Οι μεγάλες και ελεύθερες βόλτες είναι χαρά για κάθε σκύλο. Κι όταν οι βόλτες γίνονται σε γκρουβάτα μουσικά χωράφια με οδηγούς τους Happy Dog Project, τόσο το καλύτερο για όλους –και, πρώτ’ απ’ όλα, για τον ίδιο το σκύλο.
Δεν ήταν βέβαια πολλοί όσοι τους τίμησαν. Ήταν Δευτέρα βράδυ με μια υποψία πρώιμου καύσωνα και ο περισσότερος κόσμος στην Αβραμιώτου κατευθυνόταν προς τον κήπο του Six d.o.g.s., προσπερνώντας τον συναυλιακό χώρο. Αυτοί έχασαν! Οι Happy Dog Project ανέβηκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 10:30 κι έδειξαν από την αρχή ότι η βόλτα θα ήταν απρόβλεπτη. Το "13 Μποφόρ", από τον προηγούμενο δίσκο τους Doggy Style, θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι-βιογραφικό της μπάντας: εδώ η acid jazz λειτουργεί σαν καμβάς για Balkan πινελιές και για γυρίσματα από ελληνικά λαϊκά του 1960 και του 1970, όπως εκείνα που διασκευάζουν. Όπως δηλαδή το "Έφυγες Και Πού Μ’ Αφήνεις" το οποίο ακολούθησε, με τη Νάσια Γκόφα στο τραγούδι και με μια αίσθηση κοντινή σε jazzy bossa.
Στη συνέχεια ακούσαμε μεγάλες επιτυχίες όπως το latin groove "Και Τι Δεν Κάνω", τα ψυχεδελικά funky "Ένα Τραγούδι Πες Μου Ακόμα" και "Στο Άδειο Μου Πακέτο", ακούσαμε το "Μυστικέ Μου Έρωτα" σε reggae, το "Αγάπη Μου Επικίνδυνη" να φλερτάρει με την acid jazz και άλλα γνωστά λαϊκά άσματα. Όλα πειραγμένα, όχι όμως αγνώριστα. Κι αυτό κάνει ξεχωριστούς τους Happy Dog: σέβονται όσα διασκευάζουν, τα προσεγγίζουν με διάθεση να τα αναδείξουν και όχι να κάνουν χιούμορ. Απ’ την άλλη, θα μπορούσαν να τα παίζουν σαν αυθεντικά λαϊκά, αλλά... Δεν τους αφήνουν οι Medeski Martin & Wood, οι Booker T & The M.G’s και υπόλοιπες επιρροές τους –όλες με κοινό γνώρισμα το groove.
Από τα δικά τους instrumental, τα οποία ήταν λιγότερα σε σχέση με παλιότερες εμφανίσεις τους, ξεχωρίσαμε το "Green Park Hyde Park", το "Mago" και το παλιό αγαπημένο "Τσιφτορέγκε". Η λαϊκή παιδεία της μπάντας φαίνεται και σε τέτοια κομμάτια, αν κι εδώ υπερισχύουν φυσικά τα εκτός Ελλάδας ακούσματα.
Στη σκηνή οι Happy Dog Project κινούνται με όλο και μεγαλύτερη άνεση. Οι metal φιγούρες του Διονύση Κασκούρα στο μπάσο και του Δημήτρη Καραχοντζίτη στην κιθάρα ενώ διασκευάζουν Καζαντζίδη ή Διονυσίου, δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα. Ο Γιάννης Δημητριάδης ειδικεύεται στο hammond, στα synth και στις groovy γκριμάτσες (όπως όλοι οι χαμοντίστες), ο Βαγγέλης Κασβίκης στα τύμπανα μπερδεύει γλυκά το τσιφτετέλι με το snare του "White Rabbit", ο «νέος» Γιάννης Δημάκος, αν και πιο χαμηλών τόνων, δίνει αυτό που πρέπει στη ρυθμική κιθάρα και η Νάσια Γκόφα τολμά να ερμηνεύσει «βαριά» κομμάτια με jazzy τρόπο.
Αυτός ο Χαρούμενος Σκύλος δεν είναι πια ένα project, είναι πραγματικότητα. Bολτάρει στα funk, jazz, reggae χωράφια, γκρουβάρει λαϊκά και δείχνει τα δόντια του στους απανταχού «πιουρίστες». Θα είμαστε μαζί του και στις επόμενες βόλτες...
{youtube}BrPf8F1O3-4{/youtube}
