Η συναυλία αυτή ούτε ξεκίνησε, ούτε τελείωσε σε μία ημέρα –και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.
Όλα άρχισαν πριν περίπου 10 χρόνια, όταν όλοι ανοίγανε λογαριασμούς στο MySpace με σκοπό όχι μόνο να προωθήσουν τα συγκροτήματά τους, αλλά να εντοπίσουν και όσους ήταν αλληλέγγυοι του κάθε είδους και είχαν τα ίδια ακούσματα. Τότε οι Sadhus (The Smoking Community) δεν έπαιζαν ακόμα μουσική, διατηρούσαν όμως ένα blog που ασχολιόταν κυρίως με το stoner rock ιδίωμα, ενώ οι 1000mods δεν είχαν κάνει ακόμα την πρώτη τους πρόβα. Όλοι πάντως βρίσκονταν κάθε απόγευμα μπροστά στον υπολογιστή για να ενημερωθουν για ό,τι νέο είχε συμβεί στον χώρο και κάθε βράδυ ήταν ή σε λάιβ ή στα γνωστά stoner στέκια της εποχής. Κάπως έτσι έγινε γεγονός η πρώτη stoner κοινότητα της Αθήνας. Και τα χρόνια που πέρασαν δεν αλλοίωσαν κανενός την παρεΐστικη διάθεση ή την αγάπη για τον σκληρο ροκ ήχο. Για πολλούς από εμάς, λοιπόν, τα καμαρίνια του Gagarin έδωσαν την Παρασκευή απλά την αφορμή για να θυμηθούμε τα τότε χρόνια και να πούμε τα νέα μας.
Πήγα στη συναυλία αρκετά νωρίτερα από την ώρα έναρξης και με έκπληξη είδα αρκετό κόσμο χωρίς εισιτήριο να μην κουνάει από την είσοδο, περιμένοντας κάποιο θαύμα που θα του επιτρέψει να μπει στο Gagarin. Όμως τα 100 εισιτήρια που διατέθηκαν την ίδια ημέρα στην πόρτα είχαν ήδη κάνει φτερά από το απόγευμα. Όταν οι Sadhus έπιασαν τα όργανά τους, στις 21.30, δεν έπεφτε καρφίτσα στον χώρο. Ήχησε μια white noise εισαγωγή κι αμέσως ακούστηκαν και τα πρώτα σφυρίγματα, δηλώνοντας την ανυπομονησία του συγκεντρωμένου κοινού. Η μπάντα συστήθηκε με ένα κομμάτι πιο βαρύ από ατσάλι και πιο αργό από τον θάνατο, που διήρκησε πάνω από 10 λεπτά: από την πρώτη κιόλας νότα τα ντεσιμπέλ ήταν περισσότερα και από διάδρομο απογείωσης αεροπλάνων –αισθάνθηκα ότι γίνεται τεστ αντοχής του ηχητικού εξοπλισμού του Gagarin.
Οι πρώτες στάλες ιδρώτα ξεκίνησαν να στάζουν και μαζί τους είδαμε να δημιουργούνται και τα πρώτα mosh pits στην πλατεία (προπομπός του τι θα ακολουθούσε). Όποτε μάλιστα δεν ακούγαμε τα βαριά, ξεκούρδιστα riffs, υπήρχε ένας συνεχόμενος μικροφωνισμός: οι Sadhus φρόντισαν δηλαδή από νωρίς να βουίζουν τα αυτιά όλων μας την επόμενη ημέρα! Κατά τα λοιπά, μας βομβάρδισαν επί μία ώρα με το stoner/doom ύφος τους, βεβαιώνοντας με την πολύ καλή παρουσία τους την επιλογή των 1000mods να τους έχουν support στο τόσο σημαντικό για εκείνους λάιβ της Αθήνας. Κοπανηθήκαμε λοιπόν με τα riffs τους και κρεμαστήκαμε από τα τάστα τους στις τεράστιες παύσεις τις οποίες κάνανε, περιμένοντας την επόμενη νότα ώστε να συνεχίσει το ξέφρενο πάρτυ που είχε ήδη αρχίσει.
Μακάρι να μπορούσα να πω πως μας ζέσταναν για ό,τι θα ακολουθούσε, αλλά ήταν όλοι έτοιμοι και ζεστοί από πριν. Απόδειξη αυτού, το ατελείωτο head banging που δεν άργησε να ξεκινήσει και δεν σταμάτησε έκτοτε. Τελειώνοντας το προγραμματισμένο σετ τους, ήταν πια δουλειά του ηχολήπτη του stage να κλείσει τον ενισχυτή κιθάρας για να σταματήσει και ο τελευταίος μικροφωνισμός (μην κάψουμε και κανένα μηχάνημα). Και όλα έγιναν όπως έπρεπε. Όσοι δεν ήξεραν τους Sadhus (The Smoking Community), τους έμαθαν σε ιδανικές συνθήκες: μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι θα γυρίσουμε σπίτια μας ιδρωμένοι, πιασμένοι παντού στο σώμα και κουφοί.
Μεσολάβησε μισή ακόμα ώρα μέχρι το βαρύ πυροβολικό που ακούει στο όνομα 1000mods να ανέβει στην σκηνή –αρκετός χρόνος για να πάρουμε κι εμείς μια ανάσα, αλλά και μια μπυρίτσα να ξεδιψάσουμε. Μετά από μια ευρωπαϊκή τουρνέ και εν μέσω της εγχώριας περιοδείας τους, ήμουν σίγουρος ότι τα παιδιά θα βρίσκονται σε πολύ καλή φόρμα. Δεν έχει σημασία όμως να αναλύσω τι έγινε σε κάθε τραγούδι που παίξανε. Όταν αναφερόμαστε άλλωστε σε stoner rock συναυλία, τα πράγματα είναι πάντοτε απλά.
Για περισσότερη από μιάμιση ώρα (τόσο διήρκησε το σετ τους), οι 1000mods δώσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Είχα να τους δω καιρό και η χαρά μου ήταν πολύπλευρη. Αφορούσε δηλαδή και τον καινούργιο τους εξοπλισμό (αυξάνονται βλέπετε οι απαιτήσεις και σε αυτόν τον τομέα), μα και τη σκηνική τους παρουσία, για την οποία άνετα λέω πως πλέον δεν έχει να ζηλέψει τίποτα συγκρινόμενη με εκείνη των ινδαλμάτων τους. Είχαν άριστη επικοινωνία, όχι μόνο μεταξύ τους, μα και με το κοινό από κάτω. Ο δε Δάνης Γαϊτανίδης, ως άξιος frontman, έχει μάθει να διαχείριζεται την ενέργεια που διαχέεται από τον κόσμο, επιστρέφοντάς την πολλαπλάσια είτε πίσω στους θεατές, είτε στους υπόλοιπους της μπάντας.
Το ανελέητo mosh pit και τo crowd surfing που απλώθηκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά στον διαθέσιμο χώρο του Gagarin, σταμάταγε μόνο για να τραγουδήσουν όλοι μαζί τους γνώριμους στίχους και τις μελωδίες (α-λα-"Fear Of The Dark") των τραγουδιών. Ο χώρος κυριολεκτικά έτρεμε όση ώρα έπαιζαν οι 1000mods και ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να πάρεις ανάσα. Έπαιξαν υλικό από όλη τους τη δισκογραφία, συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα και κομμάτι από το πρώτο τους ΕΡ, ικανοποιώντας έτσι και τους πιο μυημένους οπαδούς.
Η συναυλία στο Gagarin έδειξε γιατί το συγκρότημα από το Χιλιομόδι Κορινθίας είναι μία από τις καλύτερες μπάντες της χώρας στο είδος το οποίο παίζουν, πιστοποίησε όμως και ότι διατηρούν ακόμα την απλότητα και την αμεσότητα που είχαν και πριν 10 χρόνια, τότε που τους βλέπαμε στα λάιβ πάντα οι ίδιοι 10 άνθρωποι. Καμία ευρωπαϊκή φήμη και κανένας οικονομικός λόγος δεν μπορεί να τους διαβάλλει: άξονάς τους ήταν, είναι και θα είναι να παίζουν τη μουσική που γουστάρουν, για αυτούς και την παρέα τους. Και πιστεύω πως θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερο όνομα στο μέλλον. Για να το πω έτσι πιο λιανά, δανειζόμενος ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν την Παρασκευή: «Το χωριό είναι εδώ και θα γίνει μακελειό»!
Sadhus Playlist:
Intro
Burnt by Hand
Colombian Boat Boots
The Smoking Community
Abduction
Stevaro
Bamboola
Make me 20 euros
Foontamentalist
1000mods playlist:
Reverb of the New World
Claws
Road to Burn
Set you Free
Seven Flies
Low
Horse's Green
Track me
Vultures
Navy in Alice
She
Burned Sleep
Desert Side of your Mind
Vidage
Super Van Vacation
encore:
Modesty
El Rollito
{youtube}vEB9XDFJ8pw{/youtube}
