Αρκετά καλοντυμένα ζευγάρια, πολυμελείς οικογένειες και φοιτητοπαρέες επέλεξαν να επισκεφθούν τον δροσερό κήπο του Μεγάρου Μουσικής τη Δευτέρα. Και, σε μια τυπικά καλοκαιρινή βραδιά για το κλεινόν άστυ, έστρωσαν τις ψάθες τους στο γκαζόν, ώστε να απολαύσουν το ξεχωριστό αυτό live των Minor Project. Πράγματι ξεχωριστό, καθώς είχε περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία ζωντανή εμφάνιση της εγχώριας πεντάδας –λόγω παράλληλων projects, σπουδών, στρατιωτικής θητείας και λοιπών υποχρεώσεων. Φρόντισαν έτσι να προσφέρουν ένα χορταστικό πρόγραμμα με πολλούς καλεσμένους, διασκευές, παλιά και νέα τραγούδια, όπως και πολύ χιούμορ, κέφι και ανάλαφρη διάθεση.
Από νωρίς είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί στην ήσυχη πλαγιά του κήπου, συζητώντας και πίνοντας μπύρες υπό τον αγχολυτικό ήχο των τζιτζικιών. Δυστυχώς, καθόλη τη διάρκεια του πρώτου μισάωρου της συναυλίας, και ενώ οι Minor Project επισκέπτονταν τον δίσκο In Colors (2011), πολλά πράγματα δεν πήγαιναν κατ’ ευχήν: μωρά ούρλιαζαν, ο κόσμος κουβέντιαζε ακατάπαυστα και ο θόρυβος υπερκάλυπτε τον ήχο του γκρουπ, ο οποίος δεν ήταν και ο ιδανικός. Ωστόσο, έστω και κάπως αργοπορημένα, ήρθαν οι πρώτες στιγμές αυθεντικής ψυχαγωγίας με το “Insignificant” και κυρίως με τα “Βεγγαλικά”, μια συνεργασία των Minor Project με τη Δήμητρα Γαλάνη με βαθιά, λαμπρή ελληνικότητα.
Γενικότερα πάντως, στους Minor Project ταιριάζει περισσότερο ο ελληνικός στίχος, κάτι που φάνηκε πεντακάθαρα στη συγκεκριμένη συναυλία. Αν εξαιρέσουμε δηλαδή την επιτυχία “In Colors”, η οποία προκάλεσε και τις μοναδικές ίσως αυθόρμητες συναισθηματικές εκδηλώσεις του κοινού, το ομότιτλο άλμπουμ έχει μάλλον γεράσει άσχημα μέσα στα 5 χρόνια ύπαρξής του. Μπορεί το 2011 να φάνταζε καλή ιδέα η ένταξη του αγγλικού στίχου μέσα στις (ας τις αποκαλέσουμε) θλιμμένες, post-rock, χατζιδακικές συνθέσεις του γκρουπ, αλλά σήμερα η λογική ακούγεται ξεπερασμένη.
Αντίθετα, σε τραγούδια όπως το “Στρώμα”, το οποίο παρουσίασαν μαζί με την εξαιρετική μουσικό Sma Rag Da, στον "Ποδηλάτη" με τον Ηλία Βαμβακούση, στην "Εκδρομή" με την αειθαλή Δήμητρα Γαλάνη, στο νέο δικό τους κομμάτι "Από Την Φολέγανδρο Στην Κω" και σε διασκευές όπως στο "Πάμε Μία Βόλτα Στο Φεγγάρι", στο "Αερικό" του Παύλου Παυλίδη και στο "Τυχερό Αστέρι" του Κ.ΒΗΤΑ, ο ρομαντισμός, η ευαισθησία, η βαθιά εκτίμηση του απλού ως ωραίου και η πανέμορφη ελληνικότητα, άστραψαν εκτυφλωτικά και συγκίνησαν. Αναφορικά με τη setlist, ευχάριστες εκπλήξεις αποτέλεσαν επίσης η ανεβαστική εκτέλεση στο βέλγικο χιτάκι "Papaoutai" (2013), όπως και το “Out Of Path”, ένα φρέσκο κομμάτι εναρμονισμένο με τις σύγχρονες τάσεις της pop.
Επιπρόσθετα, το χιούμορ, η χαλαρότητα και η μεταδοτική ευδιαθεσία που κουβαλούσε εκείνο το βράδυ ο Στάθης Δράκος –ιδρυτής και βασικός συνθέτης του γκρουπ– συνέβαλε στη δημιουργία ενός ζεστού, παρεΐστικου και οικείου κλίματος. Ιδιαίτερα στις στιγμές όπου αυτοσαρκάστηκε με πνεύμα, πείραξε με αγάπη τους επί σκηνής καλεσμένους και συνόδευσε τα κομμάτια με μία προσωπική ιστορία, ο Δράκος φανέρωσε τις πιο ειλικρινείς και αυθεντικές πτυχές της ψυχοσύνθεσης του ίδιου και της μπάντας, προσκαλώντας έμμεσα το κοινό να αναμειχθεί με τη μουσική δείχνοντας εντονότερα τα συναισθήματά του.
Επομένως, παρά τις όποιες τεχνικές αστοχίες και συνθετικές αδυναμίες, ήταν μία επιτυχημένη βραδιά, με τους Minor Project να ξυπνούν αναμνήσεις χαμένης αθωότητας και να πυροδοτούν συζητήσεις για ξεχασμένα καλοκαίρια, αγαλλιάζοντας τις ψυχές των ακροατών. Πάνω απ' όλα, όμως, το live υπενθύμισε πόση μαγεία μπορεί να χωρέσει σε ένα ξέφωτο, έναν κήπο, μία αυλή και μία ταράτσα της πόλης κατά το θέρος, όταν μία χούφτα ανθρώπων έχει όρεξη να ονειρευτεί, να ερωτευτεί και να ζήσει.
{youtube}0gPJSMcoB2I{/youtube}
