«Άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου, βάλε ταχύτητα με την καρδιά/Η φαντασία στην εξουσία, δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά», τραγουδάει ο Στέλιος Βαμβακάρης μαζί με αλλοτινούς Ρομαντικούς Παραβάτες και στ’ αυτιά μας οι στίχοι αντηχούν πιο επίκαιροι από ποτέ. Η αυλαία τού φεστιβάλ Τα Τραγούδια μας κι ένας Συνθέτης είχε τον ρεμπέτικο/μπλουζ αέρα ενός «γιου της Κοκκινιάς», ο οποίος εδώ και δεκαετίες στέκεται ως ένας ακριβοθώρητος, σεμνός, στωικός, γενναιόδωρος και ατόφιος δημιουργός. Προσπερνά αγέρωχος τους καιρούς και –φορέας της δικής του ελληνικότητας– κατέθεσε την Κυριακή την προσωπική του αλήθεια στο προαύλιο του θεάτρου Badminton, συνοδεία σημαντικών φίλων, σε μια ακραιφνώς λαϊκή βραδιά.
Παρακολουθώντας εδώ και χρόνια τις μουσικές διαδρομές του Στέλιου Βαμβακάρη, δύναμαι να σχολιάσω για έναν νταλκά τραγουδοποιού που αρέσκεται σε τραγούδια τα οποία μεταφέρουν δύναμη και εσωτερικό παλμό. Ευλογημένος που γεννήθηκε και μεγάλωσε δίπλα στον Μάρκο Βαμβακάρη –όπως έχει ομολογήσει πολλές φορές– έμαθε να αγαπά το μπουζούκι, να «μετράει» το μουσικό βαλάντιο και να κυνηγάει το πεπρωμένο του μέσα από τα τραγούδια. Μαγεία και παρηγοριά του τα κομμάτια που επέλεξε για εμάς την Κυριακή: “Πες Μου Ποιος Μάγκας”, “Το Κουπί”, “Και Που Δεν Πήγα”, “Πολλές Φορές Χρειάστηκε”, “Μ’ Αδίκησες Ανατολή” (πρώτη εκτέλεση Σωτηρία Μπέλλου), “Τα Μαλλάκια Σου Κυρά Μου”, “Η Φαντασία Στην Εξουσία”, “Ο Αμετανόητος” (το πρωταγαπήσαμε με τον Παύλο Σιδηρόπουλο). Δεν έκρυψε, επίσης, τη διάθεσή του για τη δημιουργία μιας πιο παρεΐστικης ατμόσφαιρας στη συναυλία.
Στο ραντεβού με τα δικά του τραγούδια, την Κοκκινιά και την πολύτιμη πατρική παρακαταθήκη κάλεσε αγαπημένους φίλους, εκείνους που τον στηρίζουν και τον συντροφεύουν χρόνια. Εκεί ήταν λοιπόν οι Παντελής Θεοχαρίδης, Εβελίνα Αγγέλου, Μιχάλης Δήμας, Βασίλης Κορακάκης, Κώστας Γεράκης, Στέφανος Μαγουλάς, όμως το ενθουσιώδες χειροκρότημα κέρδισε με το σπαθί του ο Γιώργος Νταλάρας, με τον οποίο τους συνδέει πολύχρονη φιλική και επαγγελματική πορεία: «Τον Στέλιο, όπως και όλη την οικογένεια Βαμβακάρη, τους έχω στην καρδιά μου», ήταν τα λόγια του δημοφιλούς ερμηνευτή.
Η βραδιά συνέχισε με επιλογές των δεκαετιών 1970 και 1980 όπως τα “Ξεκινάει Τ’ Αρχοντολόι”, “Να ’Μαι Από Καμιά Μεριά”, “Ανεμόσκαλα Να Δέσω”, “Μάνα Μου Αλλιώς Μου Τα ’Πες”, “Πέθανε Ο Αριστείδης”, “Χαϊδάρι” (το ιστορικό τραγούδι που έγραψε ο Μάρκος Βαμβακάρης στα χρόνια της Κατοχής, όμως δεν ηχογραφήθηκε πριν το 1979) κ.ά. Η εμπειρία, ο επαγγελματισμός και η μεστή απόδοση του Γιώργου Νταλάρα απλώθηκαν και στο υλικό τού γενάρχη του ρεμπέτικου, ιδίως στα κομμάτια "Άτακτη" (το είχε ερμηνεύσει και ο πατέρας του, ο Λουκάς Νταράλας), "Όλοι Οι Ρεμπέτες Του Ντουνιά", "Ρίξε Τσιγγάνα Τα Χαρτιά", "Χαράματα Η Ώρα Τρεις" και "Γαϊτανοφρυδούσα-Έλα Να Πάμε Εκεί Που Λες". Δεν έλειψαν βέβαια και οι παραγγελιές τού κοινού, οι οποίες ικανοποιήθηκαν πλήρως με τις πρώτες πενιές του ίδιου του Νταλάρα στο “Αντιλαλούν Οι Φυλακές” και με τη σύμπραξη των φίλων στο “Εφουμέρναμε Ένα Βράδυ” και στα κλασικά “Τα Ματόκλαδά Σου Λάμπουν” και “Φραγκοσυριανή” (όπου παρατηρήθηκαν και χορευτικές «ανησυχίες» σε μέρος του γυναικείου κοινού!).
Για δύο ώρες (και κάτι) είχαμε έτσι τη συνάντηση μουσικών και φίλων που ήθελαν να μοιραστούν με το κοινό την αδυναμία τους στο καλό λαϊκό άσμα, χωρίς τυμπανοκρουσίες ή σαθρά ιδεολογήματα περί «περιθωρίου» ή «πρωτοπορίας». Γεια σας μάγκες!
{youtube}FgZNBGogmZ8{/youtube}
