Λίγες μέρες πριν την εθνική γιορτή, το ελληνικό dark metal παρέλασε εμφατικά στο Fuzz, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά ότι, πλέον, περισσότερο διαμορφώνει και ηγείται της σκηνής, παρά την ακολουθεί. O πολύς κόσμος που μαζεύτηκε είχε σαν κύριο στόχο την εμφάνιση των συν-αρχηγών του εγχώριου metal Septicflesh, ωστόσο (όπως μαρτύρησαν οι αντιδράσεις) ουδόλως απογοητεύτηκε από τα support σχήματα που άνοιξαν τη συναυλία, δείχνοντας ότι η σκηνή που εδώ και 25 χρόνια παράγει διαμάντια, βρίσκει σιγά-σιγά και άξιους διαδόχους.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι πρόσφατα αναγεννημένοι Lloth. Πρόκειται για την πρώτη μπάντα της Μαρίας “Tristessa” Κολοκούρη, η οποία αδρανοποιήθηκε μετά τη δημιουργία των Astarte. Λίγο πριν τον χαμό της Tristessa γίνονταν σχέδια επαναδραστηριοποίησης, τα οποία διακόπηκαν με τραγικό τρόπο. Πλέον όμως οι Lloth είναι εδώ, με σχεδόν έτοιμο νέο δίσκο και σε μεγάλη φόρμα, όπως έδειξαν στο set τους. Ο ήχος τους τοποθετείται στο μελωδικό death metal με σκληρά πλην τεχνικά φωνητικά και όμορφα καθαριστικά leads, που οδηγούν τις συνθέσεις.
Οι Lloth κατάφεραν να μεταδώσουν τη διάθεση και την ενέργειά τους σε μεγάλο μέρος του κοινού, παρότι τα τραγούδια τους ήταν στους περισσότερους άγνωστα –στο "ΑΘΑΝΑΤΗ", μάλιστα, γνώρισαν και μια μικρή αποθέωση, καθώς πρόκειται για μια διασκευή στο "Του Θάνατου Παράγγειλα" του Νίκου Ξυλούρη και αποτελεί το «ύστατο χαίρε» στην τόσο αγαπημένη Tristessa. Η υπέροχη αυτή διασκευή (που νομίζω ότι έχει προηγηθεί εκείνης των Rotting Christ), μαζί με το “T” που δεσπόζει στο κέντρο του νέου τους logo, δείχνουν ότι η μπάντα δεν θέλει να ξεχάσει. Κάτι που τους τιμά.
Αν ισχύει η ρήση «εκεί που κοιτάς, θα φτάσεις», τότε το άμεσο μέλλον των W.E.B. θα είναι λαμπρό. Δεν αντιλέγω, για τους περισσότερους παρευρισκόμενους στο Fuzz η μπάντα ήταν άλλο ένα βήμα προς το main act της βραδιάς, για τους ίδιους όμως τους W.E.B. δεν ήταν καθόλου έτσι. Έχοντας εμπιστοσύνη στο υλικό τους και έχοντας κατασταλάξει στο πώς θέλουν να παρουσιάζονται, πάτησαν στη σκηνή με πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση, δίνοντας μία πλήρη από μουσική και θεατρική άποψη παράσταση. Κατάφεραν έτσι να τραβήξουν την προσοχή όλων και να αφήσουν τους περισσότερους με προσδοκίες για τον επερχόμενο (το φθινόπωρο) δίσκο τους.
Ιδιαίτερα θεατρικό γκρουπ, με όλα τα μέλη σε συγκεκριμένους ρόλους, έκαναν είσοδο με τον τραγουδιστή να κουβαλά σκήπτρο μετά …νεκροκεφαλής. Η μουσική τους άκρως υποβλητική και μελωδική, αποδόθηκε με μεγάλη ακρίβεια και υποβοηθήθηκε από τον τζαμάτο ήχο. Ταυτόχρονα, οι μουσικοί σου τράβαγαν την προσοχή με το στήσιμό τους πάνω στη σκηνή, το οποίο περιλάμβανε βάψιμο και στολές. Η setlist περιείχε όλα τα έως σήμερα hits τους (ο μεγαλύτερος χαμός σημειώθηκε στο “My Storm Upon You”), ωστόσο ρίσκαραν να κλείσουν με ένα άγνωστο καινούριο τραγούδι –και δικαιώθηκαν. To “Dragona” είναι ίσως το «συναυλιακότερο» κομμάτι τους μέχρι τώρα, με τρομερή μελωδία, η οποία ήδη μετά τη μέση άρχισε να τραγουδιέται από το κοινό. Αν αυτό αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της επόμενης δουλειάς τους, είμαι βέβαιος ότι θα μας απασχολήσουν πολύ.
Η ώρα για τους «Τιτάνες» Septicflesh πλησίαζε και η αδημονία στο ένα βήμα πριν το sold-out Fuzz, ήταν φανερή. Χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση και εν μέσω συμφωνικών θεμάτων, η μπάντα των 45 live στις τελευταίες 48 ημέρες εμφανίστηκε στη σκηνή για την παράσταση που κατά τους ίδιους υπήρξε εντέλει η πιο ιδιαίτερη της περιοδείας τους.
Ξεκίνημα με το “War In Heaven”, με τον υπερβολικά τιγκαρισμένο ήχο να τραβάει την προσοχή: σε κάποιες στιγμές ίσως αλλοίωνε τις μελωδίες των τραγουδιών, σίγουρα δε βούλωσε για τα καλά τα αυτιά των μπροστινών σειρών. Συνέχεια με πρωταγωνιστικό ρόλο στα κομμάτια του Titan (2014), αλλά και με μικρές αναφορές στο Great Mass (2011) και στο Communion (2008), με το κοινό να δείχνει ενθουσιασμένο και πολύ ενεργό. Μετά το τρίτο/τέταρτο τραγούδι, όλοι περίμεναν την εμφάνιση του mastermind Σωτήρη “Annunaki” Βαγενά, ο οποίος, παρότι έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία σύνθεσης, εμφανίζεται πλέον σε λίγα live. Δυστυχώς ο Σπύρος "Seth" Αντωνίου μας ενημέρωσε, αφιερώνοντάς του το “Pyramid God”, ότι λόγω έκτακτου προβλήματος δεν θα ήταν εκεί. Ήταν μια άτυχη στιγμή, ευτυχώς η μοναδική για τη βραδιά.
Παρά την προσωρινή παγωμάρα, οι Septicflesh συνέχισαν απτόητοι. Όντας σε τρομερή φόρμα από τις συνεχείς εμφανίσεις, απέδωσαν τα τραγούδια με μεγάλη ενέργεια, ενώ τα ηχογραφημένα συμφωνικά μέρη που ξεπετιούνταν εδώ και εκεί αποσυμπίεζαν την ένταση και αναδείκνυαν τον πλούτο των συνθέσεών τους. Πέραν των γνωστών φιγούρων των αδερφών Αντωνίου, εκείνος που αναμφισβήτητα έκλεψε την παράσταση ήταν ο νεότατος ηλικιακά ντράμερ (και σχετικά νεοσύλλεκτος στη μπάντα) Kerim “Krimh” Lechner. Μιλάμε για μια πολεμική μηχανή, με φοβερά δυναμικό παίξιμο, μα και εντυπωσιακή δεξιοτεχνία. Θα αποτελέσει πιστεύω πολύτιμο όπλο για τους Septicflesh στην ηχογράφηση του νέου άλμπουμ, που θα ξεκινήσει πολύ σύντομα.
Πλησιάζοντας προς το τέλος, μία στις δύο λέξεις που ακουγόταν μεταξύ των θεατών ήταν “Anubis”. Μόλις λοιπόν ο Σπύρος Αντωνίου άρχισε να μιλάει για μια θεότητα από έναν κοντινό πολιτισμό, δοκιμάστηκε η αντισεισμική δυνατότητα του χώρου. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε μέχρι του σημείου να τραγουδάει και τα lead της κιθάρας, κάτι βέβαια που δεν πέρασε απαρατήρητο από τους μουσικούς, οι οποίοι μας έπλεξαν το εγκώμιο, δείχνοντας σχεδόν συγκινημένοι.
Ωστόσο, ο Αιγύπτιος θεός νικήθηκε στο νήμα από τον απείρως πιο μάγκα Έλληνα συνάδελφό του Προμηθέα, ο οποίος εμφανίστηκε, υπέβαλλε άπαντες με την εθιστική, συμφωνική μελωδία του και αποτέλεσε ιδανικό φινάλε για μία ακόμα επιτυχημένη εμφάνιση των Septicflesh μπροστά στο αθηναϊκό κοινό. Πρόκειται για μια μπάντα που, παρότι δεν έχει να αποδείξει τίποτα πια, συνεχίζει να ψάχνεται και να ανοίγει νέους δρόμους, τόσο στη μουσική της, όσο και στο metal συνολικά. 1-2-3, όλοι “Devil Horns”…
Setlists
Lloth
1. Alles black
2. Archos
3. Athanati
4. Sacrifice
5. I dead inside
6. Pan
W.E.B.
Eligos
Cockroach
For bidens
Enthroned
Blessed blood
My storm upon you
Dragona
Septicflesh
1. War in Heaven
2. Communion
3. Order of Dracul
4. Great mass
5. Burn
6. Pyramid God
7. Titan
8. Prototype
9. The Vampire from Nazareth
10. Unbeliever
11. Dogma
12. Lovecraft’s death
13. Persepolis
encore
14. Anubis
15. Prometheus
{youtube}HUAWgHMX1go{/youtube}
