Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Τα μέλη της μπάντας βγήκαν λίγα λεπτά μετά τις 23.00 και πριν καν πιάσουν τα όργανα στα χέρια τους, άρχισαν οι παραγγελιές από το κοινό! Ξεκίνησαν πολύ δυναμικά, με τα “'">I '">Love '">Cindy”, “'">Heatwave” και “'">Magdalene”, γεγονός που συσπείρωσε τον κόσμο κάτω από τη σκηνή. Ο ήχος τους καθ' όλη τη διάρκεια του '">live ήταν απόλυτα ηλεκτρικός, όλα τα μέλη βρίσκονταν στην πρίζα και το κοινό δεν μπορούσε παρά να τους ακολουθήσει με χορό και...κλιμακούμενο σπρωξίδι! Έπαιξαν για δυόμιση ώρες χωρίς καμία διακοπή, με τις κιθάρες και το μπάσο τους σε απόλυτη αρμονία. Κάπου στη μέση του '">live, σε 3-4 τραγούδια, μου φάνηκε ότι έγιναν λίγο υποτονικοί, όχι τόσο στον ήχο τους, όσο στη διάθεσή τους. Όταν όμως άρχισαν να βγαίνουν από τα ηχεία οι πρώτες νότες από το “'">Glass '">Of '">Broken '">Dreams”, είδα στα πρόσωπα όλων τους την απαραίτητη λάμψη, που προμήνυε μία αξέχαστη εμφάνιση. Από εκείνο το σημείο και μέχρι το τέλος – 14 τραγούδια μετά – οι '">Last '">Drive τα έσπασαν κανονικά, με τινάγματα στις κιθάρες και με ασταμάτητα πέρα-δώθε πάνω στη σκηνή. Είχαν τόση ενέργεια, ώστε έφτανε να τη διοχετεύσουν ισομερώς στον κόσμο, στο παίξιμό τους, αλλά και σε χορευτικές κινήσεις, χωρίς να υστερούν πουθενά. Σχεδόν μετά από κάθε τραγούδι, αφού απολάμβαναν έντονο χειροκρότημα σε συνδυασμό με σφυρίγματα και κραυγές, έκαναν μικρές υποκλίσεις συνοδευόμενες από χαμόγελα και συνέχιζαν στο επόμενο τραγούδι με περισσότερη ένταση. Δεν έδειξαν να κουράζονται ή να βαριούνται – πράγμα το οποίο εκτιμώ σε συναυλίες. Αντιθέτως μάλιστα, όσο οι παρευρισκόμενοι χτυπιόντουσαν από κάτω, τόσο οι επί σκηνής έπαιζαν πιο δυνατά. Από το '">setlist δεν έλειψαν φυσικά τα “'">Pantherman”, “'">Blood '">From '">A '">Stone” καθώς και το “'">Gone '">Gone '">Gone”, το οποίο θα έλεγα ότι χαρακτήρισε τη βραδιά. Λίγη ώρα πριν από αυτό, ένας φαν του συγκροτήματος είχε ανέβει χωρίς τη μπλούζα του πάνω στη σκηνή και χόρευε τραγουδώντας το “'">Blood '">From '">A '">Stone”. Κανείς δεν τον κατέβασε, ίσως μόνο να υπήρξε κάποια αμηχανία από τα μέλη του γκρουπ, τα οποία όμως του άφησαν χώρο και έπαιξαν για λίγο πιο χαλαρά, μέχρι να κατέβει μόνος του μετά από λίγα λεπτά από τη σκηνή, αποθεώνοντάς τους. Ακόμα ένα πράγμα που εκτίμησα, γιατί πιθανόν άλλο συγκρότημα στη θέση τους θα είχε ζητήσει να τον κατεβάσουν – όμως η δική τους ψυχραιμία στάθηκε ο λόγος που η βραδιά δεν χάλασε και κανείς δεν δυσαρεστήθηκε. 
Οι '">Last '">Drive αποτελούν έναν μουσικό μύθο για τα ελληνικά δεδομένα, με αποτέλεσμα πολλοί να μη μπορούν να ανεχτούν το οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο για τους ίδιους και πολύ περισσότερο για τους δίσκους τους ή για τις ζωντανές εμφανίσεις τους. Ως προς τις τελευταίες, η μπάντα έχει σίγουρα κερδίσει αυτή την «ασυλία» με πολύ κόπο και ιδρώτα πάνω στη σκηνή, γεγονός που απέδειξαν για ακόμα μία φορά στο Κύτταρο την Παρασκευή το βράδυ. Η πρώτη από τις δύο προγραμματισμένες εμφανίσεις τους στον εν λόγω χώρο ήταν χωρίς υπερβολή εκρηκτική. 
Με τα δύο '">encore τους κατόπιν, έβαλαν την τελική τους σφραγίδα στη συναυλία, μιας και τα πέντε κομμάτια που έπαιξαν τελευταία ξεσήκωσαν τον κόσμο ακόμα περισσότερο, δείχνοντας παράλληλα τις αντοχές της μπάντας. Το καλύτερο σημείο, στο οποίο και δέχτηκαν την μέγιστη αποθέωση από το κοινό, δεν ήταν βέβαια άλλο από το “'">Misirlou”. Υπήρξε συνολικά μία εμφάνιση με πολύ καλή διάθεση, αξιοσημείωτη απόδοση και ιδανική ατμόσφαιρα στο μεγαλύτερο κομμάτι της, με τους παλαίμαχους του συγκροτήματος να παίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Όσοι γέμισαν το Κύτταρο εκείνο το βράδυ, έφυγαν σίγουρα με μεγάλη προσμονή για το επόμενο '">live των '">Last '">Drive.
