Μόνο γκαντέμικη δεν ήταν η βραδιά της Παρασκευής και 13 στο Κύτταρο: ήδη από τις 9 παρά, το πεζοδρόμιο στη γωνία Ηπείρου & Αχαρνών πλημμύρισε από μαυροφορεμένους μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι –με μπύρες στα χέρια και τσιγάρα στα χείλη– είχαν μαζευτεί για μια γιορτή της πάλαι ποτέ μεσουρανούσης ελληνόφωνης ροκ σκηνής, που θα τελείωνε λίγο πριν τις 3 τα ξημερώματα, έχοντας στην πορεία γίνει sold out. Τιμώμενα πρόσωπα οι Απροσάρμοστοι (η εξαίρετη μπάντα του μεγάλου Παύλου Σιδηρόπουλου στην τελευταία περίοδο της ζωής του), οι θρυλικοί Magic De Spell και τα Μωρά Στη Φωτιά του Στέλιου Σαλβαδόρ.
Την προθέρμανση ανέλαβαν οι Σέλας, αιχμηρό ροκ κουιντέτο, που έπαιξε ένα περίπου 30λεπτο set. Συντονισμένοι και άρτιοι, παρουσίασαν συνθέσεις από το ντεμπούτο τους, ενώ δεν έκρυψαν την αγάπη τους για τα Διάφανα Κρίνα, αποτίοντας φόρο τιμής στην τραγουδοποιία του Θάνου Ανεστόπουλου και της παρέας του. Πρόκειται για ένα τίμιο και εργατικό γκρουπ, το οποίο υπηρετεί με συνέπεια έναν πολύ συγκεκριμένο ήχο, εκείνον που ακούγαμε στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του 1990 –γεγονός βέβαια που ίσως για κάποιους να τους κατατάσσει στους «παρωχημένους». Στάθηκαν πάντως στο ύψος των περιστάσεων και προθέρμαναν αποτελεσματικά ένα κοινό που, ξεκάθαρα, ανέμενε με ανυπομονησία τους πρωταγωνιστές της βραδιάς.
Λίγα λεπτά μετά τις 10, το υπερόπλο Δαρίβας-Γαλανάκης-Αράπης εκπυρσοκρότησε χωρίς προειδοποίηση. Με ήχο μεστό και μια rhythm section οδοστρωτήρα, οι Απροσάρμοστοι ξεδίπλωσαν ένα set γεμάτο με τραγούδια του Σιδηρόπουλου: από το συγκλονιστικό "Η" μέχρι το funky "Πες Mου Aν Θέλεις Κάτι" και από διασκευές στα Μπλουζ Του Πρίγκηπα ως το "Rock 'Ν' Roll Στο Κρεβάτι", το οποίο κυριολεκτικά απογείωσε το ακροατήριο. Δεν παρέλειψαν φυσικά να τιμήσουν και την περίοδο του Σιδηρόπουλου με τους Σπυριδούλα, παίζοντας το "Στην Κ.". Όλες τους δε οι διασκευές αποτελούσαν πειραγμένες εκδοχές στις πρωτότυπες ηχογραφήσεις. Για περίπου μία ώρα, λοιπόν, απολαύσαμε ένα power trio βετεράνων το οποίο θα ζήλευαν πολλοί νεότεροι. Οι Απροσάρμοστοι παραμένουν ακμαίοι και ακούραστοι και την Παρασκευή δόνησαν το κατάμεστο Κύτταρο με τρόπο άμεσο και ηλεκτρισμένο.
Οι αλλαγές επί του stage έγιναν με τρόπο πραγματικά αστραπιαίο –ένα μεγάλο «μπράβο» εδώ στη διοργάνωση– και λίγο πριν τα μεσάνυχτα ακούσαμε τους Magic De Spell να ουρλιάζουν «είστε έτοιμοι;». Ξεκινώντας δυνατά με το "Νίψον Ανομήματα", η μαυροφορεμένη εξάδα μπήκε στο παρασύνθημα με συνοπτικές διαδικασίες, κάνοντας αυτό που ξέρει να κάνει χρόνια τώρα. Έπαιξαν με σκοτεινό λυρισμό, με δυνατές ροκ φόρμες και στιβαρή γκρούβα εκπορευόμενη από την έμπειρη rhythm section των Θοδωρή Βλαχάκη & Γιώργου Αρχοντάκη, τιμώντας επαρκώς τους ποιητές του περιθωρίου (από τον Καρυωτάκη στη Γώγου και πίσω), αλλά και υπηρετώντας με συνέπεια το «μαύρο» (γιατί, όντως, «μας ρημάξανε το κόκκινο»). Αυτοί είναι οι Magic De Spell που αγαπήσαμε και συνεχίζουν ακάθεκτοι γιατί απλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Η αυθεντική τους κοψιά και η ειλικρινής τους κατάθεση αποτελούν λοιπόν εχέγγυο για κάτι που σε αγγίζει ψυχικά και σε εμπνέει τόσο να προβληματιστείς, όσο και να λικνιστείς τραγουδώντας.
Καθώς πάντως τα κομμάτια από το άλμπουμ ΟΚ Πατέρα (2009) δεν με συγκινούσαν ποτέ μουσικά, η προσωπική μου ανταμοιβή ήρθε με το "Στο Όνομα Εκείνων (Κατηγορητήριο)" σε ποίηση Roque Dalton, μελοποίηση που γνωρίσαμε μέσα από την πρόσφατη συνεργασία του γκρουπ με τον καταπληκτικό Γιάννη Παλαμίδα, για τον δίσκο Πρόγονε Πίθηκε Εσύ Τι Λες; (2014). Φυσικά δεν έλλειψε ούτε το ομώνυμο κομμάτι από τον τελευταίο, όπως βέβαια ούτε και τα υπερ-ατού "Σαράγεβο" και "Εμένα Oι Φίλοι Μου", τραγούδια που πάντοτε συγκινούν και απογειώνουν το κοινό. Ένα ακόμα ωριαίο set ολοκληρώθηκε έτσι με μεγάλη επιτυχία και οι Magic De Spell παρέδωσαν τη σκυτάλη στα Μωρά στη Φωτιά, για τους οποίους μάλλον και ανυπομονούσαν οι περισσότεροι απ' όσους είχαν γεμίσει το Κύτταρο. Η παρακαταθήκη άλλωστε του πρώτου ιδίως άλμπουμ τους (1987), παραμένει ορόσημο για την ελληνόφωνη ροκ τραγουδοποιία.
Μία η ώρα (και κάτι), πια, ο Στέλιος Σαλβαδόρ μας καλωσορίζει περιστοιχισμένος από μια καλολαδωμένη ροκ εν ρολ μηχανή. Και μαζί μας προσκαλούν σε έναν δίωρο περίπου ηλεκτρικό στρόβιλο, κατά τη διάρκεια του οποίου οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη: "Ηρωίνη", "Βαβυλωνία", "Μόνος Σου Ξανά", "Μοιραίο Καραβάνι", "Χαμαιλέων". Ο Σαλβαδόρ αγέραστος και αεικίνητος πάνω στη σκηνή, αν κι εκείνο το παλιότερό του ψύχωμα δείχνει να έχει ξεθωριάσει ελαφρώς. Η μπάντα στο πλάι του ρολάρει πάντως ασταμάτητα, μ' έναν ντράμερ καταπληκτικό, αλλά και με τρομπόνι και τρομπέτα που (όπως λέμε) «σκότωναν». Μόνο ο κιθαρίστας μου έμοιαζε εκτός αισθητικής: ήταν πιο hard rock & metal τόσο υφολογικά, όσο και εμφανισιακά, χωρίς ωστόσο να υστερεί τεχνικά ή/και ηχητικά.
Χωρίς πολλά λόγια και με περίσσια όρεξη για μουσική, τα Μωρά Στη Φωτιά δεν χάλασαν το χατήρι κανενός, παίζοντας όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια από το ιστορικό τους ντεμπούτο: "Κάτω Στην Πόλη" (και να σου και το πρώτο καπνογόνο!), "Αδέλφια Στην Κόλαση", "Παυσίπονο", "Το Παιχνίδι", "Μανιφέστο", "Σκυλίσια Μέρα", μα και τη διασκευή τους στο "Third Uncle" του Brian Eno. Δεν έλλειψε φυσικά και η "Αδρεναλίνη" (ουχί των Ξύλινων Σπαθιών, αλλά η έτερη εκδοχή, από το άλμπουμ Θεατρίνοι του 1999), όπως και η "Φωλιά Του Κούκου". Με καλή διάθεση, χαμόγελα και με έναν Σαλβαδόρ ο οποίος δεν ήθελε με τίποτα να τελειώσει να παίζει το ροκ που ξέρει, το γκρουπ έκλεισε 3 παρά τα ξημερώματα με τα "Είδωλα"· ένα «προφητικό» τραγούδι, όπως μας είπε από μικροφώνου ο ηγέτης του.
Πώς να ξεχάσεις ένα τέτοιο βράδυ, γεμάτο όμορφες εικόνες και αξέχαστα τραγούδια; Τελικά, όταν κάτι είναι κλασικό και το τιμάς, δεν πεθαίνει ποτέ. Μία πολύ δυνατή συναυλία στήθηκε λοιπόν την Παρασκευή στο Κύτταρο, μία γιορτή, όπως έγραψα και στην αρχή, του τύπου «για να μην ξεχνάνε οι παλιοί και να γαλουχούνται οι νεότεροι». Συγχαρητήρια στο Κύτταρο που ανέλαβε το βάρος μιας τόσο περιεκτικής και ποιοτικής συναυλίας, γεμάτης με «ροκ, το ελληνικόν»...
{youtube}zcBU0lJTOAE{/youtube}
