Φωτογραφίες: Nikos Z>
Δεν υπάρχει πιο ευχάριστη αίσθηση να ξεκινάει ένα αγαπημένο φεστιβάλ –όπως εκείνο του Βύρωνα, στα γνωστά βραχάκια– με έναν καλλιτέχνη που διαθέτει άσσους στο μανίκι του, όπως πιστό κοινό, τρέλα, χιούμορ, απενοχοποίηση και ευφυέστατη αμεσότητα. Ο Κωστής Μαραβέγιας και η «παράνομη» συμμορία του κέρδισε επάξια, για άλλη μια φορά, τις εντυπώσεις σε ένα κατάμεστο θέατρο που τον αποζητούσε από την αρχή έως το τέλος. Maraveyas Ilegal rolls…
Η καλοκαιρινή διάθεση και οι συναυλιακοί οιωνοί στάθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των μουσικών. Έτσι το άνοιγμα της βραδιάς, με την πάντα ενδιαφέρουσα παρέα των Cast-A-Blast, δεν παραξένευσε κανέναν. Αφορμή της παρουσίας τους ήταν το remix του DJ Palov στο κομμάτι του Μαραβέγια “Welcome To Greece”, όμως τόσο ο Palov όσο και οι Jeff Gonzalez (aka BNC) και Άγγελος Αγγελίδης (κιθάρα) δημιούργησαν αίσθηση με τα funky-latin-dub-hip hop τερτίπια τους. Το classic soundsystem της Τζαμάικα συνάντησε τις cumbia/calypso πινελιές που φλερτάρουν αβυσσαλέα με τa low down & dirty funky scratches όταν ακούμε τα πλέον must κομμάτια “Et De Clarinete”, “Money Is Never E-nuf”, “De Mi Caretta”, “Block Rock Like This”, “Blunts, Parachutes, Headphones & Beats”. Κάπως έτσι, κατά τις 10, ο πρωταγωνιστής της βραδιάς εμφανίζεται με ένα μικρό συνθεσάιζερ τραγουδώντας «Δε νιώθω τίποτα, δε νιώθω τίποτα...πιο δυνατά, πιο δυνατά...», δίνοντας το vintage και συνάμα ενεργειακό του ταμπεραμέντο. Μαζί του σύσσωμη η εκλεκτή μπάντα του, που τόσο αγαπήθηκε και ξεχώρισε ήδη από τις πρώιμες εμφανίσεις της στο υπόγειο του Αλχημιστή πριν από τρία χρόνια –γεγονός το οποίο σχολιάστηκε και από τον ίδιο τον Μαραβέγια. Με το εμβληματικό του σύνθημα «Sex, sex and revolution» μάς καλωσόρισε στο δικό του επιτυχημένο “Welcome To Greece”, στη “La Ζαρντινιέρα Illegal”, στο σουξέ “Δε Ζητάω Πολλά”, μα και στα “Tu Vuo Fa L’ Americano”, “Εθισμός”, “Γιαμιλαχάλι” κ.α. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας συναντά τον προσωπικό ήχο του καλλιτέχνη, που αρέσκεται με απόλυτα άμεσο και αυθόρμητο τρόπο να σχολιάζει τη νεοελληνική πραγματικότητα, να μοιράζεται αναλόγως προσωπικές στιγμές με λίγο αλάτι και πιπέρι, να αυτοσαρκάζεται και να φέρνει το κοινό ακριβώς εκεί όπου θέλει, όταν το θέλει.
Κατά τη γνώμη μου, το μυστικό της επιτυχίας του Κωστή Μαραβέγια έγκειται στο ότι είναι πρώτα απ’ όλα ένας ταλαντούχος τραγουδοποιός, γόνιμο τέκνο της γενιάς του, ο οποίος αφουγκράζεται την εποχή του με τις κατάλληλα ισορροπημένες δόσεις χιούμορ, συνέπειας και ρομαντισμού. Ιδανικός ερμηνευτής του υλικού του, γνωρίζει να εναλλάσσει τα κομμάτια του επί σκηνής με δεξιοτεχνία και ζωντάνια, δίχως κοιλιές ή κενά. Από την gypsy-punk αύρα του “Going Away” περάσαμε έτσι στο “Ονειρεύεσαι” και τανάπαλιν από “Gypsy Powah” στο “Άσε Με Να Μπω”, για να ακολουθήσει μια ιδιότυπη, λίαν χειροποίητη προσευχή α-λα-Νέα Ορλεάνη «Brothers and sisters, Αλληλούια, Αλληλούια, Αμήν...» δια χειρός του κοντραμπασίστα Άγγελου Παπαδάτου. Mια πειραγμένη εκδοχή του “Πάρε Χρώμα” απολαύσαμε με τη συμβολή του DJ Palov, για να ακουστεί αργότερα το μήνυμα «Το πάρκο θα μείνει, τσιμέντο δε θα γίνει» ώστε να μη φτάσουμε “Κάτω Από Τον Πάτο”. Η παρουσία δε της καλλονής Βασιλικής Κακοσαΐοφ σε δύο τραγούδια (“Paper Planes” της M.IA και ένα ελληνικό), έδωσε την κατάλληλη ανάσα για μια πιο χαλαρή ανάπαυλα, πριν τη ρετρό up-tempo νότα του Μαραβέγια που υμνεί τον έρωτα, τα ταξίδια, τις κυριακάτικες βόλτες, τη ζωή στα “Πως Να Χωρέσω”, “Τρελό Από Χαρά”, “Κυριακή Εκδρομή”. Εδώ δεν θα ήθελα να παραλείψω το επιπλέον πλεονέκτημα αυτής της συναυλίας: το δέσιμο μιας μπάντας που παίζει ο ένας για όλους και όλοι για έναν. Ο δεξιοτέχνης ντράμερ Νίκος Παπαβρανούσης με τον παρισινό αέρα, ο ταξιδιάρικος σαξοφωνίστας Ιλάν Μανουάχ –δεν σταματά να μας εκπλήσσει– ο θεότρελος bluesy κοντραμπασίστας Άγγελος Παπαδάτος και ο εσωτερικός, πλην πληθωρικός, κιθαρίστας Γρηγόρης Ντάνης αποτελούν την καλύτερη παράνομη παρέα των Αθηνών.
Για δυο λοιπόν ώρες στους βράχους του Βύρωνα, η χημεία κοινού –νεανικού στην πλειονότητά του– και μπάντας χάρισε παντού χαμόγελα, τρυφερά φιλιά, αγκαλιές, χορούς και μπόλικες δόσεις πηγαίας ευθυμίας, χωρίς στολίδια, δήθεν συμπεριφορές και λόγια. Απλές και όμορφες στιγμές μάς υπόσχονται σε κάθε τους εμφάνιση οι Maraveyas Ilegal και το τηρούν στο έπακρον, πάντα με λεπτές ανατροπές και ευχάριστες εκπλήξεις. Μία από αυτές ήταν η ανέλπιστη πρόταση γάμου που έγινε μέσω του καλλιτέχνη από έναν Δημήτρη στη δική του αγαπημένη Ευγενία... Τι να πει κι ο Μαραβέγιας παρά “Που Να Βρω Μια Να Σου Μοιάζει”, προτού κλείσει την υπέροχη βραδιά με το γλυκό “Δε Σταματώ”.
Κάθε φορά που βρίσκομαι σε συναυλίες «μεταξύ φίλων» νιώθω ότι τα πράγματα βαίνουν πρίμα, υπάρχει φως στο τούνελ και αυτό σε κάνει, να χαμογελάσεις λίγο παραπάνω. Ε, λοιπόν, το θεωρώ πολύτιμο...
