Τι είναι τα ρούντουρα; Αυτό αναρωτιούνταν οι φυλές της Αθήνας που συχνάζουν στα indie bars -με ό, τι κι αν σημαίνει αυτό- όταν το 2018 ακόμα ένα, το Rudu Bar έκανε την εμφάνισή του κάτω από τις γραμμές του τρένου στα Πετράλωνα στα σύνορα με το Γκάζι. Οι απαντήσεις πολλές και αόριστες, καθώς οι ιδιοκτήτες του πιστεύουν ότι «Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι αυτά που γεννούν τους μύθους… Και ζούμε σε μια εποχή που τους χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο».
«Tα ρούντουρα είναι είδος από ραπανάκια. Είναι άγριο είδος, που βγαίνει στις πλαγιές του όρους Ρουν της Ταζμανίας. Λέγονται ρούν-τουρα, γιατί καίνε περισσότερο από τα κοινά ραπανάκια. Αρα ντούρα.» [….] «Eίναι κάτι σαν μυστική γιορτή φαντάζομαι και θυμάμαι από αυτά που μου έχετε πει που συμβαίνει κατά τις διακοπές στην Αστυπάλαια γύρω στις 3μ.μ. με μουσικά όργανα, μάλλον κρουστά» […] «Rudura Is a light that never goes out». Ό, τι κι αν είναι τα Ρούντουρα βρήκαν το φεστιβάλ τους και αυτό δεν είναι άλλο από το Rudu Fest – μια μουσική γιορτή που ξεκίνησε το καλοκαίρι από ένα άλλο νησί από Α και ήρθε να γράψει το επόμενο επεισόδιο της στην έδρα του Rudu, στα αγαπημένα Πετράλωνα την Τρίτη 24 και την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου.
Με το που πέρναγες την είσοδο του Oddity Club το βράδυ της Τρίτης όσο οι AMKA κούρδιζαν τα όργανά τους ήταν σαφές ότι το σήμα κατατεθέν του Rudu Bar που φωτίζει με κόκκινο νέον στον τοίχο του τα τελευταία τέσσερα χρόνια θα έλαμπε πάνω από αυτό το διήμερο. There Is A A Light That Never Goes Out και πώς αλλιώς όταν σε τυλίγει αυτή η μοναδική ευφορία που μπορεί να δημιουργήσει η αίσθηση μιας μουσικής αθηναϊκής κοινότητας συσπειρωμένης για να γιορτάσει το στέκι της, τη μουσική που γουστάρει, τον τρόπο ζωής της σε δύο random βράδια καθημερινής - κι όλα αυτά σε μια συνθήκη άψογης οργάνωσης που δικαιολόγησε επάξια τον χαρακτηρισμό "φεστιβάλ" σε μια αγορά που διψάει για τα αυτονόητα. Τα community vibes είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για μια διοργάνωση όπως το Rudu Fest και στην προκειμένη περίπτωση έτυχαν ιδανικής αξιοποίησης ρέοντας αμφίδρομα από το κοινό στους μουσικούς και από τους μουσικούς στους επόμενους μουσικούς που έπαιρναν τη σκυτάλη στην σκηνή του Oddity επιβεβαιώνοντας έναν άγραφο κανόνα -αν όχι πάντα στην τέχνη τουλάχιστον- στην απλή, καθημερινή ζωή: την ιστορία τη γράφουν οι παρέες.
Από τον φρέσκο, πολυσυλλεκτικό ήχο των ΑΜΚΑ και την εξαιρετική σκηνική τους παρουσία -με το performance και το αδιαμφισβήτητο star quality του frontman τους, Chris Scott, να συγκαταλέγεται στα highlights του φεστιβάλ- στα πολλαπλά μηνύματα της μουσικής των Someone Who Isn’t Me -το sing-along στο “Gkomenaki” και στο “All Gone” άλλο ένα ασυζητητί highlight-, κι από εκεί στο χορταστικό, σαρωτικό live set του Παιδί Τραύμα -που με την μπάντα που έχει σχηματίσει έχει κυριολεκτικά και μεταφορικά απογειώσει τον κατάλογό του το πρώτο βράδυ του Rudu Fest ήταν το καλύτερο βράδυ Τρίτης που έχει ζήσει η πόλη εδώ και πολύ καιρό.
Όσο για τη δεύτερη sold–out ημέρα του φεστιβάλ με τους ξέφρενους, φορμαρισμένους Dury Dava, τα μαγικά ταξίδια της Nalyssa Green και την εντυπωσιακή queer pop ποίηση του Capétte δεν έχασε ποτέ κανένας – σίγουρα όσοι είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο για το βράδυ της Τετάρτης.
Απόψε το RUDU Fest κλείνει και επίσημα τον επιτυχημένο του χειμερινό κύκλο με οικοδεσπότη της τελετής λήξης τον Pan Pan και το DJ Set του στο Rudu Bar, εξ αναβολής από την αρχική ημερομηνία της προηγούμενης Πέμπτης που τα ρούντουρα κλείστηκαν μέσα λόγω καταιγίδας. Και μετά από ένα dj set του Pan Pan το μόνο σίγουρο είναι ότι όσοι κλείσουν το μαγαζί θα πάνε σπίτια με έναν ακόμα πιθανό ορισμό για τα ρούντουρα στα χείλη. «Tρέλα τρέλα τρέλα. Δεν ξέρω γιατί κάνω δύο δουλειές. Ίσως αφήσω την άλλη να είμαι κάθε μέρα εδώ.»
