Αρχή συναυλιακής σαιζόν και επιστροφή στην αστική, σεπτεμβριάτικη υγρασία –με ό,τι αυτό συνεπάγεται– σηματοδότησε η μεγάλη συναυλία του Κωνσταντίνου Βήτα το βράδυ της Παρασκευής στο πολιτιστικό ορόσημο της πόλης μας, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
Κόσμος που περίμενε τη βραδιά αρκετό καιρό και κόσμος που τελευταία στιγμή επέλεξε τη μισή ψυχή των Στέρεο Νόβα για να περάσει ένα από τα πρώτα του βράδια μετά τις διακοπές. Όλοι συναθροίστηκαν από νωρίς γύρω από το φουγάρο που δεσπόζει στο Γκάζι, προσδοκώντας τον ηλεκτρονικό χορό και το μεθύσι της ποίησης του Κωνσταντίνου Βήτα, προσδοκία που ικανοποιήθηκε από τα πρώτα μόλις λεπτά με τη "Χρυσαλλίδα" και το διαχρονικά μαγικό "Ταξίδι Της Φάλαινας".
Επίσης εμφανή από τα πρώτα λεπτά της βραδιάς έγιναν ωστόσο και τα προβλήματα στον ήχο, οφειλόμενα κυρίως στο αδικαιολόγητα και αχρείαστα δυνατό μπάσο –και δεν ήταν καθόλου αναμενόμενα, λαμβάνοντας υπόψιν την καλή παράδοση της Τεχνόπολης. Με τη μοναδική του αμεσότητα, λοιπόν, ο Κ.ΒΗΤΑ έσπευσε να υποδείξει στους ηχολήπτες τις απαραίτητες διορθώσεις και συνέχισε τη βραδιά με τραγούδια για αθηναϊκά πάρτι, μεσάνυχτα στο κέντρο της πόλης και κοριτσίστικα ονόματα που τα στοιχειώνουν. Η πρόσφατη τραγουδοποιία του ίσως μονοπώλησε τον συναυλιακό χρόνο, απογοητεύοντας σε έναν βαθμό μερίδα του κοινού, όσους κυρίως αδημονούσαν για τους ύμνους που εξαπέλυαν οι Στέρεο Νόβα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Αλλά κι αυτοί αποζημιώθηκαν σε ανύποπτο χρόνο με απολαυστικώς οργασμικά ηλεκτρονικά ιντερμέδια ορχηστρικής φύσης.
Ναι, έχουμε πράγματι δει τον ακούραστο Κωνσταντίνο Βήτα πολύ καλύτερο τα τελευταία χρόνια. Ναι, ο τελευταίος του δίσκος χάνει νομίζω σε ποιητικό αυθορμητισμό χάριν της ρομαντικής ασφάλειας –και το αποτέλεσμα έγινε φανερό στη σεπτεμβριάτικη συναυλία της Τεχνόπολης. Ωστόσο είναι φτιαγμένος από εκείνη τη μοναδική καλλιτεχνική στόφα που ξεπερνά τα παραμορφωτικά μπάσα, τα εύκολα καινούρια τραγούδια, το πέρασμα του χρόνου. Από εκείνη τη στόφα που, ακόμα και μέσα από μια μέτρια εμφάνιση, καλεί τους πιστούς σε αστικό, εκστατικό χορό και σε ηλεκτρισμένα Διονύσια.
Ο Κ.ΒΗΤΑ πάντα θα μας χάνει και θα μας βρίσκει στο σύμπαν των Στέρο Νόβα και σε όλο αυτό που ποτέ δεν θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε στο άκουσμα των στίχων του. Θα μας πηγαίνει πάντα βόλτα με ένα κλεμμένο ποδήλατο σε δρόμους με ατέλειωτα χρυσάνθεμα και, αν οτιδήποτε πάει στραβά, θα μας αποζημιώνει με ένα τεράστιο, ανακουφιστικό κύμα μετά το μπιζάρισμα. Θα είναι για πολλά χρόνια ακόμα ο κορυφαίος ηλεκτρονικός ποιητής της πόλης και κάθε του εμφάνιση –καλή ή λιγότερη καλή– θα είναι συλλεκτική. Γιατί σε κάθε συναυλία του καταλήγουμε να διασχίζουμε ένα πρωινό τον κόσμο και να είναι πιο όμορφα και από ένα όνειρο.
{youtube}05TSPhQKuZc{/youtube}
