Βράδυ Τρίτης, ψύχρα και ψιλόβροχο: συνθήκες ιδανικές για συναυλία, αλλά και για την ανακάλυψη μιας μπάντας που επανεμφανίζεται μετά από 5 (και κάτι) χρόνια. «Τα πάντα εδώ έχουν να κάνουν με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Συνεπώς οι πρόβες απαγορεύονται. Έναν καφέ πίνουμε πριν τη συναυλία...». Αυτά τα λόγια του Χρήστου Αλεξόπουλου συνοψίζουν το κόνσεπτ μα και την ουσία του ντουέτο των 3rd Man Element, που γίνεται τρίο με την παρουσία ενός διαφορετικού κάθε φορά καλεσμένου. Σε αυτή τους την εμφάνιση, το τρίτο στοιχείο δίπλα στην κιθάρα, στο σινθεσάιζερ και στους κάθε λογής παράπλευρους ήχους –ποτέ δεν έβλεπες από πού προέρχονται, αλλά πάντα έκαναν τη διαφορά– ήταν το φλάουτο του Στέλιου Ρωμαλιάδη, «εγκεφάλου» της κολεκτίβας των Lüüp.
Μετά την απαραίτητη καθυστέρηση, στην οποία μας έχει συνηθίσει πλέον ο πολυχώρος της Αβραμιώτου, το live ξεκινά. Ηγετική μορφή στη σκηνή ο κιθαρίστας της μπάντας, o Socos: πανκ αισθητική, γκαράζ/στόουνερ παίξιμο και όρεξη για αστεία. Δεν είχα ξαναδεί τους 3rd Man Element και δεν περίμενα μια τέτοια κιθαριστική προσέγγιση –τουλάχιστον δεν προέκυπτε κάτι τέτοιο από τα λίγα που είχα διαβάσει για αυτούς. Στάθηκε μια ευχάριστη έκπληξη, τόσο για μένα όσο και για το μικρό κοινό που βρέθηκε στο 6 D.O.G.S, κρίνοντας από το κούνημα των κεφαλιών στον ρυθμό των σκληρών ριφ. Υπήρξαν βέβαια και στιγμές όπου παρατήρησα ένα μικρό καπέλωμα των άλλων οργάνων, αφού η κιθάρα ηχούσε αρκετά δυνατά και ο παίκτης της φαινόταν συνεπαρμένος από τη μουσική: δεν υπήρχε δηλαδή ο απαραίτητος χώρος για τα άλλα όργανα. Στα γεμίσματα για παράδειγμα μιας σειράς παύσεων, όπου ακούσαμε μόνο κιθάρα.
Κατά τα άλλα, το εγχείρημα κρίνεται επιτυχημένο. Έξυπνες ιδέες από καλούς μουσικούς κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα χαρμολύπης, με πολλά παιχνίδια μεταξύ τονικής αρμονίας και ατονικότητας, με αίσθηση του μέτρου και με φιουζιονίστικη προσέγγιση, σκληρού και μη ήχου. Οι μουσικές προσθήκες σε ένα αρχικό/κεντρικό μοτίβο βοηθούσαν στο χτίσιμο ενός κομματιού το οποίο, αν και παιζόταν/ακουγόταν για πρώτη φορά (ως προϊόν αυτοσχεδιασμού), πολλοί από εμάς θα θέλαμε να το έχουμε σε ένα CD στο σπίτι μας.
Θεωρώ πως το πρώτο μισό της συναυλίας ήταν ανώτερο του δευτέρου. Παρότι πάντως υπήρξαν στιγμές αδύναμες –οι οποίες ενδεχομένως προκαλούσαν μια μικρή αμηχανία– οι 3rd Man Element πραγματοποίησαν μια πολύ καλή εμφάνιση και όσοι ήταν παρόντες στο 6 D.O.G.S. νομίζω πως το χάρηκαν και με το παραπάνω. Συνεπώς ορθά έπραξε η μπάντα και επαναδραστηριοποιήθηκε. Ύστερα από όσα άκουσα το βράδυ της Τρίτης και με την περιέργεια που διακρίνει κάθε μουσικόφιλο, ανυπομονώ για την επόμενη εμφάνισή τους…
