Εν έτει 2011, μια παράσταση από μια γνήσια ρεμπέτισσα φαντάζει εξαρχής ως αξιοπρόσεχτο μουσικό γεγονός. Η Φωτεινή Βελεσιώτου, αν και βρίσκεται στα μουσικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης ήδη από το 1985, έγινε περισσότερο γνωστή στο ευρύ κοινό μέσα από τις “Μέλισσες”, τη συμμετοχή της στον δίσκο Ίσαλος Γραμμή του συνθέτη Γιώργου Καζαντζή: ένα τραγούδι που, διόλου άδικα, «επιβλήθηκε» μέσα από τους ραδιοφωνικούς δέκτες. Αυτό δε το διάστημα (ως και τον Δεκέμβρη) βρίσκεται στην Αθήνα, για να παρουσιάσει στην Αυλαία ένα πρόγραμμα με επιλεγμένα λαϊκά τραγούδια.
Εκ πρώτης όψεως, η σκηνή της Αυλαίας θύμιζε κλασικό ρεμπέτικο πάλκο, με τη Βελεσιώτου να στέκει εκεί πλαισιωμένη από τους τρεις συνεργάτες της: τον Παναγιώτη Αστεριάδη στο μπουζούκι, τον Δημήτρη Σφίγγο στην κιθάρα και τον Δημήτρη Τσιολχά στο ακορντεόν. Αντισυμβατική και συνάμα παραδοσιακή, θύμιζε έντονα τη Μπέλλου –όχι μόνο στον τρόπο ερμηνείας, μα ακόμα και στην όψη. Τραγουδούσε πάντοτε καθιστή, με το τσιγάρο και το ποτό ως μόνη συντροφιά της ανάμεσα στα τραγούδια. Με τρόπο δωρικό και με το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής της ερμήνευσε κλασικά λαϊκά τραγούδια από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και σήμερα, συμπεριλαμβάνοντας στο σετ και τραγούδια από τη φετινή της δισκογραφική συνεργασία με τον Καζαντζή.
Αξίζει να σημειωθεί η επιλογή της Βελεσιώτου να εστιάσει σε λαϊκά τραγούδια τα οποία έχουν ερμηνεύσει (σε πρώτη τουλάχιστον εκτέλεση) σημαντικές αντρικές και όχι γυναικείες φωνές, π.χ. το “Μ’ Ένα Παράπονο’’ ή τα “Με Το Βοριά’’, “Έχεις Μάτια Το Φεγγάρι’’, “Ο Χάρος Βγήκε Παγανιά’’ κ.α. Και το κατάφερε χωρίς οι ερμηνείες της να ξενίζουν τους ακροατές. Σημαντική βέβαια υπήρξε η συμμετοχή στο πρόγραμμα και των τριών προαναφερομένων μουσικών, οι οποίοι δεν λειτούργησαν απλά ως η κομπανία της Βελεσιώτου, μα ερμήνευσαν κι εκείνοι ορισμένα τραγούδια. Υποστήριξαν δε άψογα με το παίξιμό τους την αίσθηση ενός κλασικού λαϊκού πάλκου. Προσφερόταν άλλωστε και ο χώρος της Αυλαίας για κάτι τέτοιο, καθώς το μέγεθός της φέρνει το κοινό σε άμεση επαφή με τη σκηνή, συνδυάζοντας ζεστή ατμόσφαιρα και καλή ακουστική.
Συνολικά λοιπόν παρακολουθήσαμε μια θαυμάσια λαϊκή παράσταση την Κυριακή το βράδυ, κατά την οποία αρκετά από τα σημαντικότερα τραγούδια αυτού του ρεπερτορίου βρήκαν νέα έκφραση μέσα από την εξαιρετική φωνή μιας τραγουδίστριας πολύ σπουδαιότερης από το μέγεθος που έχει το «όνομά» της. Αξίζει την προσοχή μα και τη συμμετοχή του κοινού της πρωτεύουσας, καθώς στη νύχτα της σπανίζουν ανάλογα προγράμματα.
