Εορταστική περίοδος Χριστουγέννων και εγχώρια live πάνε πάντα μαζί και αυτό το triple bill στο Gagarin ήταν απ’αυτά που δεν χάνονται. Όσοι έφτασαν από νωρίς στο venue της Λιοσίων παρακολούθησαν τους Commuter να δίνουν ένα performance γεμάτο νεύρο παρά τα κάποια τεχνικά προβλήματα στη αρχή του σετ τους και το γεγονός ότι έπαιζαν στις 8:30 καθημερινή. Παρουσιάζοντας το πρώτο τους single “Light” καθώς και δείγματα από την επερχόμενη πρώτη τους δουλειά είμαστε σίγουροι ότι κέρδισαν μεγάλη μερίδα του κοινού με το post punk και την ενέργειά τους (άμα είστε fans συγκροτημάτων όπως Preoccupations, Idles κλπ check them out).
Συνεχίζοντας, οι Lungs ανέβηκαν επί σκηνής και για 45 περίπου λεπτά βυθιστήκαμε στο τελετουργικό τους. Ένα show, στημένο γύρω από αινιγματικές, απόκοσμες φωνές, πολυρυθμίες, ελληνικό στίχο, κιθάρα και διπλό drumset. Ο frontman Κ. Κόνιος άλωνε τη σκηνή, δημιουργώντας ένα συνεχές κλίμα επικοινωνίας κι ανταλλαγής έντονων βλεμμάτων με το κοινό, ενώ το υπόλοιπο συγκρότημα παίζοντας σε απόλυτα εναρμορισμένο ρυθμό δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα που απαιτούσε από εσένα ως ακρόατη πλήρη προσοχή κι ουσιαστική σύνδεση. Ο ήχος που επικεντρώνεται η μπάντα είναι ένα κράμα επιρροών, δύσκολος για οποιοδήποτε αυτί αλλά άκρως θελκτικός για το αυτί που αποζητά μια αλλαγή κι ένα συμπαγές, συναισθηματικό βίωμα επί σκηνής.
Όταν οι Deaf Radio κατέλαβαν τη σκηνή, ήμασταν ήδη σίγουροι γι’ αυτό που θα επακολουθούσε. Ένα απολαυστικό, δεμένο κι άρτιο set από αγαπημένα αλλά και νεοσύστατα κομμάτια, αφού επρόκειτο για το live release του νέου τους άλμπουμ Arsenal Of Hope. Από το εναρκτήριο κιόλας “Lisbon Hills” μας εισήγαγαν άκρως επιτυχημένα σε ένα πολυφωνικό, χορευτικό σύμπαν με ατμοσφαιρικούς φωτισμούς και πολυεπίπεδα riffs. Ακούσαμε μεταξύ άλλων το "Astypalea" το οποίο πολυτραγουδήθηκε, το (αγαπημένο μου) "Crystal Fears" από το νέο τους άλμπουμ, το "Model Society" που έσπειρε ένα πρωτοφανές χορευτικό κύμα στο ρεφραίν του με τα ελκυστικά synths και το επαναστατικό "Revolving Doors".
Δεν μας αφήσαν ωστόσο διόλου να λησμονήσουμε και την ψυχεδέλεια του “Anytime” αλλά και τα εκκωφαντικά κιθαριστικά ξεσπάσματα του “Backseats” με το οποίο και συνηθίζουν να μας αποχαιρετούν. Το Arsenal Of Hope σηματοδοτεί την new era των Deaf Radio, μια εποχή όπου η post-disco διάθεση κυριαρχεί και φέρνει μαζί της μπόλικο αυτοσχεδιασμό κι ανάγκη για δημιουργία, χωρίς ωστόσο να χάνεται η alternative rock επίγευση. Εμείς εισπράξαμε αυτή την ηχητική «μεταμόρφωση» της μπάντας στο μέγιστο μέσα από ένα ολοκληρωμένο κι επαγγελματικό performance κι αναμένουμε με ανυπομονησία τα επόμενα.
Ευτυχία Διαμαντή, Αργύρης Λιόσης
