Ένα πολύχρωμο, πολυφωνικό και πολυπολιτισμικό έδεσμα προσφέρει η παράσταση Yalla που έχει στήσει η Μαρίνα Σάττι με τις Fonέs για τις Κυριακές του Νοέμβρη στο Six d.o.g.s. Aποτελεί μουσικοπολιτισμικό case study από μόνο του στον χάρτη της ελληνικής performance και παραγωγής.
Μπορεί να έκλεψε εντυπώσεις και καρδιές με τις "Κούπες" το 2016, μπορεί ακόμη και να δίχασε με τη "Μάντισσα" το 2017, ωστόσο η Μαρίνα Σάττι αποδεικνύει με ποικίλους τρόπους ότι είναι πολλά παραπάνω από μια επιτυχία, μια «φούσκα» που επαναπαύεται στις δάφνες της καταμετρώντας views και σχόλια στο YouΤube. Αυτό έδειξε η πρώτη από τις τέσσερις εμφανίσεις της με τις Fonέs στο Six d.o.g.s., το οποίο άνοιξε τις πόρτες του στις 21:00 για να υποδεχθεί τον κόσμο που δεν άφησε την Κυριακή να τον κλείσει σπίτι, γεμίζοντας ικανοποιητικά τον κύριο χώρο του.
Το κλίμα ζεσταινόταν ήδη από την καθιερωμένη playlist, η οποία έπαιζε ethnic ήχους αναμειγμένους με R'n'B και afro στοιχεία στο σκοτεινό (ομολογουμένως στα όρια του μη λειτουργικού) χώρο πριν ακόμα ξεκινήσει το live.
Γύρω στις 21:30 ανέβηκαν στη σκηνή οι Senegal Rhythm, ένα ολοζώντανο και χαμογελαστό τετραμελές σχήμα με μέλη από την Ιταλία, τη Σενεγάλη και την Κένυα, το οποίο ανέλαβε το ζέσταμα του κοινού υπό αφρικάνικους ήχους και κρουστά, που έδιναν τον ρυθμό για να υποδεχθούμε στη συνέχεια το πρόγραμμα του Yalla. Αν και ελάχιστοι ανταποκρίθηκαν στα καλέσματα των Senegal Rhythm, το μουσικό σκηνικό στήθηκε εξ αρχής σε ένα εξωτικό και σχεδόν τελετουργικό πλαίσιο, που καθόλου δεν θύμιζε Αθήνα.
Στις 22:00 ανέβηκε στη σκηνή η Μαρίνα Σάττι, συνοδευόμενη από τις Fonέs: την Ερασμία Μαρκίδη, τη Βιργινία Φραγκούλατζη, την Έλενα Παπαδημητρίου και την Ελένη Ποζατζίδου. Σε ένα πρόγραμμα που πάντρευε εντυπωσιακά μουσικές και γλώσσες του κόσμου, ξεκίνησαν από την ύπαιθρο της Βουλγαρίας με το "Kaval Sviri", κατέβηκαν στα όρη της Θράκης με το "Μαργούδι" κι ύστερα διέσχισαν την Ευρώπη με μια δυναμική εκτέλεση του "J' Aime" της Γαλλίδας Riff Cohen, για να φτάσουν ως τις ακτές της Κολομβίας και το "El Pescador" της Totó La Momposina. Επιστρέφοντας σιγά-σιγά προς τα λημέρια της Ανατολής, τίμησαν το γαλλικό δίδυμο Ibeyi με το "River", με στίχους στα Αγγλικά να διαδέχονται αυτούς σε Γιορούμπα και το αντίστροφο.
Για τη συνέχεια παραμείναμε για αρκετή ώρα στη γειτονιά της Μεσογείου, με το "Σάββατο Βράδυ" (ένα παραδοσιακό τραγούδι της Καρπάθου), το μικρασιατικό "Τι Σε Μέλει Εσένανε", το τουρκικό "Sallasana" και, φυσικά, τις "Κούπες" –το σημείο όπου η μάστιγα των ανυψωμένων κινητών ήρθε να καπελώσει το συναυλιακό momentum, κατά βάθος ακόμα και για αυτούς που το περίμεναν πώς και πώς.
Και ενώ για πάνω από 40 λεπτά η Μαρίνα Σάττι και οι Fonέs μάς είχαν παρασύρει με μουσικές και χορούς του κόσμου που πάντρευαν το φολκλόρ με την R'n'B κουλτούρα και τη dance/club αισθητική, οι ρυθμοί έπεσαν, χωρίς όμως να κάνουν κοιλιά, όπως ανησυχούσε η Σάττι. Η οποία, παρεμπιπτόντως, καθόλου δεν δίσταζε να επικοινωνήσει τους φόβους ή τους ενδοιασμούς της για τα πιο low tempo κομμάτια του προγράμματος –ακόμα και τη ντροπή της που χόρευε με τη μαμά της να βρίσκεται στο κοινό.
Τότε λοιπόν ακολούθησε μια a cappella εκτέλεση στο "Γιοφύρι Της Άρτας", ένα ακόμη ανάμεσα στα στιγμιότυπα που ξεδίπλωσαν την τόσο καλοδουλεμένη και αψεγάδιαστη φωνή της Σάττι, η οποία δεν διστάζει να ψηλαφίσει κάθε άκρο της τονικότητάς της με την ίδια τεχνική συνέπεια. Κι όπως οι Fonέs τής παρέδωσαν τη σκηνή για αυτό το κομμάτι, έτσι και η ίδια κάθισε έπειτα πλάτη στο κοινό, για να τις απολαύσουμε σε πολυφωνικές συνθέσεις που σε ακόμη ένα επίπεδο μαρτυρούσαν την ποιότητα και τη συνέπεια με την οποία έχει δουλευτεί το σχήμα.
Για το τελευταίο μέρος του Yalla οι ρυθμοί ανέβηκαν και πάλι με τη "Μάντισσα", το "Kum Kum" των Ισραηλινών Balkan Beat Box και A-WA και το "Habib Galbi", το οποίο η Σάττι αφιέρωσε στη δεύτερη πατρίδα της, το Σουδάν.
Επάξια σε όλο το πρόγραμμα, τη Μαρίνα Σάττι και τις Fonέs πλαισιώνουν στο πολυφωνικό τους σύμπαν ο Κώστας Φόρτσας στη γκάιντα και στο καβάλ, ο Άγγελος Πολυχρόνου στα κρουστά, ο Ορέστης Μπενέκας στα πλήκτρα και ο Σωτήρης Ντούβας στα τύμπανα.
Το Yalla είναι λοιπόν μια παράσταση που δεν έρχεται απλά να «ευλογήσει» τις διαδικτυακές επιτυχίες της Μαρίνας Σάττι. Αντιθέτως, ξεδιπλώνει πολύ χαρακτηριστικά τα ταλέντα της νεαρής performer και δημιουργού, η οποία, επενδύοντας σε μια πιο pop αισθητική, φέρνει στον πυρήνα της δημιουργικότητάς της έναν μουσικοπολιτισμικό πλούτο που διασχίζει τον χρόνο και σπάει τα ειδολογικά στεγανά. Με καθαρό βλέμμα, επικοινωνιακή σπιρτάδα, κινησιολογία και ερμηνευτική δεινότητα, η Μαρίνα Σάττι φαίνεται να ζυγίζει πολύ καλά την ορατότητα που της προσέφεραν δύο πολύ επιτυχημένα βιντεοκλίπ, διεκδικώντας τον αυτοπροσδιορισμό της στο μουσικό στερέωμα. Ακόμα κι αν κάτι τέτοιο ενίοτε διχάζει ή ενοχλεί.
{youtube}oPX43SfFu0A{/youtube}
