Δευτέρα βράδυ και στο κέντρο του Πειραιά, στο Δημοτικό Θέατρό του δηλαδή, στήθηκε ένα λαϊκό πάλκο για να αφηγηθεί ιστορίες για Θαλασσινά Παλάτια. Αυτός είναι ο τίτλος του τελευταίου δίσκου του Βαγγέλη Κορακάκη με ερμηνείες του Γιώργου Νταλάρα και του (υιού του) Βασίλη Κορακάκη. Αυτόν τον δίσκο παρουσιάζουν οι προαναφερθέντες τα ΔευτερόΤριτα (μέχρι και 14/3), στο λαϊκό πάλκο που σας περιέγραψα.
Κι επειδή τα Θαλασσινά Παλάτια περιλαμβάνουν 13 τραγούδια που δεν αρκούν σε ένα λαϊκό πάλκο, οι συντελεστές έχουν διαλέξει αγαπημένες συγγενικές επιλογές –τόσο από την προσωπική τραγουδοποιία του Βαγγέλη Κορακάκη, όσο και από το «θησαυροφυλάκιο» του ελληνικού ρεπερτορίου– για να διανθίσουν το πρόγραμμα. Επιπλέον, έχουν καλέσει στη βεγγέρα τους και φίλους καλούς: τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και την Ασπασία Στρατηγού, αλλά και το κοινό που αγαπάει το καλό λαϊκό τραγούδι.
Το περίμενα αυτό το live. Φαντάζομαι και οι λοιποί «νταλαρικοί». Γιατί καλές οι συμπράξεις με άλλους αστέρες της εγχώριας παραγωγής σε φανταχτερά προγράμματα και σε μεγάλους χώρους (νυχτερινά κέντρα), όμως ο πυρήνας του ακροατηρίου που αγαπά και ακολουθεί ακόμα τον Νταλάρα καθόλου δεν ενδιαφέρεται να τον ακούσει να λέει τον "Τούρκο Στο Παρίσι". Οι νταλαρικοί –και βάζω και τον εαυτό μου ανάμεσά τους– αλλού ψάχνουν (και βρίσκουν) τον αγαπημένο τους τραγουδιστή και μουσικό: στα αμιγώς λαϊκά μονοπάτια, στις μικρότερες ορχήστρες, στα καθαγιασμένα ρεπερτόρια και στα χαμόγελα που και ο ίδιος χαρίζει απλόχερα, όταν ερμηνεύει εντός του προαναφερθέντος πλαισίου.
Έτσι και τη Δευτέρα το βράδυ. Ο Νταλάρας ήταν απολαυστικός και –το κυριότερο– χαλαρός. Έβλεπες, δηλαδή, ότι βρισκόταν «στα νερά του». Μπροστάρης κανονικός, με απόλυτο έλεγχο της φωνής του και της ορχήστρας, και ταυτόχρονα «ανοιχτός» στο χιούμορ, το πείραγμα, τη φιλοφρόνηση κ.ο.κ. Στο στόμα του, τα Θαλασσινά Παλάτια, τραγούδια που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν του λαϊκού μας τραγουδιού και στέκονται δίπλα-δίπλα με μεγάλες και αγαπημένες επιτυχίες του παρελθόντος.
Η οικογένεια Κορακάκη, στο πλευρό του μπροστάρη, σεμνή, αξιοπρεπής και σίγουρη. Πατέρας και γιος, με το μερίδιο που αναλογεί στον καθένα (δημιουργικό και μετρημένο –35ετίας– για τον πρώτο, ερμηνευτικό και ελπιδοφόρο για τον δεύτερο), έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, με ένα ελαφρύ «τρακ» και μια σεμνότητα συγκινητική. «Πρώτη φορά παίζω σε έναν τέτοιο χώρο τα τραγούδια μου», είπε με ειλικρίνεια ο πατέρας κάποια στιγμή. Από κοντά και ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, από τους χαρακτηριστικότερους ερμηνευτές του Κορακάκη, αλλά και η Ασπασία Στρατηγού, η οποία τραγούδησε εξαιρετικά (μεταξύ άλλων και) την "Αλήθεια".
Το πρώτο μέρος του προγράμματος περιλάμβανε κυρίως τραγούδια από τα Θαλασσινά Παλάτια, αλλά και μερικές από τις μεγάλες επιτυχίες του Κορακάκη. Στο δεύτερο μέρος ακούστηκαν μερικές από τις εμβληματικότερες στιγμές της ιστορίας του λαϊκού μας τραγουδιού, με κεντρικό τους θέμα την …πρωτεύουσά του, τον Πειραιά. Από τη "Δραπετσώνα" (μουσική: Μίκης Θεοδωράκης/στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης) και τον "Πειραιά Που Συννέφιασε" (μουσική-στίχοι: Γιώργος Μητσάκης), μέχρι τα "Μάτια Βουρκωμένα" (μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος/στίχοι: Νίκος Γκάτσος) και το "Πέντε Μάγκες Στον Περαία" (μουσική-στίχοι: Γιοβάν Τσαούς).
Αν είστε από εκείνους που αγαπούν το λαϊκό τραγούδι, μην χάσετε την ευκαιρία να το ακούσετε καλοπαιγμένο και λαμπερό στη συγκεκριμένη σειρά παραστάσεων. Προσωπικά, σκέφτομαι να πάω και μια 2η φορά, καθότι επανάληψη μήτηρ …τέρψεως (στην προκειμένη περίπτωση).
Υ.Γ. Στα θεωρία του θεάτρου έχει …καύσωνα! Αν έχετε κλείσει εισιτήριο για εκεί, ντυθείτε ελαφρά.
{youtube}pUJ06VLELVw{/youtube}
