Γεμάτο ήταν την Παρασκευή το βράδυ το θεατράκι του Αττικού Άλσους. Η πρώτη φθινοπωρινή δροσιά έκανε την εμφάνισή της και οι περισσότεροι από τους παρευρισκομένους είχαν εξοπλιστεί με μακρυμάνικα και ελαφριές ζακέτες. Δεν ήταν και λίγοι (όπως κι εγώ), όμως, εκείνοι που ξεγελάστηκαν και «ζορίστηκαν» με τα κοντομάνικα. Και τους πρώτους και τους δεύτερους φρόντισαν πάντως να «ζεστάνουν» από σκηνής ο Μπάμπης Στόκας, ο Κώστας Παρίσσης και η μπάντα τους.
Οι πιο ωραίες συναυλίες είναι εκείνες που επιβάλλουν ένα ήρεμο και χαλαρό κλίμα στην κερκίδα, «αναγκάζοντάς» την πολύ συχνά (ή και συνεχώς) να συνοδεύει τους μουσικούς και τους ερμηνευτές τραγουδώντας. Μια τέτοια ήταν και αυτή η συναυλία. Ο Μπάμπης Στόκας είναι άλλωστε πηγαίος τραγουδιστής: τραγουδιστής από κούνια, ο οποίος καταφέρνει να μεταφέρει συναίσθημα σε κάθε του ερμηνεία. Έτσι, από τα πιο δημοφιλή, ως τα πιο «ψαγμένα», ο, πάντοτε κουρδισμένος Στόκας μαγνητίζει το ακροατήριο. Και τα καταφέρνει χωρίς να ζορίζεται, αυθόρμητα και αυτόματα, σχεδόν χύμα. Έχει βέβαια στη φαρέτρα του και βέλη αιχμηρά, τόσο από τα χρόνια των Πυξ Λαξ, όσο και από τη μετέπειτα –σημαντική– προσωπική του πορεία.
Από την άλλη, ο Κώστας Παρίσσης ήταν, για μένα, η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς. Απλός, ήρεμος, μα ταυτόχρονα ουσιαστικός, με κέρδισε από το πρώτο κομμάτι, το δικό του "Γέλα Ψυχή Μου", το οποίο γνωρίσαμε και αγαπήσαμε από τη Μελίνα Κανά. Ακούγοντάς τον μάλιστα να το «μιξάρει» με το "Sweet Dreams" των Eurythmics, ήρθε στο μυαλό μου το κλασικό ερώτημα: μήπως, τελικά, οι καλύτεροι ερμηνευτές των τραγουδιών είναι όντως οι ίδιοι οι δημιουργοί τους;
Τριάντα οκτώ τραγούδια ακούστηκαν στο Αττικό Άλσος. Από μια καλοδουλεμένη ορχήστρα, με αισθητική και δεξιοτεχνία. Κι αν ο ήχος ήταν πολύ δυνατός στην αρχή, ώρα με την ώρα «έστρωσε» κι αυτός για να εναρμονιστεί στο γενικότερο κλίμα του live. Στα θετικά της βραδιάς και η παρουσία του Ηλία Μακρίδη στο κοινό, ο οποίος, μετά από πρόσκληση του Μπάμπη Στόκα, ανέβηκε και έπαιξαν μαζί και τα 3 τραγούδια της συνεργασίας τους: "Μ' Όποια Να 'Ναι" (στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος), "Ανθίζουν Τ' Άστρα" (στίχοι: Ντέπη Χατζηκαμπάνη) και "Βγες Στο Μπαλκόνι Να Δεις" (στίχοι: Μπάμπης Στόκας).
Βαδίζοντας προς το αυτοκίνητο, σιγομουρμούριζα: «...να χαθώ στα βήματά σου». Όταν φεύγεις από μια συναυλία με ένα τραγούδι στο στόμα, κάτι έχει πάει πολύ καλά, δεν συμφωνείτε;
{youtube}ADdPrblFcRo{/youtube}
