόταν. Με την ηλεκτρική της κιθάρα, το laptop να παρέχει τα απαραίτητα samples και μια πεταλιέρα, η ίδια παρουσίασε τα alt rock κομμάτια της, με μπόλικα ηλεκτρονικά στοιχεία και μια υφέρπουσα μελαγχολία στους στίχους και το συνολικό ύφος, εκφράζοντας το existential dread μιας νεαρής γυναίκας στους δρόμους μιας όλο και πιο αφιλόξενης πόλης. Και με την ερμηνεία της κατάφερε να αγγίξει το λιγοστό κοινό, που φάνηκε διαρκώς υποστηρικτικό κατά τη διάρκεια της εμφάνισής της, την οποία απολαύσαμε όλοι μας.
Τη σκυτάλη θα έπαιρναν στη συνέχεια οι Electric Bulbs Of Death, το κιθαριστικό και κοντά σε πιο κλασικούς ροκ ήχους κουαρτέτο, αποτελούμενο από τους Tolis Rags (The Teddy Boys From The Crypt, Dark Rags), George Gakis (Spiral Drift, Τhe 700 Machines), Chris B.I. (Τhe Last Drive, Spiral Drift) και George (Τhe 700 Machines). Με τους ίδιους να έχουν ηχογραφήσει λίγο πριν την πανδημία το πρώτο τους single, υπό την επιμέλεια του Σέργιου Βούδρη στα studio της Diskex, το συγκρότημα παρουσίασε δείγματα της δουλειάς του στην πρώτη του ζωντανή εμφάνιση μετά το Velvet Gardens Festival του περασμένου καλοκαιριού. Και παρά το γεγονός ότι σημειώθηκαν μερικά ερμηνευτικά λαθάκια κατά τη διάρκεια του set τους, οι ίδιοι όσο και το κοινό φάνηκαν να το απολαμβάνουν, ανεβάζοντας σταδιακά τη διάθεση, όσο μάλιστα ο χώρος του An αποκτούσε περισσότερο κόσμο.
Όταν το κοινό θα είχε ζεσταθεί για τα καλά, οι Callas ανέβηκαν στη σκηνή του An, έτοιμοι να παρουσιάσουν κομμάτια που έχουν αγαπηθεί μετά από οκτώ ολόκληρους δίσκους στο ενεργητικό τους και σημαντικότατες συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως ο Lee Ranaldo των Sonic Youth και ο Jim Sclavunos των Bad Seeds.
Έχοντας οι ίδιοι ηχογραφήσει την τελευταία δουλειά τους στο Callas Farm στη Θερμησία Αργολίδας το 2021, με τίτλο Είμαι Ένα Ξενοδοχείο, το συγκρότημα ερμήνευσε κομμάτια τόσο του εν λόγω LP, όσο και από παλιότερες δουλειές, σε μια εμφάνιση χωρίς τη διάχυτη χαρά άλλων DIY gigs που έχουμε απολαύσει από τους ίδιους στο παρελθόν στο Velvet Room και άλλα venues, αλλά με αρτιότητα, πάθος και κατά στιγμές θυμό, όπως εκφράστηκε άλλωστε ρητά από τον frontman τους, Άρη Ιωνά, προτού ακουστούν οι πρώτες νότες του “Anger”. Εκείνος θα αναφερόταν και σε κάποια στιγμή της συναυλίας με συγκίνηση στο γεγονός ότι η πρώτη φορά που ανέβηκε στη σκηνή του An ήταν πριν από περισσότερα από 25 χρόνια.
Εντυπωσιακή υπήρξε για ακόμη μια φορά και η επίδοση της επί χρόνια drummer του συγκροτήματος, Χρυσάνθης Τσουκαλά, η οποία συμβάλει παράλληλα και στα backing vocals, με εντυπωσιακά ερμηνευτικά προσόντα που την κάνουν να ξεχωρίζει και με ζηλευτή ενέργεια επί σκηνής.
Το βράδυ λοιπόν της Παρασκευής, κόντρα στα προγνωστικά, έγινε λίγο καλύτερο χάρη στους Callas και τους μουσικούς καλεσμένους τους, θυμίζοντάς μας ότι ακόμη και στους πιο δύσκολους καιρούς, όταν συναντιόμαστε όλοι μαζί γίνονται θαύματα.
