Είναι μεγάλη τύχη για μένα που παραβρέθηκα στη συναυλία Εκλεκτικές Συγγένειες, με έργα μουσικής δωματίου του Σίμου Παπάνα και του Φίλιππου Τσαλαχούρη. Δεν θα πω πολλά, γιατί φοβούμαι ότι τα λόγια – κυρίως αυτή τη φορά – δεν μπορούν να αποτυπώσουν μια εμπειρία που μπορεί κάποιος να τη γευτεί ζωντανά και μόνο. >
Στο δεύτερο μέρος ακούσαμε το “Preludio & Fuga” για σόλο βιολί και το “Triosatz” για βιολί, τσέλο και πιάνο του Σίμου Παπάνα. Με αυτά τα έργα ο Παπάνας μάς αποκάλυψε και τις δύο πλευρές του, τη συγκρατημένα ορθολογική με το “Preludio & Fuga” και την (έως και) οργιώδη με το “Triosatz”. Στο τελευταίο μάλιστα είχαμε και το πιο ευτυχές συναπάντημα μουσικών της βραδιάς, καθώς οι Σίμος Παπάνας (βιολί), Άγγελος Λιακάκης (τσέλο) και Τίτος Γουβέλης (πιάνο) αποδείχθηκαν εξαιρετικοί στη «συνεργασία» τους. Το “Triosatz” στάθηκε το αριστούργημα της βραδιάς, ένα από τα καλύτερα έργα μουσικής δωματίου Έλληνα συνθέτη που έχω ακούσει. Ένα κομμάτι μουσικής εστιασμένο στη μνήμη και το σώμα ή καλύτερα στη μνήμη του σώματος, ερωτική ή άλλη. Ένα κομμάτι υπαρξιακό, το οποίο επαναδιαπραγματεύεται την έννοια της γέννησης και της βίας που αυτή εμπεριέχει. Δεν ξέρω φυσικά τις προθέσεις του συνθέτη, αλλά αυτό εισέπραξα. Το μεγάλο άλλωστε προτέρημα όσων έργων του Παπάνα έχω ακούσει ζωντανά έως τώρα είναι η εντύπωση την οποία αποκομίζει ο ακροατής για την άριστη και στερεή δομή τους. Στη συναυλία ξεχώρισε επίσης ο Άγγελος Λιακάκης, του οποίου το όργανο (τσέλο) και την ικανότητα ζήλεψα. Όλοι όμως οι ερμηνευτές ήταν εξαιρετικού επιπέδου. Γιώργος Δεμερτζής (βιολί) Θάνος Αποστολόπουλος (πιάνο) Άγγελος Λιακάκης (τσέλο) Ευγενία Καλοφώνου (μέτζο-σοπράνο) Γιάννης Αερινιώτης (πιάνο) Σίμος Παπάνας (βιολί) Τίτος Γουβέλης (πιάνο) 
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας ακούσαμε τη “Σονάτα Για Βιολί Και Πιάνο, opus 37”, τη “Σονάτα Για Τσέλο Και Πιάνο, opus 61” και το “Exnelieder Για Φωνή Και Πιάνο, opus 68” (σε ποίηση του Richard Exner) του Φίλιππου Τσαλαχούρη. Για να κάνω μια συνολική μνεία στα έργα του Τσαλαχούρη, θα έλεγα ότι ο συνθέτης είναι μάστορας στην κατασκευή μουσικής ατμόσφαιρας, στη διαχείριση των συναισθημάτων του τραγικού, στο πάντρεμα του βίαιου και του ειρηνικού, της αγωνίας με την ηρεμία και του στρογγυλού με το γωνιώδες. Επίσης η ηχητική έρευνά του στη διαχείριση της σιωπής, του υπόηχου και του απόηχου είναι αξιοσημείωτη. Τέλος τα εμπλεκόμενα και συμπλεκόμενα μουσικά υλικά (τροπικοτονικής υφής συνήθως) δημιουργούν ένα – με την καλή έννοια – ασαφές κράμα, που το συνέχει μια διάθεση θρησκευτικότητας ιερής ή ανίερης. 
